ฉันค่อยๆ เดินมาที่ห้องเก็บของอีกครั้ง มันมีกล่องใบโตที่มันทำร้ายร่างกายฉัน แต่ไม่มีประโยชน์ อุสาเจ็บตัว แต่ก็ไม่ได้เข้าห้องผู้ชาย กล่องสีน้ำตาลใบใหญ่ฉันหยิบมันขึ้นมา แล้วมานั่งที่โซฟาตัวเดิมอีกครั้ง มันเป็นกล่องไม้สีน้ำตาล ที่แปลกตา จนฉันต้องหันมาให้ความสนใจมันนั้นละ ฉันค่อยๆ เปิดกล่องใบนั้นออก
“คนนี้คือจูนสินะ” ฉันเห็นรูปคู่ของผู้ชายอย่างเวฟ ที่เขายิ้มเวลาอยู่กับแฟนเขา ไม่เคยเห็นรอยยิ้มแบบนี้สักที น่ารักดีเหมือนกัน แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นกล่องเล็กๆ ที่อยู่ในนี้ด้วย
“แหวนเพชร!” มันคือเวฟเพชรเม็ดโต พร้อมข้อความสั้นๆ ที่ติดอยู่ที่กล่อง
‘แต่งงานกันนะ’
เห็นแบบนี้ก็อดที่จะเห็นใจเวฟไม่ได้ เขาคงตั้งใจจะขอผู้หญิงคนนี้แต่งงาน แต่ทุกอย่างมันคงล้ม ไม่งั้นวันนั้นคงไม่เพ้อหา ถึงขนาดคิดว่าฉันเป็นจูนหรอก แต่เอาแหวนมาเก็บไว้อย่างนี้ โคตรเสียดาย ถ้าฉันลองสวมมันดู...
“พอดีเลยอ่ะ ถ้าสวมแหวนเพชรนี้เดินไปอว
