หลังจากเหตุการณ์ทำโทษสุดร้อนแรงที่คุณแด๊ดทำกับหลิน เส้นกั้นบางอย่างระหว่างทั้งคู่คล้ายมันหายไป คนทั้งสองเริ่มปฏิบัติตัวต่อกันต่างจากเดิมเล็กน้อย แม้ทุกวันจะยังตื่นมาเจอกันทุกเช้าเหมือนเดิม ยังคงกลับคอนโดมาเจอกันตอนเย็นเสมอ แต่มันกลับมีบางอย่างที่เพิ่มเข้ามา เช่น..
มือเรียวช่วยผูกเนคไทให้ร่างสูง ขยับให้มันตรงจนพอใจจึงปล่อยมือ การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่กลับมีผลต่อความรู้สึกของกันและกันเป็นอย่างมาก
“ไปทำงานกันเถอะครับแด๊ด” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น มือก็สะกิดไหล่คนแก่กว่า เนื่องจากว่าทั้งสองยืนกอดและจูบกันมาพักใหญ่แล้ว คุณแด๊ดก็ไม่ยอมปล่อยเสียที ทั้งที่เมื่อคืนก็มีอะไรกันจนดึกดื่น หลินโดนทินกรรีดน้ำออกจนแทบจะหมดตัวกว่าจะได้หยุดพัก
“ฮึ่ม ลาออกจากที่นั่นแล้วมาทำกับแด๊ดเถอะ” แขนแกร่งโอบรอบเอวหนั่นไม่ยอมปล่อยทั้งยังฮึดฮัดขัดใจที่ต้องแยกกับเด็กของเขา
ปากหยักพรมจูบอ้อยอิ่่งเอาแต่ใจ ไม่อยากไปทำงานแล้ว สายตายังคงมองคนเด็กกว่าด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะหอมหัวทุยไปหนึ่งครั้งจึงยอมปล่อยหลินเป็นอิสระ
“ไม่งอแงนะครับ เลิกงานยังไงเราก็มาเจอกัน”
ฟอด ฟอด
จมูกรั้นหอมแก้มซ้ายขวาของร่างสูงอย่างเอาใจ ออดอ้อนอีกฝ่ายจนพอใจแล้วค่อยจูงมือกันออกจากคอนโดหรู
“หนูเลิกงานแล้วรีบกลับนะ” เสียงเข้มเอ่ยกับเด็กน้อยของเขาระหว่างกำลังเดินไปขึ้นลิฟต์
“คร้าบบบบ” เสียงทุ้มตอบกลับยืดยาว นึกขันคนแก่กว่าที่รู้สึกจะติดเขามากกว่าเดิม
หลายวันผ่านไป หลายสัปดาห์ผ่านไปจนเกือบเดือน ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แค่ทั้งสองเอาใจใส่กันและกันมากขึ้น แต่ไม่มีใครพูดถึงสถานะระหว่างเขาทั้งคู่ว่ามันคืออะไร หลินยังอยู่ในสถานะเด็กเลี้ยง หรือแฟนกันแน่ ไม่มีใครพูดก่อนเสียที
เมื่อเริ่มมีเรื่องคาใจ หลินจึงนึกถึงเพื่อนรักขึ้นมา ไปปรึกษาว่าควรทำอย่างไรดี คำตอบที่ได้คือให้ถามไปตรง ๆ หรือถ้าอยากคบก็ขอไป
เมื่อได้คำแนะนำมาหลินก็ยังคงไม่กล้าเป็นฝ่ายพูดมันก่อน อาจเป็นเพราะสถานะแรกเริ่มของเขามันเป็นแค่เด็กเลี้ยงที่อีกฝ่ายเปย์ เพื่อจะได้มีความสุขทางกายระหว่างกัน กลัวว่าหากพูดแล้วจะต้องผิดหวัง
แม้ว่าคืนนั้นทินกรจะบอกว่าหึงเขา และจะมีเขาคนเดียว บอกว่ารักกัน แต่ถ้านั่นมันเป็นเพียงแค่ทำตามอารมณ์ล่ะ หากว่าเขาโรลเพลย์เฉย ๆ ล่ะ? ความสับสนตีกันจนหลินมึนหัวไปหมด ทั้งที่การกระทำอีกฝ่ายชัดเจนขนาดนี้ แต่หลินก็ยังคงมีความกลัว กลัวว่าความสัมพันธ์นี้มันจะจบลงเพราะเขาถลำลึก เอาใจลงมาเล่นและรู้สึกรักทินกรจริง ๆ เข้าให้แล้ว
