วันนี้ผมกับวิปครีมต้องไปกินข้าวที่บ้านคุณตา...ผมหมายถึงพ่อของน้าไวน์แม่เลี้ยงของผม เนื่องในวันเกิดท่าน เราสองคนมาถึงตั้งแต่ห้าโมงเย็น มาไล่ๆ กันกับน้องๆ ของผม ผมมีน้องต่างแม่สามคน วิเวียนน้องสาวคนโตอายุยี่สิบสองแล้ว เพิ่งเรียนจบ วีณาห่างจากพี่หนึ่งปี และน้องชายคนเล็กอย่างวินเนอร์ที่เพิ่งสิบเจ็ด ตอนนี้พวกเราและลูกหลานคนอื่นๆ ก็ถือโอกาสได้มาพบปะกัน
“พี่วิปครีมไม่คิดจะเข้าวงการบ้างเหรอครับ” วินเนอร์แซววิปครีม เขาชอบบอกว่าวิปครีมสวยและเขาเขินมากเวลาเจอวิปครีมตอนเด็กๆ
“ให้วิปครีมเป็นผู้จัดการพี่นั่นแหละวิน อย่าให้เขาไปเป็นดาราเลย ไม่มีใครดูแลพี่ได้ดีเหมือนพี่วิปครีมแล้ว” ผมแซวไปตามความเคยชิน วิปครีมมองผมด้วยแววตานิ่งๆ แต่มีรังสีอำหิต...ตั้งแต่ที่เรามีอะไรๆ ต่อกันนี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่ออกมาเจอผู้คนเยอะขนาดนี้ วิปครีมคงกลัวผมจะหลุด
“พี่ปลื้มก็ดูแลตัวเองไปสิ ดังแล้วนี่ แต่ว่าถ้าสมมติผมเข้าวงกา
