จู่โจม---0*

592 Words

ในรถยี่ห้อหรูจากยุโรป ของภาคิน พาฝัน ก้มมองข้อเท้าตัวเองที่บวมเล็กน้อย พูดเบาๆ “ขอโทษนะคะ ที่ต้องรบกวน ทั้งที่คุณก็มาในฐานะแขก…” ภาคิน เหลือบมองทางแล้วหันมามองเธอแวบหนึ่ง น้ำเสียงจริงจัง “ไม่ใช่เรื่องรบกวนหรอก ถ้าเป็นคุณ…ผมเต็มใจ” พาฝัน สะดุ้งนิด ๆ รีบเบือนหน้ามองกระจก “…ขอบคุณค่ะ” ความเงียบปกคลุมรถชั่วครู่ มีเพียงเสียงเครื่องยนต์ ภาคินเอ่ยขึ้นเหมือนไม่ตั้งใจ แต่แฝงด้วยการจงใจ “เรื่องเรียน… หนักมากไหมช่วงนี้? ได้ยินมาว่าคุณตั้งใจจนแทบไม่มีเวลาพักเลย” พาฝันยิ้มจาง ๆ “ทุนมันบังคับให้ต้องเดินหน้าต่อค่ะ… ฉันไม่มีสิทธิ์หยุดพักง่าย ๆ” ภาคินพยักหน้าเบา ๆ ก่อนเสียงเข้มขึ้น “แล้ว… อาจารย์หนุ่มคนนั้นล่ะ” พาฝัน ชะงัก หันขวับมามองเขา “…ทำไมคะ อาจารย์ก็สอนเข้าใจ บรรยายละเอียดดีค่ะ แต่..คุณถามถึงเขาทำไมคะ?” ภาคิน ยกยิ้มมุมปาก แต่สายตาแน่วแน่ “ผมก็มีทางของผม… ได้ยินว่าเขาแสดงออกชัดมาก ว่าอยากจะดูแลคุณ” พาฝัน ถอนหายใจ หลบตา “มันไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอกค่ะ… ฉันไม่เคยคิดเกินเลยกับใครอีกแล้ว” ภาคินเสียงทุ้ม แฝงความหึงหวง “แต่ผมคิด… คุณไม่เปิดใจ ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะไม่พยายามเข้ามา” พาฝันเม้มปากแน่น “…คุณไม่มีสิทธิ์หึงฉันนะคะ ภาคิน” ภาคินเหลือบมองเธอ ดวงตาคมแน่วแน่ ริมฝีปากเอื้อนเอ่ยช้า ๆ “สิทธิ์อาจไม่มี… แต่ผมห้ามตัวเองไม่ได้ พาฝัน” -คอนโดหรูยามค่ำคืน- ประตูเลื่อนเปิดออก สองร่างก้าวเข้ามาในโถงเงียบสงบของคอนโด ภาคินยังคงประคองพาฝันไว้อย่างเบามือ ราวกับกลัวเธอจะเจ็บซ้ำที่ข้อเท้า “ถึงแล้ว เดี๋ยวผมส่งขึ้นห้อง” เขาพูดด้วยเสียงนุ่มแต่หนักแน่น พาฝันกำลังจะปฏิเสธตามเคย แต่ก่อนที่จะเอ่ยอะไร เสียงส้นสูงกระทบพื้นก็ดังขึ้นใกล้ ๆ ตามมาด้วยเสียงเรียกที่เต็มไปด้วยอารมณ์กดดัน “ภาคิน!!!!” ภาคินชะงัก ก่อนที่หญิงสาวผมยาว ใบหน้าแต่งสวยจัดจะก้าวเข้ามา แอร์เมย์ —หญิงสาวที่เพิ่งกลับจากต่างประเทศ ตรงรี่เข้าหาเขาด้วยสายตาวูบไหวระคนโกรธ “ผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม?” แอร์เมย์ปรายตามองพาฝันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนกระแทกเสียงรุนแรง “ใช่ไหม?!! ที่เป็นก้างระหว่างฉันกับคุณมาตลอด” พาฝันเบิกตากว้าง รู้สึกเหมือนถูกดึงเข้ามาในสมรภูมิที่ไม่ทันตั้งตัว เธอกัดริมฝีปาก สายตาหลบเลี่ยงอย่างไม่รู้จะตอบอะไร ภาคินนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เสียงทุ้มชัดถ้อยจะดังขึ้น “เมย์…หยุดพูดแบบนั้น” “ทำไมจะพูดไม่ได้!” แอร์เมย์เถียงกลับทันควัน “ฉันตามคุณมาตลอดหลายปี ทำทุกอย่างเพื่อให้คุณมองเห็น แต่สุดท้ายคุณกลับเลือกคนที่เพิ่งเข้ามา ” ภาคินถอนหายใจ ลมหายใจหนักเหมือนกดทับใจ “คุณเข้าใจผิดมาตลอด เมย์…” ประโยคสุดท้ายทำให้พาฝันสะดุ้ง ใจเธอเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว สายตาคมของแอร์เมย์วาบขึ้นด้วยความเจ็บปวด “เพราะเธอ…ใช่ไหม ภาคิน?” "......." ภาคินเงียบ กลับหันไปมองพาฝันที่ยืนนิ่งอยู่ข้าง ๆ แววตาของเขาส่งตรงความหมายออกมาอย่างชัดเจน โดยไม่ต้องพูดคำตอบใด ๆ ออกมา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more