Bıçak keskin bir sıyrılma sesiyle mermer tezgahtan sıyrıldı ve elimde parladı. Gözüm dönmüştü. Hatice’nin üzerine elimdeki bıçakla yürüdüm.
“Bu konağı karıştıran sensin!” diye bağırdım. “Başından beri sensin. Kızları bana karşı dolduranda, Roza’yı bu kadar kudurtanda, o kazanı yanayım diye üzerime devirten de sensin!”
Bıçağın ucunu karnına dayayıp öfkeyle yüzüne baktım. “Gebertirim seni anladın mı? Ayağını denk al. Pislik gibi sinmişsin duvarlara ama ben kazımasını bilirim. Yaşına başına bakmam, gebertirim seni.”
Kızlar bağrışmalara koşup geldi. Elimde bıçakla teyzelerini tehdit ettiğimi gördüklerinde çığlık atıp dışarı koştular.
Dışarıdan seslerini duydum, “Koş Nigar Ana! Havin Hanım, teyzemi öldürecek!”
Süreya, bir köşeye çekilmiş olanları sanki bir film gibi keyifle izliyordu.
