เสื้อผ้าของรามิลถูกปลดเปลื้องออกจากมือของร่างสูง จากนั้นก็จัดการฉีกเสื้อผ้าที่หญิงสาวใส่อยู่ให้ออกไปอย่างแรง แรงกระชากทำให้ผิวกายของน้ำเพชรเป็นรอยแดงขึ้นมาเป็นทางยาว น้ำเพชรทั้งกัดฟันทนความเจ็บปวด และพยายามปกป้องตัวเองจากคนเลวๆที่กำลังจะทำร้ายเธอ แต่ทว่าเธอกลับไม่สามารถสู้แรงของรามิลได้เลยเพียงเพราะเขาใช้มือกดเธอเอาไว้ไม่ให้เธอได้ดิ้น
“หน้าที่ของเชลยอย่างเธอมีหน้าที่แค่ทำให้ฉันพอใจเท่านั้น น้ำเพชร เธอไม่มีสิทธิ์พูดหรือขอร้องอะไรทั้งนั้น”
“นายมันเผด็จการ ต่อให้นายได้สิ่งที่นายต้องการ แต่นายจะไม่มีวันได้ทุกอย่างจากคนอย่างฉันไป”
“อะไรที่เธอบอกว่าฉันไม่มีทางได้มัน เพราะเท่าที่ดูตอนนี้…ฉันก็ได้เธอจนหมดแล้วนะ” รามิลใช้สายตาสำรวจร่างกายเปลือยเปล่าของคนใต้ร่าง พลางกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ
“เลิกปากดีแล้วนอนให้ฉันเอาอย่างเดียวดีกว่านะ เธอจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว”
“ไม่มีทาง ฉันไม่มีวันยอม
