bc

ล่ามรักร้าย เหล่าคุณชายอัลฟ่า

book_age18+
detail_authorizedAUTHORIZED
424
FOLLOW
3.7K
READ
pack
like
intro-logo
Blurb

เป็นระยะเวลาหลายปีกว่าที่แชซิตี้จะกลายเป็นผู้ถูกเลือกโดยหนุ่มสามแฝด: อัลฟ่าอเล็กซ์ อัลฟ่าเฟลิกซ์ และ อัลฟ่าคาลิกซ์ พวกเขาทั้งรวย หล่อเหลา และโด่งดังในกลุ่มมนุษย์หมาป่า พวกเขาย้ำเตือนให้แชซิตี้รู้ตัวว่าเธอเป็นแค่หมาป่า "อ้วน" ที่ยากจน และไม่เป็นที่ชื่นชมของใคร... เด็กหนุ่มมักจะแกล้งชอบดึงลอนผมสีบลอนด์ของเธอ อีกทั้งยังคอยเยาะเย้ยเหยียดหยามเธอไม่ว่าเธอจะทำอะไร ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขายังตั้งชื่อล้อเลียนเธอว่า “แชริตี้” ซึ่งแปลว่าการกุศล เนื่องเพราะเธอถูกนำมาเลี้ยงในบ้านใหญ่นี้หลังจากที่พ่อแม่ของเธอติดการพนันและติดยาจนอย่างหนักต้องทิ้งเธอไว้เบื้องหลัง

เธอทำอาหารและทำความสะอาดฟรีเพื่อชดใช้หนี้ที่พ่อแม่ของเธอก่อไว้กับฝูงหมาป่า เธอคอยนับวันนับคืนให้ถึงวันเกิดครบรอบอายุ 18 ปีของเธอ ซึ่งเป็นวันที่เธอจะได้หอบกระเป๋าและจากฝูงนี้ไปตลอดกาล สิ่งสุดท้ายที่เธอตระหนักอยู่ในใจใจคือการค้นหาว่าใครคือคู่แท้ของเธอเมื่อเธอก้าวสู่วัยสาวเต็มตัว

เมื่อถึงวันเกิดของเธอ เธอกลับต้องตกใจมากเมื่อค้นพบว่าอดีตผู้คอยมอบความทุกข์ทรมานแก่เธอ “หนุ่มอัลฟ่าสามแฝด” กลายเป็นชะตาที่ฟ้าลิขิตให้... เธอมีเวลาอีกเจ็ดเดือนในนรกแห่งนี้ เรียกง่ายๆว่าจนถึงเมื่อจบมัธยมปลาย ก่อนที่เธอจะมีสิทธิ์ออกไปมีอิสระ

แฝดสามผู้เต็มไปด้วยความสำนึกผิดและตัณหาต่อคู่ครองตัวน้อยของพวกเขาตั้งใจที่จะใช้เวลาเจ็ดเดือนข้างหน้าเพื่อโน้มน้าวให้เธออยู่กับพวกเขาต่อ มันสายเกินไปหรือเปล่า หรือพวกเขาจะสามารถเริ่มต้นใหม่และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป

