หลังจากเสียงปรบมือดังลั่นทั่วห้องโถง
กมล ก้าวลงจากเวที
ท่ามกลางแขกที่เข้ามาแสดงความยินดี
ไม่ขาดสาย ไม่นานนัก ลุงประกาย
เดินตรงเข้ามาพร้อมรอยยิ้มกว้าง
มือจับไหล่เพื่อนรักแน่นด้วยความภาคภูมิใจ
"ยินดีด้วยจริง ๆ กมล...
ความฝันของนายกับลูกสาว
กลายเป็นความจริงแล้ว วันนี้ฉันชื่นใจแทน"
กมล ยิ้มอ่อน รับคำด้วยความสุข
แต่แฝงด้วยแววสงสัยในสายตา
"ขอบใจมากประกาย... แต่ฉันนึกว่าจะมาคนเดียวนะ"
ลุงประกาย หันไปทางด้านหลังเล็กน้อย
ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ
"ก็จริง...แต่ครั้งนี้ขอเถอะ ถือว่าเป็นคำขอจากเพื่อนเก่า"
กมล ชะงักเล็กน้อย
ดวงตาคมมองเลยไปยังเงาร่างของ ภาคิน
ที่ยืนรออยู่ไม่ไกลนัก
สายตาของกมล เต็มไปด้วยความเข้มแข็ง
ปนระแวดระวัง
กมล เสียงเรียบ
"เพื่อนเก่ามีบุญคุณกับฉันเสมอ...
แต่เรื่องหัวใจลูกสาว ฉันไม่อาจยกให้ใครง่าย ๆ"
บรรยากาศรอบ ๆ ดูเหมือนเงียบลงทันตา
ภาคิน กำมือแน่น หัวใจเต้น
