วังวนคนเคยคุ้น

บทที่ 2.1 ใครอีกคน

วันต่อมา

@มหาวิทยาลัย

“นักศึกษาสงสัยตรงไหนไหมครับ ถ้าไม่มีใครถามอะไรก็เลิกคลาสได้ แล้วอย่าลืมทำรายงานมาส่งในอีก2สัปดาห์นะครับ”

“รายงานอีกแล้วเหรอวะ นี่ก็เพิ่งส่งกันไปเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเองนะเว้ย” ฟ้าบ่นเสียงเบา

“เออยังไงก็ต้องทำ จารย์แกยิ่งจ้องจะเอาปลาให้กินอยู่ด้วย” ตามด้วยไอ้วีร์

"ส่วนคุณ เอวาริน" เอวาสะดุ้งทันทีที่ได้ยินชื่อตัวเอง

"คะอาจารย์?"

"ครั้งหน้าถ้ายังมาสายอีก คุณหมดสิทธิสอบแล้วนะครับ" อาจารย์แดเนียลพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูสบายๆ แต่สายตาและรอยยิ้มที่มองแล้วขนลุกนั่นมันอะไร

“ค่ะอาจารย์” เอวาตอบแผ่วเบาพร้อมพยักหน้ารับรู้ ยิ้มแห้ง ๆ ให้อาจารย์ ก่อนที่แกจะเดินออกจากห้องไป

อาจารย์แดเนียลแกเป็นอาจารย์นอกเอกที่เคร่งมากเรื่องเวลาเข้าคลาสเรียนและคะแนนเก็บจากงานที่สั่ง คะแนนเข้าคลาสก็เช็คชื่อทุกครั้งถ้าใครมาสายเกิน3ครั้งก็จะเช็คขาดเลย แล้วถ้าขาดเกิน3ครั้งอีกก็หมดสิทธิสอบ ส่วนใครไม่ส่งงานนะมีโอกาสติดเอฟได้ง่าย ๆ เลย โหดเป็นบ้า

วันนี้กลุ่มเรามีกันอยู่ 3 คน ไอ้ข้าวมันบอกว่าท้องเสียก็เลยไม่ได้มา และมันก็ฝากเอวาจดเลคเชอร์ไว้ให้มันด้วย

พักกลางวัน

"นั่งด้วยสิ" สาวร่างสูงอกสะบึ้มที่เอวาไม่ชอบขี้หน้านางเท่าไหร่นัก นางวางจานข้าวที่ถือมาลงบนโต๊ะก่อนจะนั่งลงข้างไอ้วีร์ที่เป็นฝั่งตรงข้ามกับเอวา โดยไม่รอให้ใครอนุญาต ไอ้วีร์แอบมองหน้าอกบิ๊กบึ้มที่วับๆ แวมๆ ผ่านช่องว่างกระดุมบนเสื้อนักศึกษารัดรูปตัวจิ๋วนั่น

"จำได้ว่าเราไม่เคยรู้จักกัน" ไอ้ฟ้าที่นั่งข้างเอวาพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเท่าไหร่พร้อมส่งสายตาที่แสดงได้ชัดว่าไม่ต้อนรับนาง

“ฉันก็ไม่ได้มาหาแก”

“อ้าวอีนี่!” ฟ้าลุกขึ้นยกฝ่ามือขึ้นทำท่าจะตบแขกไม่ได้รับเชิญแต่เอวารั้งมือฟ้าเอาไว้และให้ฟ้านั่งลงก่อนเพราะไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาในโรงอาหารที่คนเยอะแบบนี้

"มีอะไรก็พูดมา ฉันไม่อยากเสียเวลาเยอะ" เอวากอดอกเชิดหน้าถามฝ่ายตรงข้ามด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร

“เธอสินะ เอวา แฟนเก่าพี่เวย์” นางยิ้มให้เอวาด้วยรอยยิ้มที่พยายามปั้นแต่งออกมาทั้งที่สายตามองจิกเธอจนจะพรุนอยู่แล้ว