chap-preview
Free preview
บทที่ 1 ใกล้จะถึงวันเกิด
ผืนหิมะสีขาวบริสุทธิ์ดูเปล่งประกายในแสงยามเช้า กลุ่มฝูงกำลังคึกคักลิงโลดกับการเฉลิมฉลองที่กำลังจะมาถึง พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของฉัน แต่ไม่มีใครสนใจหรือจำได้หรอก เพราะว่ามันตรงกันกับวันเกิดของหนุ่มสามแฝดตระกูลธอร์นด้วย หนุ่มทั้งสามคือความภาคภูมิใจและความสุขของฝูงวินเทอร์มูน พวกเขาเป็นบุตรชายของอัลฟ่า โรมิโอ ธอร์น ที่ทั้งร่ำรวยมั่งคั่ง ใบหน้าหล่อเหลาเหลือร้าย อีกทั้งยังหยิ่งผยองจนน่ารังเกียจ หมาป่าสาวทุกตัวต่างหลงใหลพวกเขาเสียเต็มประดาแถมยังคอยชูอีโก้ของพวกเขาให้หนักขึ้นทุกวี่ทุกวัน... ส่วนฉันถูกสาปให้ต้องมาใช้วันเกิดและบ้านร่วมกับพวกเขา ตอนฉันอายุเก้าขวบ พ่อแม่ของฉันหนีฝูงไปด้วยคดีโกง ไม่มีใครเห็นหรือได้ยินเรื่องของพ่อแม่เลยนับแต่นั้นมา พวกเขาไม่ได้บอกกล่าว อธิบาย หรือแม้แต่แนะแนวทางการใช้ชีวิตกับฉันสักคำ ดังนั้นฉันจึงถูกนำไปเลี้ยงในฝูงภายใต้การดูแลของอัลฟ่า โรมิโอและรอนนี่ภรรยาของเขา  เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ฉันได้รับกรรมเท่านี้ยังไม่พอ ฉันยังมีเด็กอายุ12ที่คอยโบยยตีมอบความทุกข์ให้ฉันอยู่อีก3คน นั่นก็คือลูกชายแฝดสามของอัลฟ่า ได้แก่ อเล็กซ์ เฟลิกซ์ และคาลิกซ์ เรียงตามลำดับการเกิด พวกเขาคอยดูถูกฉัน และย้ำเตือนให้ฉันรู้ตัวเสมอว่าฉันอยู่ใต้ตีนพวกเขา... พ่อแม่ของฉันมีหนี้ก้อนโต ดังนั้น ฉันจึงต้องชดใช้หนี้แทนพ่อแม่ด้วยการทำงานบ้านให้เขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขณะที่แฝดสามใช้ชีวิตอย่างมีความสุขสมวัยในบ้านหลังเดียวกัน ในบางฝูง อัลฟ่ารุ่นใหม่จะได้เลื่อนขั้นสู่การเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวเมื่ออายุ 18 ปี ตอนที่พวกเขาสามารถกลายร่างได้ครั้งแรก แต่ในฝูงของฉัน การที่จะได้รับการยอมรับว่าโตเต็มตัวมีอำนาจปกครองฝูงได้คือเมื่ออายุครบ 21  ดังนั้นในวันพรุ่งนี้ วันที่ 11 พฤศจิกายน แฝดสามจะมีอายุครบ 21 พอดี และรับหน้าที่ดูแลฝูงแทน ขณะที่ฉันจะอายุ 18 ปีและจะสามารถกลายร่างโตเป็นสาวเต็มตัวได้ครั้งแรก... อายุ18 ยังเป็นอายุขเริ่มต้นที่มนุษย์หมาป่าจะสามารถพบคู่แท้ของตัวเองได้ แต่ฉันไม่สนใจเรื่องนั้นมากเท่าไหร่ สิ่งเดียวที่ฉันต้องการคือการโตพอที่ฉันจะได้ทิ้งนรกแห่งนี้ไว้เบื้องหลัง อย่างน้อยกลุ่มฝูงเราก็มีทิวทัศน์ที่สวยงาม