คราวนี้ ณนนท์และนัดดาพามินตรามายังโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงทางการรักษาแทนที่จะเป็นคลินิกชื่อดัง ระหว่างที่ทั้งหมดนั่งรอพบแพทย์อยู่นั้น หญิงสาวมีท่าทางวิตกไม่น้อย ทำให้หน้าที่ซีดอยู่แล้วซีดจนเหมือนกระดาษ เพิ่มความเป็นห่วงแก่คนทั้งสองเป็นอย่างมาก
“มิ้น มีอาการอะไรเพิ่มหรือเปล่า ถ้ามีรีบบอกมาเลยนะ เดี๋ยวพี่จะเข้าไปเป็นเพื่อน”
“แม่จะเข้าไปเอง นนท์รออยู่ข้างนอกนี่แหละ แม่อยากรู้เหมือนกัน ว่ามิ้นเป็นอะไร” ท่านเอ่ยพลางกวาดตามองใบหน้าหญิงสาวอย่างเป็นห่วง ณนนท์ถอนใจ รู้สึกเป็นห่วงหญิงสาวจนร้อนรนพยายามหาเหตุยับยั้งสองแม่ลูก ทว่าความหวังน้อยนิดต้องหมดลงในที่สุด เมื่อ ณนนท์เอ่ยขึ้น…
“ก็ได้ครับ…” รับคำจบ พยาบาลสาวก็เรียกชื่อทันที
“เชิญคุณมินตราที่ห้องตรวจค่ะ”
สาวน้อยหน้าซีดลงไปกว่าเดิม แขนขาแทบอ่อนแรงเมื่อคุณนัดดาเดินมาพยุงให้หญิงสาวลุกขึ้น
“ไปเถอะจ้ะ”
มินตราหันมองณนนท์ที่มองหล่อนด้วยสายตาให้กำ
