Asya
Gözlerimi açtığımda odanın perdesinden sızan güneş ışığı, resmen lazer gibi gözbebeklerime saplandı.
“Ahh… Gözlerim acıdı.” diye homurdandım, yorganı kafama çektim.
Uykuya dalmam lazımdı. Dün geceyi doğru düzgün uyuyamadan geçirdim. Hem biraz tedirgindim, hem de… dün akşamki olay hâlâ aklımdaydı.
Tam uykuya geçiş yapıyordum ki…
Kapı.
Bir.
İki.
Üç kez.
“Uyan.”
O tok, buyurgan ses.
Buz gibi ton.
Yüzbaşı Emir.
“Anlamadım?” dedim yorganın altından burnumu çıkartarak.
“Uyan. Hemen hazırlan. Eğitim var.”
“Saati gördün mü sen?”
“06.00.”
“Evet işte! Sabahın altısı! Uyuyan güzelim ben, asker mangası değil!”
Kapı hafif aralandı.
Ütüsü bıçak gibi duran kamuflaj pantolon, kolları sıvalı siyah tişört, uykusuz ama kararlı gözler…
“Beş dakika içinde hazır ol. Eğitim başlıyor.”
B