“เธอคงไม่ได้มาเพื่อแค่จะถามชื่อฉันหรอกนะ” ท่าทางของเอวานิ่งมากเพื่อดูท่าทีของนางแต่ภายในใจมีเป็นหมื่นล้านคำ เป็นฟ้าที่ดูจะหัวเสียเพราะรำคาญเต็มทน หากอีกฝ่ายจะทำร้ายเอวาขึ้นมา ฟ้านี่แหละจะเป็นคนจัดการมันเอง

“ก็เปล่าหรอก ที่จริงฉันก็รู้อยู่แล้วแหละ แต่แค่อยากมามองหน้าเธอให้ชัด ๆ แค่นั้นเอง”

“เพื่อ?” ฟ้าทนไม่ไหวเลยพูดสวนขึ้นมา

“ทำอะไรของเธอ” เสียงคุ้นเคยของใครคนหนึ่งดังมาจากด้านหลัง เขาเดินเข้ามาหยุดยืนข้างหลัง เอวาหันไปตามเสียงทุ้มต่ำนั่นก็พบว่าเป็นพี่เวย์ และเมื่อเอวาหันกลับมาก็พบว่าหน้าของนางนั่นจากที่จ้องเธอแทบจะกินเลือดกินเนื้อเปลี่ยนเป็นยิ้มหวานจนตาหยี ยัยบ้านี่เปลี่ยนสีเร็วยิ่งกว่าจิ้งจกซะอีก ไอ้วีร์ที่นั่งเงียบอยู่นานยังส่ายหน้าเอือมระอาให้นาง

" ‘เฟรช’ ก็แค่จะมาผูกมิตรกับอดีตแฟนพี่เท่านั้นเองค่ะ ไม่มีอะไรเลยค่ะ

พี่เวย์ ไม่เห็นต้องดุกันขนาดนั้นเลย" นางเน้นคำว่าอดีตแฟนพลางจ้องหน้าฉันด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันจนน่าหมั่นไส้

"ไปกันเถอะฟ้า ไอ้วีร์ แถวนี้มันเหม็นเน่าจนอยากจะอ้วก" เอวาลุกขึ้นโดยมีฟ้ากับไอ้วีร์ลุกพร้อมกันอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด เหมือนรอคำนี้จากเธออยู่

“เดี๋ยว เอวา” เอวาได้ยินเสียงพี่เวย์แต่เธอไม่หยุดเดิน อยากเรียกก็เรียกไปเธอไม่มีอะไรต้องคุยกับเขา

"พี่เวย์ ไปกับเฟรชนะคะ" นางจับแขนพี่เวย์เพื่อรั้งไว้ไม่ให้ตามเอวาไป

“ปล่อย! เธอนั่นแหละ ไปซะ แล้วอย่าคิดเดินตาม" เวย์สะบัดแขนออกจากเฟรชและสาวเท้าตามเอวาไป ไม่สนใจยัยเฟรชที่ดิ้นเร่าๆ อยู่ด้านหลัง

“พี่เวย์ ทำแบบนี้กับเฟรชไม่ได้นะ พี่เวย์!” เมื่อพี่เวย์สั่งห้ามไม่ให้ตามไป นางเลยทำได้แค่เรียกเขาอยู่แบบนั้น บรรดาเหล่านักศึกษาบริเวณนั้นต่างพากันมองไปยังเฟรชแล้วก็พากันหัวเราะนางเหมือนได้เห็นคนบ้าหลุดออกมาจากโรงพยาบาล

เดินมาได้ไม่ไกลจากโรงอาหารมากนักพี่เวย์ก็ตามมาทันและมาหยุดยืนดักหน้าเอวาไว้

"ขอเสือกหน่อยเหอะนะ พี่เวย์ก็มียัยนั่นเป็นแฟนใหม่แล้วยังจะมาวอแวกับเอวามันทำไมอีกวะพี่" ฟ้าเผชิญหน้ากับพี่เวย์แล้วพูดกับเขา เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้วีร์ยกโทรศัพท์แนบหูแล้วแยกตัวเดินออกไป คงมีใครโทร.เข้ามา

