พระอาทิตย์เพิ่งจะเริ่มตก ท้องฟ้าเป็นสีส้มและชมพูขณะที่รามพานุชนาถเดินตามเส้นทางอันคดเคี้ยวไปยังชายหาด เสียงคลื่นทะเลแผ่วเบาผสมกับเสียงต้นปาล์มทำให้เกิดบรรยากาศอันเงียบสงบราวกับมีมนต์ขลัง มือของนุชนาถประสานกับเขาพอดี สัมผัสของเธออบอุ่นและคุ้นเคย แต่คืนนี้กลับรู้สึกแตกต่างออกไป มีกระแสความคาดหวังแฝงอยู่ลึกๆ ความรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่สำคัญกำลังจะเกิดขึ้น
รามเหลือบมองเธอ หัวใจของเขาเต้นแรง เขาได้วางแผนในคืนนี้อย่างรอบคอบโดยต้องการให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เมื่อมาถึงตอนนี้ เขาพบว่าตัวเองกังวลแบบที่ไม่คิดมาก่อน เธอจะตอบตกลงไหม? แน่นอนเธอจะตกลง ทั้งสองอยู่ด้วยกันมาสามปีแล้ว เคยพูดคุยเกี่ยวกับอนาคต เรื่องการแต่งงานและลูกๆ แต่ถึงกระนั้น แรงดึงดูดของสิ่งที่เขากำลังจะทำทำให้มือของเขาเหงื่อออกและชีพจรของเขาก็เต้นเร็วขึ้น
“นุช” เขากระซิบ เสียงของเขาแทบไม่ได้ยินเมื่อกลบด้วยเสียงคลื่น “หลับตาสิ ผมมีบางอย่างพิเศษสำหรับคุณ”
นุชนาถหันมาหาเขา ริมฝีปากของเธอขดเป็นรอยยิ้มขี้เล่นที่เขารักมาก “คุณทำอะไรได้เสมอนะราม” เธอล้อเล่น แต่เธอก็ทำตามที่เขาขอ โดยหลับตาลงและบีบมือเขาแน่นขึ้นเล็กน้อย
เขาพาเธอเดินไปตามทาง โดยมีทรายนุ่มอยู่ใต้เท้าขณะที่ทั้งสองอยู่ใกล้ชายหาด พระอาทิตย์คล้อยต่ำลงสู่ท้องฟ้า ทอดเงาทอดยาวไปทั่วผืนทราย เมื่อมาถึงจุดที่เขาเตรียมไว้ รามก็หยุดและหันกลับมาเผชิญหน้าเธอ เขามองเห็นความตื่นเต้นบนใบหน้าของเธอ ริมฝีปากของเธอกระตุกด้วยความคาดหวัง
“เอาล่ะ” เขาพูด น้ำเสียงของเขาสั่นเล็กน้อยแม้จะพยายามสงบสติอารมณ์ก็ตาม “ลืมตาได้”
ดวงตาของนุชนาถเปิดกว้าง และครู่หนึ่งเธอก็ยืนอยู่ที่นั่น ปากของเธอเปิดออกเล็กน้อยด้วยความตกใจ เทียนรูปหัวใจที่เขาจัดไว้บนชายหาดส่องแสงวูบวาบเบาๆ ตามสายลม แสงอันอบอุ่นของเทียนส่องสว่างบนผืนทรายด้วยแสงสีทองอันนุ่มนวล ตรงกลางหัวใจประดับด้วยกลีบกุหลาบ นำไปสู่โต๊ะเล็กๆ ที่ประกอบด้วยขลุ่ยแชมเปญ 2 อัน และขวดไวน์วินเทจสุดโปรดของนุชนาถหนึ่งขวด นอกเหนือจากนั้น ยังมีมหาสมุทรที่ทอดยาวไปข้างหน้า คลื่นที่กลิ้งเข้ามาด้วยเสียงที่ผ่อนคลายและเป็นจังหวะ
“ราม…” เสียงของนุชนาถแตกพร่าเมื่อน้ำตาไหลออกมาในดวงตาของเธอ “นี่มันสวยงามมาก ฉัน…ฉันไม่รู้จะพูดอะไรด้วยซ้ำ”
หัวใจของรามพองโตด้วยอารมณ์ดีใจ นี่คือช่วงเวลาที่เขารอคอย ช่วงเวลาที่เขาใฝ่ฝันมานาน เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและหยิบกล่องกำมะหยี่ใบเล็กออกมา คุกเข่าลงตรงหน้าเธอ โลกดูเหมือนจะหยุดหมุนเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอสะท้อนแสงเทียน
