-------
***Yashir’s POV***
-
Pagdating ko sa HQ, agad akong tinurukan ni Derrick ng pinaghihinalaang antidote. Tulad ng inaasahan, mabilis itong nag-react sa katawan ko. Wala pang ilang minuto, agad kong naramdaman ang matinding pananakit ng mga kalamnan—mahapdi, masakit, halos hindi ko na makayanan. Hindi ko mapigilan ang mapaungol tuwing sumasapit ang tindi ng kirot na para bang gumagapang sa bawat hibla ng laman ko.
Hindi ito ang uri ng sakit na tuluy-tuloy at buo—nawawala ito ng ilang minuto, pero babalik din nang mas matindi, parang walang habas na pagsalakay. Parang may matatalim na kutsilyong paulit-ulit na sinasaksak ang mga laman-loob ko. Parang unti-unti akong binubura ng sariling katawan ko, at wala akong magawa kundi tiisin ito.
Ayon kay Derrick, mawawala rin daw ang sakit
