Namilog ang mga mata ni Margaux ng sa carnival siya sunod na dahin ng kaaiyang kapatid..gusto niyang matawa,gusto ba nitong bumalik sa pagkabata?
"Ate,anong gagawin natin dito,hindi na tayo nababagay sa lugar na ito,hindi na tayo mga bata."ani Margaux.
"Anong hindi nababagay,saka kahit hindi na tayo mga bata maaari pa rin naman natin gawin yung hindi natin nagawa noong mga bata tayo,hindi ba?Ito na yung pagkakataon natin..'"
"Sige na nga kahít nakakahiya na sa edad natin.."
"Hindi lang pambata ang lugar na ito,pwede rin sa atin..Look!marami din na mga katulad natin ang nag-eenjoy..So,let's enjoy this moment."
Tumango siya..dahil hindi na rin naman nagpaawat pa ang kaniyang ate,lahat ng joy rides na pwede nilang sakyan ay sinubukan nila lahat..pati na rin ang iba pang mga play tricks..So much fun and enjoy naman talaga ang moment na iyun para sa kanilang magkapatid..talaga naman sinulit ni Rebecca ang pagkakataon upang makabawi sa kapatid,dahil hindi pa naman huli ang lahat para bumawi siya sa kaniyang kapatıd.
"Nag-enjoy ka ba?"tanong ni Rebecca habang may bitbit na French fries and Iced tea lemon..inabot nito ang isa sa kapatid.
"Oo naman,sobrang naenjoy ko..masarap pala sa pakiramdam lalo na kapag Ate ko yung kasama ko."
Napangiti ito..
"I don't want to promise, but if I have time, we'll do this again..bibigyan na natin ng oras ang isa't-isa."
"Salamat,Ate..alam ko naman na darating ang araw na mangyayari ito."
"Margaux,sana yung naranasan mong experience sa lugar nina Nana Flora at Tata Ador ay magbigay ng kahit na kaunting aral sayo,hindi ko sinasabi na gayahin mo kung ano ang ginawa ko..but gusto kung ipabatid sayo that we should be fair not only to those like us but also to people like them.."
"They are really important to you."
"Pinapahalagahan ko lang sila dahil marami akong natutunan at narealize są buhay ko simula ng makilala ko sila."
Napatango-tango si Margaux..
"Matagal muna silano kilala?"
" Nung college pa ako,isinama ako ni lea sa karinderya nila nana Flora,alam mo sa una ganun din ang ekspresyon ko sayo."natatawang wika nito."pero kalaunan natutunan ko rin kainin yung mga pagkain na never ko pang natitikman."
"Okay..."I respect naman Ate..but hindi ko lang din lubos maisip kung bakit dinala mo ako sa lugar na iyun."
"Dinala kita dun dahil gusto ko lang ipaalam sayo na maliban sainyo ni Daddy ay may mga tao pa rin na kaya akong pahalagahan..at gusto kung makilala mo ang mga taong iyun."
"Good to you,Ate..at okay maswerte ka dahil maraming nagmamahal sayo.."ani margaux na hindi niya alam kung bakit may pait ang mga katagang iyun..gusto niyang masaktan kasi mabuti pa ito pinapahalagahan yung mga taong hindi kaano-ano,nagagawang dalawin kahit na malayo,..eh siya ang lapit-lapit lang oh..isang metro lang ang layo,hindi pa nga..pero ano/naghihintay lang siya..mabuti nga nangyari pa ang araw na ito kasi kahit paano,masaya na ang kaniyang puso..Okay na yun,ang hindi niya lang maintindihan kung bakit ba pinipilit ng kaniyang Ate na ipatindi sa kaniya kung anong mayroon pamumuhay ang mga taong nakilala nito..Eh!ano ba ang pakialam niya sa mga taong iyun,ngayon lang naman niya nakilala ang mga ito..at saka hindi na rin niya problema kung ganuon ang pamumuhay ng mga ito..