“นุช” เขาเริ่มด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยอารมณ์ “คุณมีความหมายทุกอย่างสำหรับผม สามปีที่ผ่านมาเป็นช่วงที่ดีที่สุดในชีวิตของผม และผมไม่สามารถจินตนาการถึงอนาคตของตัวเองได้หากไม่มีคุณ คุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม คู่ของผม เป็นความรักในชีวิตของผม แต่งงานกับผมนะครับ"
นุชนาถร้องไห้สะอื้นเล็กน้อย โดยเอามือปิดปากขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอยืนอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง มองลงมาที่เขาด้วยความรักและความปรารถนาจนลมหายใจของรามติดขัดอยู่ในลำคอ จากนั้น ด้วยลมหายใจที่สั่นคลอน เธอพยักหน้า เสียงของเธอสั่นขณะกระซิบว่า “ค่ะ ราม ฉันจะแต่งกับคุณ!”
รามแทบไม่มีเวลาเปิดกล่องแหวนก่อนที่เธอจะอยู่ในอ้อมแขนของเขา ริมฝีปากของเธอก็ประกบเข้ากับเขาด้วยจูบที่เร่าร้อน เขาโอบแขนรอบตัวเธอ ดึงเธอเข้ามาใกล้ หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความดีใจ โลกรอบตัวทั้งสองดูเหมือนจะจางหายไป ต่างห่อหุ้มกันและกัน คลื่นซัดเข้ามาอย่างแผ่วเบาด้านหลังพวกเขา
เมื่อเขาถอนจูบในที่สุด รามก็สวมแหวนบนนิ้วของเธอ มือของเขาสั่นเล็กน้อย เข้ากันอย่างลงตัว ด้วยการออกแบบที่เรียบง่ายและหรูหราสะดุดตาแสงเทียนขณะที่เธอยกมือขึ้นเพื่อชื่นชมเทียน
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะเกิดขึ้น” นุชนาถพึมพำ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ฉันจะเป็นภรรยาของคุณ…”
รามยิ้ม หัวใจของเขาเปี่ยมล้นด้วยความรัก “ผมแทบรอไม่ไหวที่จะได้อยู่กับคุณตลอดไป” เขาพูดเบา ๆ เขาอุ้มเธอขึ้นในอ้อมแขน อุ้มเธอไว้เหนือกลีบกุหลาบไปยังใจกลางของหัวใจที่จุดเทียน ทรายนุ่มอยู่ใต้เท้าของเขาในขณะที่เขาวางเธอลงอย่างอ่อนโยน ร่างกายของพวกเขาอัดแน่นกันตามธรรมชาติราวกับว่ามันเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ดวงตาของนุชนาถจับจ้องไปที่เขา เสียงของเธอกระซิบอย่างหอบหายใจ “ที่นี่ ใต้แสงดาว… มารักฉันสิ ราม”
คำพูดนี้ทำให้กระดูกสันหลังของรามสั่นเทา และจุดไฟที่อยู่ลึกเข้าไปในตัวเขา เขาโน้มตัวลงมาประทับริมฝีปากของเธอด้วยจูบที่เย้ายวนอย่างช้าๆ มือของเขาลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอ ลิ้มรสความรู้สึกของเธอที่อยู่เบื้องล่างเขา อากาศยามค่ำคืนเย็นสบาย แต่ความร้อนด้วยไฟปรารถนานั้นไม่อาจปฏิเสธได้ ร่างกายของทั้งสองเคลื่อนไหวไปพร้อมกับจังหวะที่เป็นธรรมชาติราวกับคลื่นที่ซัดเข้ามา
