ตอนที่ 21
ไอสีขาวพวยพุ่งแผ่ความหนาวเย็นเยียบเป็นละอองน้ำยามเช้า หลังผ่านพ้นพายุส่งท้ายฤดูร้อนเมื่อคืนวาน หยาดน้ำค้างเกาะตัวรวมกันเป็นกลุ่มก้อนบริเวณต้นหญ้าแลใบไม้น้อยใหญ่ ผืนพสุธาสีแดงน้ำขังเจิ่งนองเป็นวงกว้าง ต้นไม้บางต้นหักโค่นจากลมพายุซัดกระหน่ำ เพื่อนบ้านในระแวกนั้นช่วยกันเก็บกวาดตั้งแต่ไก่โห่ วิถีชีวิตในชนบทที่ไม่ต้องเร่งรีบแข่งขันกับใคร
“บุหงาเอ้ยบุหงาตื่นได้แล้วลูก” เสียงตาบัวร้องเรียกลูกสาวจากหน้าบ้าน ชายชรากำลังกวาดเศษใบไม้เเห้งเหี่ยวที่ร่วงหล่นเต็มลานบ้านกองกันไว้
หญิงสาวเปลือยเปล่าขยี้เปลือกตาสะลืมสะลือรีบกวาดสายตามองหาเจ้าของร่างกายกำยำ พลางถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ไม่เห็นเขาอยู่ภายในห้องนอนของเธอแล้ว
“ตีนผีจริง ๆ ออกไปตั้งแต่ตอนไหนนะ” เธอว่าสองมือคว้านหาเสื้อผ้ามาสวมใส่บดบังกายเปล่าเปลือย
บุหงาส่องกระจกยกหวีขึ้นมาสางผมยาวสลวยดำขลับเบามือ เธอเดินออกไปแย่งไม้กวาดทางมะพร้าวจากม
