"ในสายตาของผม" — ภาคินเล่า

711 Words

วันที่เธอร้องไห้ในร้านกาแฟของผม... ผมไม่มีวันลืม เธอนั่งตัวสั่น ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาไหลไม่หยุด เสียงเถียง เสียงตะโกนของเธอกับผู้ชายคนนั้น ดังลั่น จนทุกคนในร้านหันไปมอง รวมถึงผมด้วย แต่ในขณะที่คนอื่นอาจมองเป็นเรื่องวุ่นวาย ผมกลับเห็นความเจ็บปวดแท้จริง ในแววตาของเธอ มันสะเทือนใจผมอย่างบอกไม่ถูก ผมอยากเดินเข้าไปปลอบ อยากยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ แต่ก็รู้ว่ามันไม่ใช่เวลาของคนนอก เธอเดินจากไปพร้อมน้ำตา ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกบางอย่างในใจผม...ความรู้สึกที่ทำให้ผมอยากเจอเธออีก หลังจากวันนั้น ผมเฝ้ามองเธอบ่อยขึ้น— เธอแวะมานั่งที่มุมเดิมของร้าน แต่ไม่เคยยิ้มเหมือนคนอื่น ๆ ที่เข้ามา เธอนั่งเงียบ ๆ เหมือนใช้ร้านผมเป็นที่หลบหนีจากโลก .. จนวันหนึ่ง เพื่อนสนิทของผม เมษา เข้ามาหาในร้าน เธอสังเกตผมแอบมองพาฝันอยู่หลายครั้งก็หัวเราะเบา ๆ "คิน...นายสนใจผู้หญิงคนนั้นเหรอ?" ผม ยิ้มจาง ๆ "ก็...ไม่รู้สิ แต่เธอดูเศร้ามาก ฉันอยากให้ที่นี่เป็นที่ที่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นบ้าง" เมษายักไหล่ แล้วก็ทำบางอย่างที่ผมไม่กล้า เธอเดินไปหาพาฝัน "ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าแก้วกาแฟที่คุณถือ ใช่ของเพื่อนฉันไหมคะ หรือคุณพอจะช่วยถามบาริสต้า ให้แน่ใจอีกทีได้ไหมคะ?" พาฝันเงยหน้าขึ้น สีหน้าแปลกใจ แต่ก็พยักหน้ารับ เธอเดินไปเคาน์เตอร์พร้อมเมษา...แล้วก็เจอผมที่ยืนอยู่ เธอชะงักเล็กน้อย เราสบตากันเป็นครั้งแรกใกล้ ๆ ผมยิ้มให้อย่างสุภาพ "สวัสดีครับ...ผมภาคิน เจ้าของร้านเอง ยินดีที่ได้เจอคุณอีกครั้งนะครับ" .. เธอเลิกคิ้ว ราวกับไม่คิดว่าผมจำเธอได้ ผมจึงพูดต่ออย่างอ่อนโยน "วันนั้น...ผมเห็นคุณร้องไห้ ผมไม่อยากก้าวก่าย แต่ก็อยากบอกว่าถ้าวันไหนคุณอยากนั่งเงียบ ๆ หรืออยากเล่าอะไรให้ใครสักคนฟัง... ผมพร้อมฟังเสมอครับ" สายตาของเธอวูบไหว น้ำเสียงสั่นเบา ๆ "ขอบคุณนะคะ...บางทีฉันอาจจะต้องการจริง ๆ" ตั้งแต่วินาทีนั้น ผมรู้เลยว่า—การได้รู้จักเธอ จากนี้จะไม่ใช่เรื่องบังเอิญอีกต่อไป .. หลังจากเก็บร้าน เมษา หยิบแก้วกาแฟขึ้นจิบ ยิ้มกวน ๆ "นี่ ! ฉันสังเกตมาหลายวันแล้วนะคิน... นายกำลังสนใจผู้หญิงคนนั้นอยู่ใช่มั้ย?" .. ภาคิน ถอนหายใจ ยอมรับ "ใช่...เธอชื่อพาฝัน เรียนคณะนิติศาสตร์ เอาตรงๆ ฉันแอบมองเธอมาตลอด" .. เมษา เลิกคิ้ว "นิติศาสตร์เหรอ...แสดงว่าไม่ใช่ธรรมดาเลยนะ ผู้หญิงที่เลือกเส้นทางนั้นมักจริงจังและมีเหตุผล แล้วว.. ทำไมนายไม่จีบไปเลยละ?" ภาคิน ยิ้มรับเบา ๆ "เธอฉลาดมาก ทั้งเรื่องเรียน เรื่องความคิด.... แล้ว..ที่ผ่านมา เธอมีคนรักแล้วไง" เมษา ยิ้มมุมปาก "แต่ตอนนี้ ไม่มีแล้วไง ?? ใช่มั้ย? จากที่เห็น ๆ เธอเหมือนเก็บตัวด้วย" .. "ใช่ เธอไม่ใช่คนที่ชอบเข้าสังคม เพื่อนสนิทก็มีไม่กี่คน แต่ทุกอย่างที่เธอทำ... กลับเก่งเกือบหมด เธอเล่นดนตรีได้หลายอย่าง ร้องเพลงก็เพราะ...แล้วก็ว่ายน้ำเก่งมาก" ภาคินตอบโดยไม่รู้ตัวว่ารู้รายละเอียดของหญิงสาวแทบทั้งหมด .. เมษาหัวเราะเบา ๆ ก่อนเอนตัวพิงเก้าอี้ "ฟังดูเหมือนผู้หญิงเพอร์เฟกต์เลยนะ... แล้วแบบนี้นายคิดว่าจะเข้าหาเธอได้ยังไงล่ะ? ผู้หญิงแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะไว้ใจใครง่าย ๆ ยิ่งโดนแบบที่ผ่านมา ก้หนักอยู่นะ" .. ภาคิน สายตานิ่ง จริงจัง "ฉันไม่อยากบุกเข้าไป ฉันอยากให้เธอรู้สึกว่า... ถ้าเธอหันมาเมื่อไหร่ ฉันก็จะยืนอยู่ตรงนี้เสมอ" เมษา ยกคิ้วแซว "โอ้โห...เจ้าของร้านกาแฟผู้ถ่อมตัว กลายเป็นพระเอกนิยายแล้วเหรอ !!!! " .. ภาวิน หัวเราะจาง ๆ "อย่าล้อสิเมษา...แต่ใช่ ฉันอยากปกป้องเธอจริง ๆ"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more