เผลอใจรักประธานจอมดุ (My Boss)

ภาพสองร่างเปลือยเปล่ากอดรัดกันอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่บนเตียงคิงไซซ์ ส่งผลให้กล่องเค้กในมือของมุกนิล ร่วงลงพื้น สองมือยกขึ้นมาปิดปากเพื่อไม่ให้ส่งเสียงร้องกับภาพตรงหน้า เธอไม่อาจยืนดูคู่หมั้นหนุ่มและน้องสาวต่างมารดาเสพสุขได้อีกต่อไป ร่างเล็กในชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนรีบพาตัวเองออกจากคอนโดของคู่หมั้นราวกับคนเสียสติ เมื่อวิ่งมาถึงรถแล้วร่างบอบบางค่อยๆ ทรุดกายลงข้างประตูกระจก ปล่อยให้น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าพรั่งพรูออกมาทดแทนความเสียใจ ผิดหวัง… ผ่านไปเป็นชั่วโมงกว่าที่มุกนิลจะประคองสติได้ จากนั้นจึงบังคับรถญี่ปุ่นคันเล็กที่บิดาซื้อให้ออกจากคอนโดของแฟนหนุ่ม ตอนนี้มุกนิลไม่รู้ว่าจะพาตัวเองไปที่ไหนต่อเหมือนกัน ยอมรับว่าช็อกกับภาพเมื่อครู่ เธอไม่คิดไม่ฝันว่าแฟนหนุ่มที่คบหาดูใจกันมาหลายปีแล้ว ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย จวบจนกระทั่งจะแต่งงานกันอยู่แล้วในไม่ช้านี้ กล้านอกใจนอกกายเธอด้วยการไปมีสัมพันธ์สวาทกับน้องสาวต่างมารดาของเธอ หากเป็นคนอื่นเธออาจจะเสียใจน้อยกว่านี้ แต่นี่เป็นน้องสาวของเธอ… มุกนิลนำรถเข้ามาจอดที่บาร์แห่งหนึ่ง ปกติเธอแทบไม่เคยย่างกรายเข้ามาในที่แห่งนี้เลย อาจเป็นเพราะเธอไม่ใช่สายปาร์ตี้ แต่คืนนี้เธออยากมาที่นี่ เธออยากดื่มเพื่อที่จะได้ลืมทุกอย่าง… ดวงตาคู่สวยมองเครื่องดื่มในมือจู่ๆ น้ำตาก็พาไหลอีกครั้งเมื่อคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเผชิญมาเมื่อครู่ มุกนิลรีบเช็ดน้ำตาออกจากนั้นยกแก้วเหล้าในมือกระดกขึ้นดื่ม กระทั่งหมดแก้ว เธอขอบาร์เทนเดอร์ชงแก้วใหม่ให้เธอต่อ ซึ่งหนุ่มหล่อผู้มีหน้าที่ชงเครื่องดื่มให้ลูกค้าไม่ปฏิเสธ จัดการชงให้เธออย่างที่เธอสั่งอย่างรู้หน้าที่ของตัวเอง ถึงจะบอกกับตัวเองว่าดื่มเพื่อลืมเรื่องทุกอย่าง แต่ทำไมภาพแฟนหนุ่มและน้องสาวที่กำลังเริงสวาทกัน ยังฉายชัดขึ้นในหัว ทำให้มือน้อยๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะกำเข้ากันแน่น จากนั้นเธอยกเหล้าในมือกระดกลงคอจนหมดไปอีกแก้ว และขอเพิ่มอีกเป็นแก้วที่สาม ความเสียใจบวกกับแรงโกรธทำให้มุกนิลตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดจะทำมาก่อนในชีวิตนี้ ร่างเล็กลุกจากที่นั่งแล้วเดินมาหยุดอยู่ข้างชายแปลกหน้าคนหนึ่ง “ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ?” คืนนี้ในบาร์ยังคงเต็มไปด้วยหนุ่มสาว มีทั้งมาเป็นคู่และมาคนเดียว แต่มุกนิลขอเลือกหนุ่มคนนี้เพราะเห็นว่าเขานั่งอยู่คนเดียวและเป็นคนที่เธอสะดุดตาด้วยตั้งแต่แรกเข้ามาในบาร์ ชายหนุ่มตอบรับคำขอของเธอด้วยการพยักหน้าให้กัน มุกนิลไม่รีรอ จึงหย่อนสะโพกลงข้างชายแปลกหน้าทันใด ถึงมองเห็นความนิ่งขรึมจากดวงหน้าเข้มไม่ได้ทำให้มุกนิลกลัวเลย แต่รู้สึกท้าทายมากกว่าอาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ด้วยกระมัง “คุณคิดยังไงกับความสัมพันธ์ ‘วันไนต์สแตนด์’ คะ?” “วันไนต์สแตนด์?” มุกนิลเห็นหัวคิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อยขณะทวนคำถามของเธอก่อนที่เขาจะค่อยๆ เผยรอยยิ้มบนมุมปากหยัก แม้บริเวณที่ชายหนุ่มนั่งอยู่มีเพียงแค่แสงไฟสลัว หากแต่มุกนิลกลับเห็นใบหน้า และโครงหน้าหล่อเหลาเด่นชัด เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้มีแฟนไหม แต่คืนนี้เธออยากชวนเขาไปด้วยกัน และคืนนี้คืนเดียวเท่านั้น เธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก “คืนนี้ไปกับฉันไหม?” มุกนิลตัดสินใจส่งคำถามใส่ชายแปลกหน้าอีกครั้ง แต่หนนี้สิ่งที่ได้กลับมาจากเขา คือความเงียบ สายตาคมเข้มจับจ้องมองเธอคล้ายไม่ค่อยแน่ใจกับคำถามของเธอ จากนั้นเขาก็หันไปสนใจเครื่องดื่มของตัวเองต่อ เห็นแบบนั้นมุกนิลเริ่มไม่มั่นใจในความสวยของตัวเอง แสดงว่าเธอไม่มีเสน่ห์เอาเสียเลยผู้ชายคนนี้ถึงไม่ได้สนใจเธอ “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันไปหาคนอื่นละกัน” กล่าวจบหมายจะเดินไปหาเป้าหมายใหม่ หากแขนเล็กๆ ถูกชายหนุ่มคว้าไว้เสียก่อน “ผมยังไม่ได้บอกสักคำว่าจะไม่ตกลง แต่คุณแน่ใจเหรอที่จะทำแบบนี้?” เห็นความเย็นเยียบในแววตาคมกร้าว เล่นเอามุกนิลเกิดความกลัวขึ้นมานิดๆ แต่เพื่อต้องการประชดแฟนหนุ่ม จึงพยักหน้าให้ชายแปลกหน้าในเวลาต่อมา “ฉันแน่ใจ” สีหน้าและน้ำเสียงแน่วแน่ของเธอเรียกรอยยิ้มจุดแต้มบนมุมปากของชายแปลกหน้าอีกครั้ง “จะไม่เสียใจแน่นะที่ทำแบบนี้?” เขาเหมือนจะยังไม่แน่ใจจึงได้ถามอีกครั้ง “ไม่เลย ไม่เสียใจสักนิดเดียว” มุกนิลยกเหล้าที่ตัวเองถือมาด้วยขึ้นดื่มอีกครั้งราวกับเพิ่มความกล้าให้กับตัวเอง เสียใจอย่างนั้นเหรอ? ไม่เลย “ถ้าคุณยืนยันเช่นนั้นผมก็ตกลงไปกับคุณ” ธาวินมาใช้บริการที่นี่บ่อย