Ozan, Korkut’a bir saniye bakıp çenesini kastı. Dayısını sonra da dinleyebilirdi. Ama Avni’yi bir daha gebertemezdi.
Kardeşine, “Sen geçi çekil,” dedi. “Git sen dinle…”
Korkut, onu artık durduramayacağını anlayınca elinde çırpınıp duran damın çenesini işaret etti.
“Tut, tükürmesin!”
Ozan, Korkut’un elinden aldığı Avni’nin çenesine saniye bekletmesen sağlam bir yumruk geçirdi. Tekrar tekrar vurup adamın çenesini dağıttıktan sonra boğazından tutarak ilerledi.
Yerde üst üste, düzensiz bir şekilde atılmış, zemini kaplayan karton yığınına doğru fırlattı. Adam kalkmaya çalışıp güçsüzce düşünce bıçakları birbirine sürterek bileyledi.
Verdiklerinin asıl etki edeceğini, ne kadar süreceğini bilmiyordu.
Adam tamamen hissizleşmeden önce yakabildiği kadar yakmak istiyordu.
Canını almadan önce