"แฟนใหม่อะไร"

"ก็ยัยเฟรชอะไรนั่นไง ฟ้าว่าพี่เลิกยุ่งกับเอวามันได้แล้วเหอะ"

" ครับ พี่รู้ว่าต้องทำอะไร คนนอกไม่เกี่ยว" พี่เวย์จิกกัดฟ้าพร้อมกับส่งรอยยิ้มจอมปลอมจ้องหน้าฟ้าอย่างเอาเรื่อง ทำให้ฟ้าเองก็จ้องหน้าพี่เวย์เขม็งอย่างไม่พอใจเหมือนกัน

"ไปกันเหอะมึงกูไม่ยากอยู่ตรงนี้นาน" เอวาเห็นท่าไม่ดีระหว่างฟ้ากับพี่เวย์เลยจับแขนให้มันใจเย็นก่อนจะได้เปิดศึกน้ำลายกันอีกรอบ ฟ้ามันก็ห่วงเพื่อนและพร้อมจะปกป้องแบบนี้แหละ

"ส่วนพี่ ดูแลคนของพี่ให้ดีๆหน่อยอย่าปล่อยให้มาเพ่นพ่านระรานคนอื่นแบบนี้อีก เดี๋ยวจะเผลอไปกัดใครเข้าแล้วจะเจ็บตัวเองซะเปล่าๆ"

“พวกเธอคิดว่าเฟรชเป็นแฟนพี่จริง ๆ เหรอ”

“จะใช่หรือไม่ใช่มันก็เรื่องของพี่ แค่อย่าให้มันมายุ่งอะไรกับวาและเพื่อนวาอีกก็พอ”

“แต่พี่มีเรื่องต้องคุยกับวา”

“แต่วาไม่มีอะไรต้องคุย แล้วพี่ก็เลิกตามวาไม่ต้องเจอหน้ากันอีกเหมือน3เดือนที่ผ่านมันก็ดีอยู่แล้ว วาไม่ได้อยากเห็นหน้าพี่”

เอวากับฟ้าเดินกลับมานั่งที่ใต้ตึกคณะเพื่อรอเวลาเข้าเรียนตอนบ่าย พี่เวย์ไม่ได้ตามมาแล้ว แต่คนที่เดินแยกออกไปยังไม่กลับมา

“ฟ้ามึงเห็นไอ้วีร์มั้ยวะ ไลน์ไปมันก็ไม่อ่าน” เอวาถามฟ้าและมองหาไอ้วีร์ไปด้วย

“เออ กูเห็นมันน่าจะรับโทรศัพท์แล้วเดินแยกตัวออกไปตั้งแต่ที่พี่เวย์ตามมึงมา เดี๋ยวก็มาแหละมึง”

เอวาหยิบหนังสือนิยายในกระเป๋าออกมาอ่านฆ่าเวลา เธอชอบอ่านนิยายแปลสืบสวนของตะวันตก เล่มนี้เธออ่านค้างไว้เมื่อคืนจนแทบไม่ได้นอน วันนี้เลยหยิบติดกระเป๋ามาด้วยเพราะอีกไม่ถึง20หน้าก็จะจบแล้ว ส่วนฟ้าหยิบหูฟังจากกระเป๋าออกมาใส่ที่หูก่อนเปิดเพลงฟังและเข้าอินสตาแกรมไปด้วย

“นี่ใช่มั้ยวาที่ทำมึงเข้าคลาสจารย์แดเนียลสาย มึงไม่ได้นอนใช่มั้ย” ฟ้าถอดหูฟังออกหนึ่งข้างก่อนชี้ไปที่หนังสือในมือเอวา

“เออกูนอนตี3แล้วก็ไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก ถ้าไอ้วีร์ไม่โทรมาปลุกกูคงขาดคาบเช้าไปแล้ว”