เราอยู่ใกล้กับขั้วโลกเหนือ หิมะจึงเป็นวิวที่สวยปกติทุกวัน แม้ว่ามันจะทำให้ไม่มีวี่แววของซานตาคลอสเลย แต่ฉันไม่ได้คาดหวังของขวัญใดๆจากซานตาคลอสหรือของขวัญวันเกิดในเดือนพฤศจิกายนแบบนี้อยู่แล้ว ฝูงประกาศเจนว่าฉันเป็นหนี้พวกเขา และพวกเขาก็หักทุกสิ่งที่พวกเขาไม่เคยได้รับการชดใช้จากหนี้ก้อนโตที่พ่อแม่ก่อ โดยมาหักเอาจากฉันแทน พวกเขาหัก “ค่าจ้าง” ของฉันรวมไปในนั้นด้วย ดังนั้นฉันจึงไม่เคยได้รับเงินเลย ฉันได้รับอนุญาตให้มีเพียงมีอาหาร เสื้อผ้า และที่พักพิงที่เป็นปัจจัยพื้นฐาน ฉันค่อยๆลุกจากเตียง ดวงอาทิตย์เริ่มแย้มสาดแสงจากขอบฟ้าอันปกคลุมไปด้วยหิมะ ทุกสิ่งเปล่งประกาย ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างเหม่อมองทิวทัศน์ภูมิประเทศที่หนาวเย็น เฮ้อ ฉันต้องทำอาหารเช้าให้ทุกคน แม้ว่าบ้านหลังนี้จะใหญ่โตโอ่อ่า มีพร้อมทั้งห้องนอนและห้องน้ำที่หรูหรา แต่ฉันก็ได้แต่อาศัยอยู่ในห้องเก็บของเล็กๆพอซุกหัวนอน มีเตียงเสริม ชั้นวางหนังสือมือสอง หนึ่งลิ้นชักที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้ามือสอง แล้วก็ลิ้นชักอื่นอีกนิดหน่อยที่เอาไว้ใส่อุปกรณ์ทำความสะอาดสำหรับทำงาน ฉันใช้ห้องน้ำส่วนกลางอาบน้ำอย่างรวดเร็ว มองดูตัวเองในกระจก พ่อแม่ของฉันตั้งชื่อฉันว่าแชซิตี้ แต่ทุกคนในฝูงเรียกฉันว่า “แชริตี้” ซึ่งแปลว่าการกุศล เหมือนว่าพวกเขาเลี้ยงฉันเอาบุญ ชื่อนี้เริ่มถูกล้อมาจากแฝดสาม และเพราะพวกเขาพูดชื่อนี้ตลอดเวลา คนในฝูงก็เลยพลอยคิดว่านั่นเป็นชื่อจริงของฉัน ซึ่งตอนเด็กๆฉันขี้อายและกลัวเกินไปจนไม่กล้าเอ่ยปากขัด ชื่อนี้ก็เลยอยู่ติดตัวฉันตลอดมา ฉันแบ่งช่อผมสีบลอนด์เข้มยาวถึงเอวแล้วรวบมัดมันเป็นมวยขนาดใหญ่ เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันเผลอ แฝดสามจะคอยแกล้งดึงผมของฉันตั้งแต่ยังเด็ก และต่อให้เขาจะโตเป็นผู้ใหญ่เขาก็ยังไม่เลิกนิสัยนี้ เฮ้อ  ฉันเริ่มมีรอยคล้ำใต้ดวงตากลมโตสีน้ำตาล ส่วนผิวสีน้ำตาลอ่อนของฉันเริ่มซีดเซียว ฉันโหมร่างกายหนักเกินไปหรือครอบครัวใช้งานฉันหนักเกินไปก็ไม่รู้ เมื่อก่อนพวกเขาเคยมีสาวใช้และแม่ครัว กับฉันที่เป็นผู้ช่วยคนเดียวของทั้งสองคน แต่ในที่สุดครอบครัวธอร์นก็ไล่พวกเขาออกเมื่อเดือนที่แล้ว หลังจากที่มีประเด็นกระทบกระทั่งกันมากมายระหว่างพวกเขากับแฝดสามนิสัยเสีย และในเดือนที่ผ่านมา ฉันจมอยู่กับงานของโรงเรียนปีสุดท้าย