ภามพาเธอกลับถึงไร่ตอนหกโมงครึ่งแต่บรรยากาศของหน้าหนาวมันก็เริ่มมืดแล้ว พริมาขอภามลดกระจกลงระหว่างถนนทอดยาวกลางไร่กุหลาบถึงกำแพงบ้านเธอ แม้จะอยู่กับมันมานานแค่ไหน แต่พริมาก็ยังมีความชื่นชมให้ไร่กุหลาบของเธอเสมอ เป็นภาพที่ทำให้ภามรู้สึกชื่นใจตาม
“พี่ภาม ตอนกลางคืนรู้สึกว่ากุหลาบหอมมาก”
“จริงเหรอ” ภามก็ลองลดกระจกฝั่งตัวเองลง
“อืม หอมจริงๆ ด้วย” ชะลอความเร็วลงจนรถหยุดนิ่ง พริมาเข้าใจว่าเขาอยากจอดให้เธอชมไร่กุหลาบตอนมืด แต่กลายเป็นว่าเขาจอดรถเพื่อยื่นหน้ามาหอมแก้มเธอ
“หอมชื่นใจ”
พริมาส่ายหน้า...แค่นี้ก็ยังจะเอา เจ้าตัวยิ้มอารมณ์ดีแล้วก็ค่อยเคลื่อนรถต่อช้าๆ ไม่รีบเร่ง
“พอมาอยู่บ้านจริงๆ พรีมก็ไม่ค่อยได้ออกมาดูไร่กุหลาบตอนกลางคืนเลย” เมื่อก่อนมาดูบ้านบ่อย แล้วก็ชอบนั่งเล่นในไร่กุหลาบตอนเย็นๆ แต่พอบ้านสร้างเสร็จจริงๆ พริมาก็ชอบอยู่ในบ้านมากกว่า ตอนกลางวันอาจออกมาดูไร่บ้าง แต่ตกเย็นก็กลับบ้