“มึงนี่จริง ๆ เลยนะวา”

“เหลือเวลาอีกเกือบครึ่งชั่วโมงกูอ่านต่อก่อนนะ” เอวาดูนาฬิกาทีข้อมือแล้วอ่านหน้าที่ค้างไว้ทันที

“จ้าา เพื่อน” ฟ้าใส่หูฟังข้างที่ถอดไว้และฟังเพลงต่อตามเดิม ผ่านไปไม่ถึง5นาที ไอ้วีร์ก็เดินมาทางที่พวกเธอนั่งอยู่ ในมือของมันมีถุงใส่ขนมกินเล่นกับน้ำอัดลมแบบขวด มันไปซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อในมหา’ ลัยนี่แหละ

“ไอ้วีร์มาโน่นแล้วมึง” ฟ้าเงยหน้าจากสมาร์ตโฟนขึ้นมาพอดีเลยบอกเอวาที่ยังก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่

“อะ กูรู้ว่าพวกมึงไม่อิ่ม” ไอ้วีร์ยื่นถุงขนมที่มีอยู่2-3อย่าง ให้ฟ้าแล้วมันก็นั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างข้างเอวา

“อ้าว มึงไปซื้อขนมพวกนี้มาให้พวกกูเหรอ”

“อื้ม”

“แต๊งกิ้วนะเพื่อนเลิฟ” ฟ้าหยิบขวดน้ำแดงส่งให้เอวา แต่เอวายังไม่ได้เก็บหนังสือในมือฟ้าเลยวางขวดน้ำไว้บนโต๊ะแทน และหยิบขนมปังหมูหยองกับน้ำเขียวออกมาสำหรับตัวเอง ไอ้วีร์มันรู้ว่าเพื่อนชอบกินอะไรมันก็ซื้ออันนั้นมาให้ และขนมปังหมูหยองก็เป็นของที่ฟ้าชอบกินนั่นแหละ

“รักกูขึ้นมาทันที”

“ขอบใจนะมึง แล้วของมึงอะ” เอวาเก็บหนังสือใส่กระเป๋าแล้วเลือกหยิบช็อกโกแลตบาร์ออกมาแกะเข้าปาก

“กูไปซื้อไอ้นี่มา” ไอ้วีร์หยิบลูกอมออกมาจากกระเป๋าเสื้อโชว์ให้เพื่อนสองคนดู

“แล้วไม่อ่านไลน์ กูก็คิดว่ามึงไปไหน” เอวาว่า

“พวกมึงคิดถึงกูอะดิ”

“อี๋อีวีร์ กูขนลุกว่ะมึงอย่าเวอร์ มึงหายไปนาน ๆ กว่านี้กูยังไม่รู้สึกอะไรเลย” ฟ้าผลักไหล่ไอ้วีร์ไม่เบานัก จนมันเซไปชนไหล่เอวาที่นั่งอยู่ข้างๆ ชนไม่แรงนักแต่เป็นจังหวะเดียวกับที่เอวากำลังเปิดฝาขวดน้ำแดงออกพอดี

“เห้ย! หกเลยมึง เสื้อกู” น้ำแดงหกใส่เสื้อนักศึกษาของเอวาเป็นดวงใหญ่บริเวณหน้าท้อง

“ฟ้า มึงอะทำ”

“มึงนั่นแหละไอ้วีร์”

“โทษทีมึง เดี๋ยวกูพาไปล้าง” ถึงปากจะโทษไอ้วีร์แบบนั้นแต่ฟ้าก็รู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้ไอ้วีร์ไปชนเอวาจนน้ำแดงหกเลอะเสื้อ แต่ฟ้าก็พาเอวาไปล้างเสื้ออยู่ดี อีก 10 นาที จะเข้าเรียนยังมีเวลาอยู่

“ฝากของด้วยมึง เดี๋ยวกูมา” เอวาบอกไอ้วีร์ที่ทำหน้าเหมือนจะรู้สึกผิด ๆ อยู่แล้วมันก็พยักหน้ารับรู้