มือของรามขยับอย่างสบายๆ ค่อยๆ สอดเข้าไปใต้ชายกระโปรงของเธอ สำรวจผิวหนังที่อ่อนนุ่มและอบอุ่นของเธอทุกตารางนิ้ว นุชนาถครางเบา ๆ ในปากของเขา มือของเธอพันกันบนผมของเขาขณะที่เธอดึงเขาเข้ามาใกล้ ร่างกายของเธอโค้งเข้าหาสัมผัสของเขา
ร่างกายสอดประสานกันด้วยความยินดี ความต้องการกันและกันท่วมท้น ท่ามกลางทรายเย็นสบายข้างใต้ เทียนส่องแสงแวววาวไปทั่วร่างที่กอดก่ายกัน ริมฝีปากของรามไล่ไปตามคอของเธอ ลมหายใจของเขาร้อนระอุบนผิวหนังของเธอ ขณะที่เขาเล้าโลมเธอทุกสัมผัสและทุกจูบ นิ้วของ นุชนาถจิ้มไปที่หลังของเขา ลมหายใจของเธอสั้นลง และหายใจไม่ออกในขณะที่เขาตอกตรึงลำรักเข้าไปในตัวเธอจนสุด การร่วมรักของเธอและเขาเป็นส่วนผสมที่ลงตัวระหว่างความหลงใหลและความอ่อนโยน
ค่ำคืนแห่งความเร่าร้อนผ่านไป ร่างสองร่างนอนกอดก่ายกัน หัวใจสองดวงเต็มอิ่ม สายลมเย็นๆ จากมหาสมุทรช่วยบรรเทาความร้อนแรงแห่งความปรารถนาอันแรงกล้า รามดึงนุชนาถเข้ามาใกล้ และโอบเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาขณะที่ทั้งสองนอนอยู่บนทรายและจ้องมองดูดวงดาว
“ฉันรักคุณ” นุชนาถกระซิบ น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาและพอใจ
รามยิ้มและกดจูบที่หน้าผากของเธอ “ผมก็รักคุณเหมือนกัน” เขาพึมพำ “เหนือสิ่งอื่นใด”
พวกเขานอนอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน พอใจที่จะอยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน เสียงคลื่นซัดเข้ามาสู่ความสงบเงียบ แต่เมื่อรามเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เพื่อตรวจสอบเวลา หน้าจอก็สว่างขึ้นพร้อมการแจ้งเตือน หัวใจของเขาเต้นรัวขณะอ่านข้อความ ข้อความบนหน้าจอดึงเขากลับสู่ความเป็นจริง ทำลายความเงียบสงบในขณะนั้น
รามจ้องไปที่ข้อความ จิตใจของเขาปั่นป่วน ในทันใดนั้น อนาคตที่เขาเพิ่งสัญญากับนุชนาถก็รู้สึกเปราะบาง ราวกับว่าความสุขที่เพิ่งพบสามารถถูกพรากไปได้ทุกเมื่อ เขาเหลือบมองนุชนาถซึ่งยังคงซุกอยู่ในอ้อมแขนของเขา อย่างมีความสุขโดยไม่รู้ตัวว่าพายุที่กำลังก่อตัวอยู่เลยขอบฟ้าไป
เขาหายใจเข้าลึกๆ ฝืนยิ้มขณะที่เขาปัดเส้นผมออกจากใบหน้าของเธอเบาๆ “ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ” เขากระซิบ พยายามดึงใจตัวเองเข้าหาเธอ แต่ข้อความนั้นหนักอึ้งในใจเขา ทำให้เกิดเงาเหนือคืนที่สมบูรณ์แบบ
ขณะที่นุชนาถผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของเขา รามก็ตื่นตัว จิตใจของเขาสับสนกับความคิดเกี่ยวกับอนาคต ความรักของพวกเขาจะถูกทดสอบขั้นสุดท้ายในไม่ช้า