เสียงพูดคุยจากโต๊ะรายรอบดังขึ้น
พาฝันพยายามเก็บอาการอึดอัด
แต่เทไทยิ่งได้ใจ
ยิ่งโน้มตัวเข้ามาใกล้กว่าเดิม
“พาฝัน…ผมจริงใจกับคุณนะ ถ้าเลือกได้ระหว่างคนที่ใจร้อน เอาแต่ควบคุมคุณ กับคนที่พร้อมจะยกพื้นที่ชีวิตให้คุณได้เติบโต…
คุณคิดว่าควรเลือกใคร”
พาฝันกำลังจะเอ่ยปฏิเสธ ทันใดนั้น…
---
ปัง!
เสียงประตูรั้วไม้ของสวนถูกผลักเปิดแรง
ทุกสายตาหันขวับไปทันที
ภาคิน ในชุดเชิ้ตดำ
ก้าวเข้ามาอย่างมั่นคง
สายตาคมดุดันจนทำให้เสียงพูดคุยรอบโต๊ะเงียบกริบ ภายใต้แสงไฟนวล
เขาดูทั้งหล่อเหลาและน่าเกรงขาม
พาฝันอ้าปากค้าง
ไม่คิดว่าเขาจะมาโผล่ตรงนี้
ภาคิน เสียงทุ้มหนัก
“คำตอบของเธอไม่ต้องคิดหรอกพาฝัน…
เพราะฉันคือคำตอบเดียวของเธอ”
ภาคิน ก้าวเข้ามาหยุดตรงหน้าโต๊ะ
หันไปมองเทไทด้วยแววตาเย็นเฉียบ
“และนาย…อย่ามาเสนอตัวแทนที่ฉันอีก”
เทไทเลิกคิ้ว
ยกยิ้มกวน ๆ เหมือนไม่กลัว
“อ้าว…คุณภาคิน นี่คงแอบตามม
