~ เช้าวันต่อมา ~
ด้านปาลิน เมื่อคืนฉันเผลอหลับไปตอนไหน จำไม่ได้ จำได้แค่ฟรอสต์นอนกอดฉันแน่นราวกับงูรัด ตื่นมาเมื่อสติของฉันอยู่ครบ ฉันจะกล้าสู้หน้าหล่อๆ ของเขาได้ไงทั้งที่ตอนนี้เราเปลือยเปล่านอนใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ไม่พอเขายังหายใจลดต้นคอฉันอีก
‘จะลุกออกไปยังไง ในเมื่อเขารัดฉันแน่นขนาดนี้‘ ปาลิน พยายายามขยับตัวออกจากฟรอสต์ให้เบาที่สุด กลัวว่าตนนั้นจะทำให้คนหลับนั้นตื่นขึ้นมา
“พรึ่บ” มือเรียวค่อยๆ แกะมือปลาหมึกที่มันเหนียวและรัดตัวเธอ จากนั้นก็ขยับลุกออกจากเตียงอย่างเชื่องช้า
!!ซี๊ด...!! เพียงแค่ขาเรียวแตะลงบนพื้น ฉันเจ็บมาก เจ็บส่วนนั้นของฉันมันจี๊ดถึงทรวงอก
‘เมื่อคืนไม่เจ็บเท่านี้ นี่น่า’
“อะ นี่ฉันทำอะไรลงไป” มันเกิดคำถามมากมายขึ้นมาภายในใจของฉัน มือเรียวกระชับผ้าห่มคลุมเรือนร่างของตน ทว่ากับไม่ลืมเหลือบมองคนหลับบนเตียง
“ก็เสียให้เขาไปแล้ว จะมาเสียใจทำไม” ปาลินสลัดความคิ
