ตอนที่ 13
หลังมื้ออาหารแตงโมหั่นชิ้นหวานฉ่ำถูกนำมาวางบนแคร่ไม้หน้าบ้าน บุรุษสามผู้นั่งพูดคุยกันสัพเพเหระ บุหงาเดินเลี่ยงมานั่งคัดแยกเกสรดอกบัวเพื่อจะนำไปตากแห้งมาทำเป็นชาชงให้ผู้เป็นพ่ออยู่บริเวณหลังบ้าน แสงไฟสลัวจากตะเกียงวางบนขื่อไม้ สายลมเย็นพัดผ่านบึงบัวตกกระทบผิวเนียนละเอียดของบุหงา
“นั่งคุยกับผู้ชายคนอื่นยิ้มหวานไม่มีกั๊กพอถึงเวลาพูดคุยกับข้ากลับทำหน้าบึ้งเสียได้” เสียงเข้มเอ่ยหลังขออนุญาตมาเข้าห้องน้ำ อันที่จริงออกมาเดินตามหาหญิงสาวต่างหาก
“ฉันไม่ชอบผู้ชายอย่างพ่อครู ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษไม่พอยังตัณหากลับหน้ามืดตามัวขืนใจผู้อื่น” บุหงาเอ่ยวาจาเฉือดเฉือนชายหนุ่ม
“เอ็งจะพูดกระไรมันก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ว่าความจริงเอ็งตกเป็นของข้าแล้ว” พ่อครูกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ
“ใครว่า พ่อครูต่างหากเล่าที่ตกเป็นของฉัน ฉันได้พ่อครูไม่ใช่พ่อครูได้ฉันเสียหน่อย อย่ามาพูดให้มากความกลับไปได้