เนื่องจากที่นี่อยู่ใกล้ที่ทำงาน ที่สำคัญคือ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกลูกค้าผู้หญิงในบาร์ชวนออกไปต่อข้างนอก ซึ่งเขาปฏิเสธทุกครั้ง ทว่าหนนี้แปลกที่เขาตอบตกลงกับเธอง่ายดาย “โอเค งั้นเราไปกันเลยไหม?” มุกนิลอยากจะให้ทุกอย่างจบลงเร็วๆ จึงเอ่ยปากชวนชายแปลกหน้า เธอเห็นเขายิ้ม ซึ่งเธอไม่รู้ว่ารอยยิ้มนี้มันหมายความว่ายังไง จะอย่างไรก็ช่างเถอะ ตอนนี้เธอสนแค่ว่าจะต้องออกไปกับเขา อยากทำในสิ่งที่ไม่เคยทำกับคู่หมั้นหนุ่ม ดนัยทรยศและหักหลังเธอ หากจะต้องแต่งงานกับเขาจริงๆ เธอก็จะทรยศเขาเหมือนกัน แต่เธอมั่นใจว่าไม่สามารถกลับไปคบกับคนแบบนั้นได้อีกแล้ว “ใจเย็นสิครับคนสวย” ท่าทางไม่รีบ และใจเย็นของเขาทำให้มุกนิลนึกหงุดหงิดเป็นครั้งที่สอง ปกติเธอไม่ใช่คนอารมณ์ร้อนเลย เธอไม่น่าดึงดูดขนาดนี้เลยหรือ ถึงไม่สามารถทำให้ผู้ชายคนนี้รีบพาเธอออกไปได้ ไม่ปล่อยให้ใจเธอขุ่นนาน ในเวลาต่อมาเขาโบกมือเรียกบริกร จากนั้นคว้ามือเธอออกจากบาร์ มุกนิลคิดว่าเขาอาจจะพาเธอไปยังโรงแรมม่านรูดสักแห่ง แต่เปล่าเลย ตอนนี้เบนท์ลีย์สีเงินเข้ามาจอดที่ใต้คอนโดแห่งหนึ่ง มุกนิลอดสำรวจภายนอกไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เศรษฐี คงไม่สามารถอยู่โครงการที่นี่ได้ เธอรู้ว่าที่นี่ เป็นคอนโดมิเนียมสำหรับไฮโซ เซเล็บ “เข้ามาสิ หรือไม่กล้าแล้ว?” เขาถามเธอเมื่อเห็นเธอยังยืนอยู่หน้าห้องของเขา “กล้าสิ” มาถึงขั้นนี้แล้วไม่มีคำว่าไม่กล้า มุกนิลตรงเข้าไปยังห้องพักสุดหรูตามคำเชื้อเชิญ ยังไม่ทันที่กระเป๋าใบเล็กถูกวางลงจากไหล่เล็ก เจ้าของห้องช้อนอุ้มเธอขึ้นมาอย่างเร็วไว ต่างจากเมื่อครู่ในบาร์ที่ท่าทางของเขาใจเย็นมากเหมือนไม่อยากมา “ว้ายคุณ!” มุกนิลยอมรับว่าตกใจ ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะรุกหนักและเร็วขนาดนี้ “จะร้องทำไม ก่อนมาผมก็ถามคุณแล้วนี่ ในเมื่อคุณมากับผม คุณก็ต้องยอมรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้” กล่าวแค่นั้นเขาก็พาเธอเข้าไปยังห้องนอนใหญ่ แล้วร่างอ้อนแอ้นก็ถูกโยนลงบนเตียงกว้าง หากเตียงกว้างขวางนี้ไม่นุ่มพอ มุกนิลคงเจ็บอยู่บ้าง “ฉันขออะไรคุณอย่างได้ไหม?” มุกนิลเงยหน้าวิงวอนเจ้าของดวงหน้าคมคาย ตอนนี้เธอเริ่มกลัวแล้วล่ะ แต่เปลี่ยนใจตอนนี้คงไม่ทันแล้ว ได้แต่หวังว่าเขาจะไม่รุนแรงกับเธอมากนัก “ว่ามาสิ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง ผมให้คุณได้” มากกว่านี้คือเขาก็ทำมาแล้ว นั่นก็คือการหักห้ามใจไม่ให้เอาเธอในรถ ผู้หญิงอะไร รูปร่างเซ็กซี่เป็นบ้า “ช่วยเบาๆ กับฉันหน่อย…” “ได้สิ” สิ้นคำตอบรับ มุกนิลได้แต่ปิดปากแน่น แต่ในเวลาต่อมาก็เผลอหลุดเสียงครางเมื่อความวาบหวามถาโถมเข้าใส่ เขารับปากว่าจะเบามือกัน แต่มุกนิลรู้สึกว่าไม่ใช่เลย เขานุ่มนวลแค่ช่วงแรกๆ แต่เมื่อความใหญ่โตรุกล้ำเข้าหาเธอ ร่างกายของเธอแทบไม่อาจทนทานไหว “อ๊ะ! พ…พอก่อนได้ไหม?” มุกนิลเงยหน้าวิงวอน กลางกายสาวเจ็บหนึบจนแทบจะทนไม่ไหวพอๆ กับความเสียวซ่าน “ไม่ได้หรอกครับคนสวย” ธาวินปฏิเสธด้วยน้ำเสียงกระเส่า จะหยุดได้ยังไง ตอนนี้ตัวตนของเขาแข็งจนแทบจะแตกอยู่แล้ว ถ้าให้เขาหยุด ให้เขาตายซะดีกว่า “แต่ฉันเจ็บ…” มุกนิลครางสั่นๆ “เดี๋ยวไม่เจ็บแล้วครับ” นั่นคือคำปลอบประโลมจากชายแปลกหน้าใช่ไหม เขาใช้น้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟัง มอบจูบให้เธออีกครั้ง มันทั้งนุ่มนวลและเบาจนความรู้สึกเจ็บหน่วงใจกลางสาวเริ่มดีขึ้น “อย่างนั้นแหละครับ” ชายหนุ่มปล่อยเสียงพึงพอใจเมื่อเห็นเธอตอบรับความวาบหวามที่เขาส่งให้ ใบหน้าคมคายซุกต่ำลงมาตามลำคอระหง ริมฝีปากดูดเม้มผิวบอบบางของเธอย้ำๆ ไปมาหลายจุด กลิ่นหอมอ่อนจากน้ำหอมที่เธอใช้ สร้างความรู้สึกดีจนธาวินฝังปลายจมูกหลายๆ ครั้ง ไปทั่วทุกอณู มุกนิลรู้สึกดีจนเผลอกอดเขาไว้มั่น เธอกอดชายแปลกหน้าโดยไม่นึกรังเกียจ จังหวะร่างหนาโจนจ้วงเข้าหาเธอ เรียวแขนเล็กยิ่งกระชับบ่ากว้างแน่นหนัก ปากอิ่มปล่อยเสียงครางเป็นระลอกราวกับจะแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ธาวินยังคงถาโถมเข้าใส่ร่างเล็กไม่หยุดหย่อน กระทั่งเมื่อรับรู้ได้ถึงภายในอุ่นซ่านตอดรัดเขาแน่นจนเขาแทบคลั่ง ชายหนุ่มเผยยิ้มอย่างพึงพอใจ เธอ ‘เสร็จ’ แล้ว ซึ่งเขาเองก็ตามเธอไปติดๆ และเริ่มใหม่อีกหลายครั้ง กระทั่งเธอเผลอหลับไปในอ้อมกอดของเขา ชายหนุ่มถึงได้หยุดยั้งตัวเอง ‘เธอหวาน’ โชคดีที่เมื่อคืนไม่ปล่อยเธอไปกับคนอื่นไม่อย่างนั้นเขาเสียดายแย่ ธาวินยิ้มกับตัวเองขณะทอดมองดวงหน้าเล็กๆ ยามนี้หลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขา อยากรู้นักว่าพรุ่งนี้เธอจะทำหน้าอย่างไรเมื่อตื่นขึ้นมาอยู่ในอ้อมกอดของเขา ++++++++++ ฝากผลงานอีกเรื่องไว้ในอ้อมอกอ้อมใจคุณรี้ดด้วยนะคะ