ลุงประกายกับกมล ยืนคุยกันออกรส
เสียงหัวเราะเบา ๆ แทรกในความเหนื่อยล้า
หลังงานใหญ่
ในมุมหนึ่ง พาฝัน กำลังเก็บเอกสาร
ตรวจเช็กความเรียบร้อย จนไม่ทันสังเกตว่า
ภาคิน ก้าวเข้ามาใกล้
เมื่อเงาเขาทาบทับบนโต๊ะ พาฝันสะดุ้ง
หันมาพบใบหน้าที่เธอพยายามหลีกเลี่ยง
มาสองเดือนเต็ม
เธอรีบวางปากกา
แล้วหมุนตัวเดินออกไปทันที
มุ่งหน้าไปยัง มุมพักผ่อนนอกอาคาร
ที่มีเพียงเก้าอี้ไม้และต้นไม้เรียงราย
ภาคินก้าวตามไป
เสียงฝีเท้าหนักแน่นแต่แฝงความสั่นไหว
ภาคิน เสียงสั่นแต่หนักแน่น
“พาฝัน… ฟังผมก่อน เรื่องวันนั้น…
เรื่องทั้งหมด เป็นแผนของแม่ผม
ผมไม่เคยรู้มาก่อน ไม่เคยยอมรับตั้งแต่ต้น”
พาฝันหยุดก้าวชั่วครู่ แต่ไม่หันกลับมา
ดวงตาของเธอทอดมองออกไปไกล
สายตาว่างเปล่าและปวดร้าว
พาฝัน เสียงเรียบเย็น
“…ฉันไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้นแล้วภาคิน
ทุกคำแก้ตัวมันไม่มีความหมายสำหรับฉัน”
ความเงียบปกคลุมรอบตัว
มีเ
