เด็กเชลยพ่ายรักรามิล (รามิล x น้ำเพชร)

ตอนที่ 3 ทุเรศ..ขยะแขยง

ทั้งน้ำเพชรและพลอยใสเดินมาหยุดยืนอยู่หน้าประตูห้องเดียวกัน ทั้งสองมองหน้ากันอย่างเข้าใจซึ่งกันและกัน แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมเรียกทั้งเธอและหล่อนมาพร้อมๆกันแบบนี้

หรือแค่มีอะไรจะคุย แต่ทำไมต้องเรียกมาคุยในห้องนอน ห้องทำงานหรือห้องนั่งเล่นก็ได้ แบบนี้รู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาทันที

“มาแล้วครับนาย”

“เข้ามา” เสียงเข้มเอ่ยคำสั่งออกมาจากด้านใน

เมื่อได้รับคำอนุญาตเวกัสจึงเปิดประตูห้องนอนของรามิล แล้วเชิญผู้หญิงของนายทั้งสองคนเข้าไปตามลำดับ

พลอยใสเข้ามาก่อนเป็นคนแรก ตามด้วยน้ำเพชรที่เดินทำหน้ารังเกียจเข้ามาข้างใน

พลางมองไปรอบๆห้อง สำรวจห้องของเขาไปในตัว เพราะไม่เคยเข้ามาในห้องนี้ ห้องของเธออยู่ถัดไปอีกสองห้อง ห้องนี้ใหญ่กว่าห้องที่เธออยู่มาก อาจจะเพราะเป็นห้องของเจ้าของบ้านด้วยแหละมั้ง เลยต้องใหญ่กว่าห้องอื่นๆหน่อย

“เข้ามาแล้วก็ถอด”

น้ำเพชรหันไปมองตามต้นเสียง ก่อนจะต้องขมวดคิ้วหันกลับมามองยังคนที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยความงุนงง

พลอยใสเริ่มถอดเสื้อตามคำสั่งของเขา มีเพียงแต่เธอเท่านั้นที่ยังยืนนิ่งมองการกระทำของหล่อนอย่างอึ้งๆ

“ถอด!” จ้องเธอที่ยังยืนโง่ไม่ยอมทำตามคำสั่ง ซึ่งต่างจากอีกคนที่เป็นงาน

“คุณคิดจะทำอะไร”

“สั่งให้แก้ผ้าขนาดนี้ ยังต้องบอก?” อย่าโง่ โง่แค่บางเรื่องก็พอ อย่าโง่ไปหมดทุกเรื่อง ขอร้อง

“ทุเรศ! ถ้าอยากทำอะไรกับเธอแล้วคุณตามฉันมาด้วยทำไม”

น้ำเพชรหันหลัง เตรียมจะเดินออกไปจากห้องนอน ทว่าต้องหยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงเข้มที่เอ่ยตามมาจากด้านหลัง

“หญิงสอง ชายหนึ่ง” กระตุกยิ้มมองเธออย่างกวนๆ

น้ำเพชรหันไปมองรามิลอย่างคนพูดไม่ออก นี่เธอกำลังเจอกับคนบ้าหื่นกามอย่างเขาเหรอ ภายนอกดูดีแต่ภายในดูจิตวิตถาร

“นายมันน่าขยะแขยงที่สุด คนอย่างนายไม่น่าเกิดมาเป็นคนเลยรามิล”

“หึ! ปากดี” รามิลลุกขึ้น จนเผยให้เห็นกายที่เปลือยเปล่าของเขา

น้ำเพชรหันหลังกลับทันที ไม่อยากมองเจ้าโลกของเขาที่ยังกลัวไม่หาย

“เก่งนี่ แต่เก็บปากไว้กินข้าวดีกว่านะ” เอื้อมมือไปกอดเธอแล้วจับนมเธอจากด้านหลัง

“อย่ามาจับ!ขยะแขยง” น้ำเพชรทั้งสะบัดเขาออก ทั้งปัดตามร่างกายของตัวเอง แสดงความขยะแขยงเขาออกมาให้ชัดเจนที่สุด

รามิลที่เห็นจึงได้แต่ขบฟัน กรอกตาขึ้นบนแล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างคนหมดความอดทน

“มานี่!”

“กรี๊ดดดด!!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้ชั่ว”

ร่างบางถูกคนตัวโตลากออกมาจากห้องนอน เขาลากเธอให้กลับเข้าไปยังห้องของเธอทันที ในสภาพที่เขายังเปลือยเปล่าอยู่นั่นแหละ ไม่ได้มีความอายอะไรเลย

คนอะไรหน้าด้าน หน้าหนา หน้าทนสุดๆ สมแล้วที่เป็นคนไม่น่าคบขนาดนี้

พลอยใสที่เห็นเขาลากอีกคนออกไป เธอจึงใส่เสื้อผ้ากลับไปเหมือนเดิม แล้วเดินออกไปจากห้องนี้ทันที

เธอไม่รู้ว่าเป็นเรื่องที่ดีไหม ที่เขามีใครอีกคนอยู่ด้วย จากเมื่อก่อนมีผู้หญิงที่ชื่อเบลล์ เขาก็ไม่ได้ใช้งานเธอหนักขนาดนี้ แต่พอคนชื่อเบลล์หายไป เขาก็เริ่มหนักขึ้นกับเธอขึ้นเรื่อยๆ หนักจนบางทีก็ต้องร้องขอเพราะทนไม่ไหว

ตุบ!

