วาคิมต่อให้เนเน่จะขัดขืนต่อต้านยังไงใช่ว่าเขาจะสนใจ ร่างสูงอุ้มเนเน่เดินออกจากลิฟต์ โดยไม่คิดจะสนใจสายตาหลากหลายคู่ ที่จับต้องมาที่เขาและเธอ เมื่อเข้ามาถึงในห้องที่เขาเปิดไว้ก่อนหน้านี้ วาคิมก็ไม่รอช้า ร่างสูงวางคนในอ้อมแขนลงบนเตียงและตามประกบคร่อมคนตัวเล็กเอาไว้
“เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง” เสียงเข้มเอ่ยกับคนตัวเล็ก หึ...นี้เขาคงเปิดห้องไว้กับยัยปากแดงนั้นสินะ
“ในเมื่อนายมีคนใหม่ไปแล้วจะยุ่งกับฉันอีกทำไม”
“กับเอมมี่เราเป็นแค่เพื่อนกัน”
“เพื่อนที่มันจูบและเอากัน” คนใต้ร่างสวนกลับยังไม่ยอม
“เคยเอา แต่นั้นมันเมื่อก่อนที่ยังไม่เจอเธอ...” ยอมรับเรื่องในอดีตตนไม่ได้ขาวใสสะอาดที่ไม่เคยแตะต้องหญิง
“ในเมื่อรักกันมาก นายก็ปล่อยฉันสิ”
“ปล่อย...นะวาคิม เราเลิกกันแล้ว นายไม่มีสิทธิทำตัวน่าเกลียดกับฉันแบบนี้” เนเน่ตะเบ็งเสียงแข็งไล่คนใจร้ายหน้ามึน แต่นั้นดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างที่คิดที่เขาย