Mabuti nga hindi siya nagwalk out kanina pero gustong-gusto na niyang gawin kundangan lamang ay inisip pa rin niya na araw nila iyun ng kaniyang Ate at ayaw niyang masira,kaya kahit labag sa kaniyang kalooban ay napilitan pa rin siyang makisama,dahil ayaw naman niyang ipahiya ang kaniyang Ate Rebecca sa harapan ng mga ito..Si ate Rebecca pa rin ang kaniyang iniisip .
At nakakainis lang dahil kahit wala na sıla dun,ay naisisingit pa rin nito ang mga taong iyun..nakakapagselos hindi ba?
"Marami din naman nagmamahal sayo,hindi mo lang napapansin kasi nilalayo mo ang loob mo sa kanila."
Gustong Mątawa ni Margaux są tinuran nito,,mga kaibigan lang naman niya ang nagmamahal sa kaniya ng totoo..yung pinaparamdam na hindi siya nag-iisa..yung kapag kailanganin niya anuman oras ay nandiyan..pero ang kaniyang ate at papa,wala naman eh!punong abala ang mga ito sa trabaho..at kahit na ganun ay pinipilit pa rin niyang unawain ang mga ito.
.Matagal na niyang tinanggap iyun ng maluwag sa kaniyang puso kasi nga binubusog naman siya ng mga ito ng mga pangangailangan niya..isang pitik lang ng mga daliri nito ay awtomatiko nandiyan na kaagad.So,magrereklamo pa ba siya?maghahanap pa ba siya..
kaya naman ngayon sobrang malaki ang pasasalamat niya sa kaniyang ate dahil kahit gusto niyang magtampo ngayon,pero huwag na lang nga..ang importante ay nagkasama sila ngayon araw.
"By the way,salamat sa oras mo...nag-enjoy ako ng sobra."Aniya sa kapatid..
"Salamat din,salamat sa pang-unawa.."Anito na niyakap ang bunsong kapatid
gumanti rin ng yakap si Margaux sa kaniyang Ate.. pero ayaw na niyang masyadong madrama dahil baka maiyak lamang siya.
"hmmm..napakagandang eksena naman ang ganitong madadatingan ko,nakalulugod ng puso na makita ko ang dalawang importante sa buhay ko.."
"Papa.."magkapanabay pa na bulalas ng dalawa at Sabay napalingon.
"Ang mga prinsesa ko.."anitong iniumang ang magkabilang braso sa dilava na sinalubong naman ng dalara ng yakap.
Ang Sarap naman nilang pagmasdan,kilan pa ba ang huling yakap nilang tatlo..siguro ilang dekada na ang nakalipas at ngayon lang uli nasundan..hays grabe talaga!pero ngayon overwhelming ang puso ni Margaux sa tuwa at galak..umaayon na ba sa kaniya ngayon ang pagkakataon..sana naman talaga..sana naman magtuloy-tuloy na at hindi isang palabas na naman lang iyun at pagkatapos ay magbibilang na naman siya ng ilang taon bago maulit muli ang ganito kagandang tagpo sa kanilang mag-aama..mabuti pa nga ang commercial inuulit-ulit..
"Mabuti naman,Papa nandito ka na,what if magpaluto tayo ng bonggang dinner tonight para sa ating tatlo,kasi nandito rin naman na kumpleto tayo..what do you think,Maragux."
"alam mo naman okay yan sa akin kahit everyday pa daw."
"Aba..magandang ideya iyang naisip ninyo.."nakangiting wika ng kanilang ama.."tawagin si pacita para makapaghanda ng special dinner. dahil special ang mga kasalo ko."
"Hmm hindi lang special..magaganda pa..aba,napakaswerte ninyo,"
Natawa ang kaniyang ama..
"Sa akin kayo nagmana."
Sana ganito na lang sila palagi,or kung hindi man,sana ay may mga susunod pa na gabi or bukas na mangyari ulit ang ganitong kaganapan sa kanilang bahay.