ร่างบางถูกเหวี่ยงให้ขึ้นไปบนเตียง เธอพยายามคลานหนีแต่ก็ถูกมือของเขาจับที่ขาแล้วลากเธอกลับไปหาเขาเสียก่อน

“จะไปไหนล่ะคนเก่ง ไหนลองเก่งให้สุดๆหน่อยดิ”

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่อยากแตะต้องตัวนาย ฉันขยะแขยงนายจนแทบอ้วกอยู่แล้วรามิล”

เพี้ยะ!

ใบหน้าสวยหันไปตามแรงตบ ความชาจากแรงที่ฟาดลงมาทำให้เธอน้ำตาคลอ หูที่ได้ยินปกติตอนนี้เหมือนมีแต่เสียงวิ้งค์อยู่ในหู

รามิลบีบเข้าที่แก้มของเธอด้วยมือเดียว จากนั้นก็จับใบหน้าของเธอให้หันมามองเขาตรงๆ แล้วตั้งใจฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูดให้ชัดเจน

"เธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่า อย่าสะเออะเอาตัวเองมารังเกียจฉัน!"

"ถึงฉันจะไม่มีค่าอะไร แต่ฉันก็มีหัวใจมีความรู้สึก ฉันขยะแขยงนายเต็มที!!" น้ำเพชรพูดออกมาทั้งน้ำตา ทั้งเจ็บทั้งแสบตรงที่เขาตบ ไม่พอเขายังมาบีบซ้ำตรงรอยให้เธอทรมานยิ่งกว่าเดิม

“อย่าโง่! บอกให้ทำอะไรก็ทำ เป็นแค่ผู้หญิงที่ส่งมาเป็นเชลย มีหน้าที่แค่คลานขึ้นมาบนเตียงแค่นั้นแหละ!”

“อึก! นายมันคนไม่มีหัวใจรามิล” มองเขาด้วยความพล่ามัว ยกมือขึ้นจับที่ข้อมือเขาทั้งสองข้าง พยายามดึงมือของเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล

“หัวใจมีไปทำไมวะ ถ้ามีแล้วมันอ่อนแอ สู้ไม่มีไม่ต้องใช้ไปเลยดีกว่า” ถ้าการมีหัวใจก็ต้องมีความสงสาร และความเห็นใจโลกมนุษย์ จะมีไปทำไม ไม่จำเป็นเลย เพราะเขาไม่เคยมีความรู้สึกนั้นเลยสักนิด

“นายอย่ารักใครนะรามิล เพราะถ้านายเผลอรักใครขึ้นมา เมื่อไหร่ที่นายถูกคนนั้นทิ้ง ฉันจะรอสมน้ำหน้าและเหยียบนายให้จมดิน”

“หึ! ไม่มีวันนั้นหรอก ฉันไม่เคยคิดจะรักใคร ไม่อยากเอาใครเข้ามาในชีวิต รำคาญ!”

สบตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ทั้งเขาและเธอ จนสุดท้ายเป็นเขาเองที่ทนต่อการมองตาต่อไปไม่ไหว บวกกับสภาพอารมณ์ในตอนนี้ที่มันต้องการปลดปล่อยจนแทบทนไม่ไหว

“แต่ก่อนจะถึงวันนั้น วันนี้ฉันขอกระแทกเธอให้จมที่นอนก่อนก็แล้วกันน้ำเพชร”

พูดจบใบหน้าหล่อๆก็โน้มลงมาจูบเข้าที่ปากของเธอทันที ก่อนจะส่งส่วนที่ไร้กระดูกเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นของเธอ เมื่อชิมน้ำหวานจากปากเธอจนพอใจ เขาก็เลียผิวกายของเธอลงมายังซอกคอขาวเนียน ขบเม้มจนเกิดเป็นรอยแดงตามตัว

เมื่อพอใจก็กระชากเสื้อผ้าที่เธอใส่ออก แล้วเฟ้นเค้นยอดภูเขาของเธอทั้งสองข้าง แล้วใช้นิ้วเกลี่ยสะกิดเม็ดถั่วเขียวของเธอให้แข็งตั้งชันขึ้นมาทันที

รามิลไม่สะทกสะท้านกับการต้านทานของเธอ เพราะเวลานี้เขาต้องการอย่างเดียวเท่านั้น คือได้ปลดปล่อยน้ำอุ่นๆเข้าไปข้างในตัวเธอ

อย่าถามว่าเขาสดเหรอ สดแน่อยู่แล้ว นานๆทีจะเจอคนซิงๆอย่างเธอ มั่นใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเธอไม่มีโรคติดต่อมาถึงเขาแน่นอน ส่วนเรื่องท้อง ก็กินยาหรือฉีดยาก็สิ้นเรื่อง

แต่ถ้าเกิดว่าน้ำเชื้อเขามันดันดีเกิน ทะลุตัวยาออกมาแล้วเธอเกิดท้อง ก็พาไปเอาออกแค่นั้นจบ ไม่ต้องคิดว่าเขาจะเก็บไว้ให้เป็นภาระตัวเอง เขาไม่มีทางเลี้ยงเด็กแน่นอน และไม่คิดจะเก็บแม่ของเด็กเอาไว้นานขนาดนั้นด้วย

คนเบื่อง่ายอย่างเขา อีกไม่นานก็เทแล้ว เย จนเบื่อ พอเบื่อก็แค่ส่งต่อไปให้ลูกน้องเขา หรือถ้าไม่ยอมก็เอาไปปล่อยทิ้งไว้บนเกาะร้างที่ไหนสักแห่ง เหมือนที่เขาทำกับผู้หญิงที่ชื่อเบลล์

หึ! ไม่ต้องด่าว่าเขาเลวหรอก รู้ อันนี้รู้ดีเลย ก็บอกตั้งแต่แรกแล้วว่าแม่ป้อนความเลวให้ตั้งแต่เกิด