ฉันมีเวลาเรียนมัธยมปลายอีกเจ็ดเดือนก่อนจะจบและออกจากที่นี่ได้ นั่นคือข้อตกลง ว่าเมื่ออายุครบสิบแปดและเรียนจบ ฉันได้รับอิสรภาพ และสิ่งใดก็ตามที่ฉันเคยชดใช้ไปแล้วจะเป็นอันจบสิ้นลง ซึ่งอัลฟ่าและลูน่าคนปัจจุบันดูจะพึงพอใจกับข้อตกลงนี้มาก บ้านใหญ่นี้มีระบบทำความร้อนที่ดี แม้ว่าภายนอกจะดูเหมือนทุ่งทุนดราที่เย็นยะเยือก แต่ข้างในก็ค่อนข้างอบอุ่น ท่อนบนฉันสวมเสื้อเบบี้ดอลแขนยาวสีขาวคลุมหลังของฉัน และสวมเลกกิ้งสีดำท่อนล่าง ฉันเริ่มทำอาหารเช้า เนื่องจากเป็น “สัปดาห์วันเกิด” ของแฝดสาม ซึ่งในไม่ช้าพวกเขาก็จะกลายเป็นอัลฟ่า ทุกวันจึงเป็นวันฉลอง ฉันทำวาฟเฟิล แพนเค้ก เบคอน ไข่คน และไส้กรอก ฉันวางเนยและน้ำเชื่อมเมเปิ้ลไว้บนโต๊ะ ฉันทำกาแฟ รีบดื่มกาแฟนมรสหวานเพื่อเพิ่มพลังก่อนเริ่มจัดโต๊ะ ลูน่ารอนนี่เข้ามาในห้องอาหาร จ้องมองฉัน และตรวจดูความเรียบร้อยของงาน เธอเป็นผู้หญิงตัวสูง ผมตรงยาวสีน้ำตาลเข้ม ผิวซีด และมีดวงตาสีเขียว “โต๊ะดูดีนะ” เธอกล่าว... ถือว่าเป็นคำชมที่หาได้ยาก “แต่เธอล้างจานทั้งหมดแล้วเหรอ? ล้างให้หมดก่อนกินนะ!” อัลฟ่าโรมิโอเดินเข้ามาและจูบลูน่าของเขาอย่างอ่อนโยน เขาพยักหน้าเห็นด้วยกับการจัดเตรียมอาหารเช้า ฉันยิ้มอ่อนให้เขา  เสียงฝีเท้าหนักดังอึกทึกอยู่บนบันได ฉันหายใจเข้าลึกเต็มปอด ตัวป่วนแฝดสามกำลังมา พวกเขาสูงตระหง่านเหนือกราวหกฟุตสี่นิ้ว ซึ่งสูงกว่าฉันหนึ่งฟุตพอดี พวกเขาถอดแบบจากพ่อ ผมดำมันขลับหนายาวประบ่า ใบหน้าเรียว ดวงตาสีฟ้าอ่อน มีลักยิ้ม และคางบุ๋มเล็กน้อย  ด้วยความเป็นอัลฟ่า ไหล่ของพวกกว้าง กล้ามเนื้อแน่นเป็นมัด แข็งแกร่งพร้อมที่จะพุ่งตัวรวดเร็วว่องไว ต่างกับมนุษย์หมาป่าทั่วไป ทั้งสามคนมีลักษณะเหมือนกันทุกประการ แล้วก็น่าสยดสยองเหมือนกันทุกประการ อย่างน้อยก็สำหรับฉัน เสียงทุ้มลึกของพวกเขาดังกังวาลขณะที่กำลังส่งเสียงหยอกล้อผลักกันไปกันมากันอย่างสนุกสนาน พรุ่งนี้พวกเขาจะอายุ21แล้ว แต่ก็ยังทำตัวเหมือนอายุ12ไม่มีผิด อเล็กซ์เป็นคนโตสุด เขาจริงจังและค่อนข้างรุนแรงกว่าพวก เขามักจะควบคุมทุกคนด้วยหมัดเหล็กและท่าทางที่เป็นจริงเป็นจัง ขณะที่เฟลิกซ์ แฝดคนกลางชอบเป็นจุดสนใจและมักมีคำพูดพูดตลกๆ อ้อร้อ และเต็มไปด้วยมุขเด็ดๆอยู่เสมอ นี่แหละ บทสุดคลาสสิคของลูกคนกลาง ส่วนคาลิกซ์ น้องคนสุดท้องเป็นพ่อหนุ่มเจ้าเสน่ห์ หยอดคำหวานเป็นมืออาชีพ แน่นอนว่าเขาเป็นลูกรักของแม่ และเขาแทบจะเป็นคนเดียวที่ปฏิบัติต่อฉันเหมือนฉันเป็นมนุษย์ “เธอทำทั้งหมดนี่คนเดียวเลยเหรอ แชริตี้” คาลิกซ์ถาม พลางพยายามดึงผมฉันออกจากมวย ฉันพยักหน้า หลบเขา แต่ดันถอยไปชนเข้ากับเฟลิกซ์ที่รอยิ้มเยาะ ดึงหนังยางออกจากผมของฉัน ผมหยิกของฉันร่วงสยายออกลงมาลงมา เฟลิกซ์และคาลิกซ์หัวเราะชอบใจ "หยุดเถอะค่ะ!" ฉันขอร้อง มือเอื้อมคว้าพยายามหยิบยางรัดผมอันเดียวของฉันคืน เฟลิกซ์ชูมันไว้สูงเหนือหัวของฉัน เขาโยนมันให้อเล็กซ์ที่คว้ารับได้และจับมันยัดใส่กระเป๋า ฉันพยายามพุ่งเข้าหาอเล็กซ์แต่เฟลิกซ์คว้าฉันไว้ เฟลิกซ์และอเล็กซ์เริ่มดันฉันไปมาระหว่างกันคล้ายกับฉันเป็นลูกบอล "ยอมแล้ว! ฉันยอมแพ้แล้วค่ะ!" ฉันเปล่งเสียงออกไปขณะพวกเขาหัวเราะคิกคัก  “เอาล่ะ พอเถอะ ให้เธอไปล้างจาน คุณแม่อยากให้ที่นี่สะอาดที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ พรุ่งนี้งานจะได้ไม่ต้องล้น” คาลิกซ์พูดขึ้นมา พี่สองคนที่เหลือปล่อยตัวฉัน ฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้องครัว หัวใจเต้นรัว และเริ่มล้างจาน พอดีกับตอนที่ฉันล้างจานเสร็จ มนุษย์หมาป่าผู้หิวโหยทั้งห้าทั้งอัลฟ่า ลูน่า และลูกๆก็สูบกลืนกินทุกสิ่งที่ฉันทำ เหลือไว้แต่แพนเค้กชิ้นเดียว ตอนนี้เก้าอี้ก็ว่างเปล่าไม่เหลือใคร ฉันเดินไปหยิบแพนเค้กชิ้นสุดท้าย แต่เฟลิกซ์พุ่งมาคว้ามันไปจากมือ ฉันบอกไม่ได้ว่าเขาพุ่งมาจากตรงไหน มันรวดเร็วราวกับเสือชีตาห์ แต่ก็เงียบไร้เสียงราวกับหนู “ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ” ฉันบอกเขา เบิ่งตากว้าง “ก็ดีแล้วนี่ แค่นี้เธอก็อ้วนพออยู่แล้ว” เขาหัวเราะเยาะพร้อมกัดแพนเค้กนั่นไปสองคำ ฉันถอนหายใจ กลั้นน้ำตาเอาไว้ ฉันไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าพวกเขาเลยตั้งแต่พ้นปีแรกแห่งความทุกข์ทรมานสาหัสสากรรจ์ตอนเก้าขวบ... ในวันเกิดอายุครบ10ขวบ ฉันตั้งคำสัตย์ปฏิญาณกับตัวเองหลังจากที่ร้องไห้มาตลอดทั้งปีแทบทุกวี่ทุกวันว่าฉันจะไม่ร้องไห้อีกต่อไป ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้สามแฝดทำให้ฉันเสียน้ำตา ฉันจะเข้มแข็ง และฉันก็รักษาคำปฏิญาณนั้นได้สำเร็จมาได้ตลอด จนถึงวันพรุ่งนี้ก็จะครบปีที่8แล้ว เป็นที่ยอมรับกันว่าสามแฝดนั้นหล่อเหลาน่ามองที่สุดในฝูง แล้วพวกเขาก็ชอบโจมตีล้อเลียนฉันเรื่องน้ำหนักอยู่เสมอ ทั้งที่ฉันไม่ได้มีน้ำหนักเกินมาตรฐาน ฉันแค่มีหุ่นนาฬิกาทราย เอวคอด มีส่วนเว้าโค้ง ฉันสวมเสื้อผ้าไซส์ 4 