วันนี้ภามกลับบ้านหลังจากที่อยู่ไร่พรางตะวันยาวๆ เกือบสองสัปดาห์ ปกติช่วงปิดเทอมภามมักจะไปอยู่ที่ไร่เป็นหลักอยู่แล้ว ถ้าเป็นตอนเด็กๆ ก็อยู่จนพ่อกับแม่จะไปรับมาทำธุระหรือไปเที่ยวนั่นแหละ
พอโตมาหน่อยเขาก็อาจจะไปอยู่สักสี่ห้าวัน แล้วก็กลับบ้านสักสองสามวัน พริมาเองก็ไม่จำเป็นต้องเรียนทุกวัน เธอก็มีวันพักเหมือนนักเรียนปกติ ซึ่งเขาเองก็รู้ว่ามันควรมีช่องว่าง มันอาจจะเลยวัยที่เขาจะเล่นกับเธอได้ทั้งวัน หรือทำกิจกรรมอะไรที่น่าสนใจในไร่เธอได้เป็นเดือนๆ
ก่อนหน้าที่จะหมั้นกันสุเมธก็แซวเขามาหลายปีว่ามีอะไรพิเศษกับพริมาหรือเปล่า ซึ่งภามก็ไม่อยากให้เพื่อนแซวบ่อยๆ
แต่พอผู้ใหญ่พูดเรื่องหมั้นหมายแล้วก็อยากอยู่ให้กำลังใจคู่หมั้นนานๆ หน่อย อยู่ด้วยกัน ค่อยๆ สร้างความเข้าใจ ความคุ้นเคย ก็เลยยาวมาสองอาทิตย์ จนคิดว่าควรกลับบ้านบ้าง เขาก็ควรจะต้องมีธุระให้ทำบ้างหรือเปล่า
ภามเดินทางตอนบ่ายๆ แวะนู่นแวะนี่ก็ถึ