ฝั่งทินกร ชายหนุ่มวัยเกือบเลขสี่นั่งคิดถึงแต่หน้าของหลิน เขาอยากขออีกฝ่ายเป็นแฟนเสียที แต่ไม่รู้ว่าจะทำเซอร์ไพร์อย่างไรดี ตัวเขาเองก็ไม่ถนัดเรื่ิองแบบนี้เลยสักนิด นั่งคิดไม่ตกมาหลายสัปดาห์ เขาเองก็อยากทำทุกอย่างให้มันชัดเจน แม้การกระทำของทั้งคู่มันชัดเจนมากแล้วว่าหลินและเขามีใจตรงกัน แต่คำพูดเองก็จำเป็น เป็นเครื่องยืนยันว่าความสัมพันธ์นี้คือความรักนะ เขาเป็นของกันและกัน ทั้งกายและใจแล้วนะ นี่คือสิ่งที่ทินกรอยากทำ เขาอยากทำเซอร์ไพรส์ให้อีกฝ่ายประทับใจ
แต่หน้าที่การงานของพวกเขานั้นไม่เอื้ออำนวยเอาเสียเลย ทินกรเริ่มยุ่งเพราะทางบริษัทจัดแคมเปญช่วงเทศการ ประธานบริษัทอย่างเขามีเรื่องต้องสะสางมากมาย บางครั้งก็กลับคอนโดเสียดึกดื่น
“ช่วงนี้กลับดึกนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อทั้งสองนั่งอยู่ที่โซฟา เปิดหนังดูก่อนนอน ทั้งที่นี่มันก็ดึกมากแล้ว ร่างสูงเองก็ไม่ได้มีสมาธิดูหนังนักเพราะเขาดันหอบงานมาทำที่คอนโดด้วย
“ช่วงนี้มันมีเทศกาลน่ะ แด๊ดต้องคอยดูงาน เผื่อมีคนส่งเอกสารมาให้อนุมัติ” มือใหญ่ลูบผมนิ่มของคนเด็กกว่าอย่างอ่อนโยน ก่อนจะโน้มไปจูบ ลิ้นร้อนแทรกผ่านกลีบปากบาง หยอกล้อกันแผ่วเบา จูบของเขามันอ่อนโยนและหวานล้ำ ไม่ได้ดุดันเหมือนตอนมีเซ็กส์ ปากหยักดูดดึงกลีบปากบางแผ่วเบา ละเลียดสำรวจโพรงปากร้อนของหลินทีละนิดไปทุกส่วน จูบอ้อยอิ่งไม่อยากถอนออกไปหลายนาที
แต่แล้วก็ต้องถูกขัดจังหวะจากเสียงโทรเข้าของมือถือร่างสูงเสียก่อน หลินจะผละออก แต่มือหนากดท้ายทอยเขาให้มาจูบกันต่ออีกหลายนาทีก่อนจะยอมปล่อยคนเด็กกว่าเป็นอิสระ ส่วนกลางกายแม้เริ่มตื่นแล้วแต่พวกเขาคงต้องอดเพราะทินกรดันมีประชุนด่วนกับบริษัทลูกสาขาต่างประเทศ
หลินเตรียมลุกออกไปเพื่อให้ร่างสูงมีสมาธิในการประชุม แต่คุณแด๊ดก็รั้งเขาไว้ให้นั่งข้างกัน มือหนากอบกุมมือเรียวไว้ตลอดเวลา บีบมันเล่นเบา ๆ ขณะกำลังทำงาน การกระทำนี้ทำให้หลินรู้สึกอบอุ่นหัวใจ รู้สึกใจดวงน้อยนี้มันทำงานหนักขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ต่างจากตอนทีเซ็กส์กันเลย
กว่าจะจบการประชุมก็ดึกดื่น หลินที่นั่งอยู่ด้านข้างก็เลื้อยมานอนหนุนตักแกร่งแล้ว นอนฟังอีกฝ่ายทำงานจนเสร็จ เมื่อจบงานด่วน นักธุรกิจหนุ่มหล่ออย่างทินกรก็อุ้มเด็กของเขากลับเข้าห้องไปพักผ่อน
“นอนกันเถอะ” เสียงเข้มเอ่ยกับร่างในอ้อมกอดของเขาแผ่วเบาก่อนจะจุมพิตที่เปลือกตาสีไข่มุก
“แด๊ดจะนอนได้เหรอครับ มันตื่นตั้งแต่เราจูบกัน จนตอนนี้ยังดันก้นผมอยู่เลยนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยแซวคุณแด๊ดของเขาที่ยังแรงดีไม่ตก ส่วนใหญ่โตตื่นแล้วก็ไม่ยอมลงเสียที
“พรุ่งนี้หนูต้องไปทำงานนี่ แด๊ดตื่นสายได้ แต่หนูต้องตื่นเช้า ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ค่อยทบต้นทบดอก”
“ไม่เอาครับ” เสียงทุ้มเริ่มกระเง้ากระงอดใส่ร่างสูง พอทินกรพูดแบบนี้ทีไร ทบต้นทบดอกของเขาทำหลินเอวแทบเคล็ดทุกครั้ง
“หึ ๆ” ทินกรขำในลำคอ เมื่อโดนรู้ทัน