ซึ่งฉันคิดว่ามันก็เล็กพออยู่แล้ว แค่ไม่บางเท่าพวกแฟนสาวร่างแห้งไซส์ 0 ของพวกเขา ฉันนั่งรถบัสไปโรงเรียน สวมเสื้อคลุมชายสีดำทับเสื้อและกางเกงเลกกิ้งสีขาว ฉันหายางรัดผมอีกเส้นหนึ่งจนได้ ซึ่งเส้นนี้เป็นเส้นสุดท้ายจริงๆ โรงเรียนมัธยมของฝูงมีชื่อว่า “วินเทอร์มูนไฮ”  สีประจำโรงเรีนยคือสีขาว น้ำเงิน และสีเงิน วันนี้ทั้งโรงเรียนตกแต่งด้วยธงและลูกโป่งเพื่อเฉลิมฉลองอัลฟ่ารุ่นใหม่ แฝดสาม “เธอโชคดีจังนะ แชริตี้” มิน่า โทรอส เด็กสาวสุดป๊อปของโรงเรียนพูด เธอสะบัดผมยาวสีเข้มไปด้านหลัง เม้มริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มใส่กระจกในล็อคเกอร์เก็บของ เธอสวมกระโปรงสีชมพูสั้นจู๋ สั้นจนแทบจะเรียกว่าเป็นเข็มขัดเลยก็ได้ ขอบคุณพระเจ้าที่เธอยังใส่กางเกงรัดรูปสีทึบอยู่ข้างใน... ปกติแล้วเธอจะไม่ใส่ใจฉันนัก ยกเว้นแต่เวลาที่เธอพูดคำว่าฉันเป็นคน "โชคดี" ตอนนั้นแหละ เธอถึงจะเน้นเสียงอย่างดูใส่ใจเป็นพิเศษ “สิ่งที่ฉันทำถ้าฉันได้อยู่ในบ้านเดียวกับแฝดสามนั่นน่ะนะ....” มิน่าพูดพลางเลียริมฝีปาก “เธอจะต้องโดนเขี่ยทิ้งแน่นอนเลยล่ะ!” ทีน่า เกรกอรี่เพื่อนสนิทของเธอกรี๊ดกร๊าดสมทบ เธอเป็นสาวที่ป๊อปอันดับสองคู่กับมิน่า “แล้วเธอก็คงจะท้องตั้งแต่เดือนแรก” ทีน่ามีผิวสีน้ำตาลเข้มนวลสวยไร้ที่ติ ผมหยิก ตัวสูงและดูอิสระเหมือนสัตว์ที่ไร้เจ้าของ เธอสวมกระโปรงสีชมพูสั้นจู๋เท่าเข็มขัดกับกางเกงรัดรูปสีทึบ มิน่าและทีน่ามักจะแต่งตัวจับคู่กันเหมือนเป็นฝาแฝด มิน่าหัวเราะขบขันกับมุขตลกของทีน่า ฉันเริ่มรู้สึกอึดอัด ในตอนนั้นเองฉันถึงเริ่มรู้ตัวว่าเสื้อฉันมีรอยเปื้อนมอมแมม มิน่ากับทีน่าเดินออกไป ฉันรีบเปิดล็อคเกอร์ หยิบหนังสือคณิตศาสตร์ออกมา คุณจอห์นสันเป็นทั้งโค้ชฟุตบอลและอาจารย์สอนคณิตศาสตร์ ดูเหมือนเขาน่าจะเป็นอัลฟ่าด้วยเหมือนกัน เขาตัวใหญ่และมีเสน่ห์มากในบรรดาอาจารย์ เขาแต่งงานกับอาจารย์สอนศิลปะ คุณนายจอห์นสัน เขาแจกผลสอบคืนพวกเราขณะที่ทีน่าและมิน่ามัวแต่ทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ยยั่วยวนเขา แต่การเล่นหูเล่นตาก็ไม่ได้ทำให้มีอะไรดูดีขึ้นมาเลย ฉันสังเกตเห็นว่าพวกหล่อนติด F และ F- ... ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีเกรด F- ด้วยจนกระทั่งวันนี้ อาจารย์หันมายิ้มและขยิบตาให้ฉัน หัวใจฉันแทบหยุดเต้น “แชมป์คณิตศาสตร์ A+ เหมือนเคย” เขาประกาศเสียงดัง คุณจอห์นสันเป็นหนึ่งในไม่กี่คนในชีวิตที่แสนดีกับฉันเหลือเกิน “มินา ทีน่า ผมจะให้การบ้านคุณไปทำแก้เกรด ถ้าคุณทำไม่ได้ จะไม่มีการไปออกเชียร์อะไรทั้งนั้น” เขากล่าว เด็กสาวหายใจเฮือก เขายื่นกระดาษให้พวกเธอคนละปึกและแจ้งว่าพวกเธอสามารถช่วยกันทำได้ ตัวอาจารย์เป็นคนคิดโจทย์เอง ดังนั้นพวกเธอจะไม่มีทางหาคำตอบทางออนไลน์ได้แน่นอน  “ไม่ไปเชียร์เหรอ?” ฉันถามสาวๆ จริงๆแล้วแอบรู้สึกเสียใจกับพวกเธอ เพราะก่อนหน้านี้พวกเธอก็ค่อนข้างน่ารัก “ไม่” มิน่าตอบห้วนๆ “จะมีประโยชน์อะไร.. ยังไงเราก็ทำการบ้านนี่ไม่ได้อยู่แล้ว แล้วเราก็จะสอบตก แล้วทีมเชียร์ก็จะกันเราออกอยู่ดี” ทีน่าขยายความ ฉันดูการบ้านที่พวกเธอได้แล้วก็ถอนใจ ฉันสามารถข้อสอบพวกนี้ได้สบายๆ 100% แม้แต่นอนหลับอยู่ยังทำได้เลย  จู่ๆฉันก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา “จำที่เธอบอกว่าฉันมี… ของดีซ่อนอยู่ได้ไหม” ฉันพูด มองหน้าดูพวกเธอ พวกหล่อนยักไหล่ “เดี๋ยวฉันทำการบ้านนี่ให้ แล้วเธอก็เอาไปลอกเป็นลายมือเธอ แล้วเธอก็จะผ่าน โอเค๊” ฉันยื่นข้อเสนอ สาวๆกรี๊ดกร๊าดดีใจกระโดดกอดกันและหันมากอดฉัน "เดี๋ยว!" มิน่าพูดพร้อมเลิกคิ้ว “แลกกับอะไร?” ทีน่าหรี่ตาลง  “พรุ่งนี้เป็นวันเกิดอายุครบ18ของฉันเหมือนกัน” ฉันบอก พวกหล่อนอ้าปากเหวอ “เธอเกิดวันเดียวกับแฝดสามเลยเหรอ?” มิน่าถาม “เดี๋ยวนะ แปลว่าทุกคนลืมวันเกิดของเธอทุกปีเลยน่ะสิ” ทีน่าพูดขึ้น คราวนี้ฉันเป็นฝ่ายยักไหล่บ้าง “ปีนี้ทุกคนก็จะลืมเหมือนเดิมนั่นแหละ แต่อย่างน้อยฉันก็อยากจะรู้สึก…พิเศษ ...วันนี้ตอนเที่ยงคืนจะเป็นการกลายร่างครั้งแรกของฉัน ที่แสดงว่าฉันได้ก้าวเข้าสู่วัยสาวเต็ม ใครจะไปรู้...ฉันอาจจะเจอคู่แท้ของฉันในงานฉลองก็ได้…แต่ที่จริงฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้นหรอก…” ฉันเฉไฉ “เธออยากจะดูแซ่บ! ถูกไหม?” มิน่าพูดยิ้ม “ช่าย เธออยากให้เราช่วยเธอแปลงโฉมใช่ไหม” ทีน่ายิ้มตาม ฉันพยักหน้ารับ

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

ภรรยาที่คุณไม่รัก

read
2.7K
bc

ตัวร้ายที่เจ้าไม่เอา ข้าขอแล้วกันนะ

read
2.8K
bc

Saw a ghost ยัยหมอศพเห็นผี

read
1.8K
bc

ชะตารัก จอมมารไร้บัลลังก์

read
1K
bc

ข้าจะไม่แกล้งนางร้ายอีกแล้ว

read
1.4K
bc

คุณหมาป่าร้อนรัก

read
6.8K
bc

ด้ายแดงเส้นใหม่ สายใยเส้นเดิม

read
1K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook