bc

ที่ร้ายที่รัก

book_age18+
161
FOLLOW
1.5K
READ
family
friends to lovers
like
intro-logo
Blurb

คิรากรเหยียดยิ้มมองใบหน้าหวานกลับด้วยสายตาเป็นประกาย เขารู้ว่าที่เธอทำเพราะอยากป่วนประสาท

“ถ้าจะกลับมาเปิดศึกแย่งลูกกับพี่ พี่บอกเลยนะว่ามันไม่ง่าย” เขาจับมือที่ป่วนอยู่บนอกเอาไว้ ก่อนจะตวัดมองด้วยสายตาคาดโทษ

“เดี๋ยวก็รู้ค่ะว่ามันจะง่าย…หรือไม่ง่าย ในเมื่อลูกแค่คนเดียวพี่ยังไม่มีปัญญาเลี้ยงแกได้ แม่อย่างไอซ์ก็จะกลับมาดูแลแกเอง”

“เอาอะไรมาวัดว่าพี่ไม่มีปัญญาเลี้ยง? ฐานะความพร้อมพี่มีเหนือไอซ์ทุกอย่าง และที่สำคัญพี่มีคุณธรรมมากพอที่จะไม่ไปแอบกินกับคนอื่นทั้งที่ตัวเองก็มีครอบครัวอยู่แล้ว” คิรากรโอบเอวดึงร่างเล็กเข้าหาตัว ทำให้ไอริณลงมาทาบร่างแกร่งบนเก้าอี้โดยไม่ทันตั้งตัว

chap-preview
Free preview
ผู้หญิงร้ายกาจ 1/1
“พรุ่งนี้มามี้โทรมาหาพี่คีย์อีกนะ” เด็กชายส่งยิ้มให้คนเป็นแม่ผ่านโทรศัพท์ โชคดีที่เทคโนโลยีมีความทันสมัยแม้จะอยู่ไกลกันเพียงใดก็สามารถติดต่อกันได้ “ครับลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้มามี้โทรหา พี่คีย์ไปนอนซะนะ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอ?” ไอริณใช้คำนำหน้าชื่อลูกชายว่า “พี่” ตามด้วยชื่อเล่นเสมอเหตุเพราะคนตัวเล็กเห็นเธอเรียกคิรากรเช่นนี้จึงอยากให้เรียกตาม “ใช่ๆ แต่พี่คีย์ไม่อยากให้มามี้ปิดโทรศัพท์เลยอะขอคุยต่อได้ไหม นะนะ” คนตัวเล็กยกมือขึ้นเท้าคางและส่งสายตาออดอ้อนส่งผ่านไปยังวิดีโอคอล ไอริณหัวเราะพลางส่ายหน้าไปมากับความเจ้าเล่ห์ของลูกชาย “ไม่ต้องมาลีลาเลยเรา ไปนอนกันป๋าง่วงแล้วถ้าดื้อไม่เชื่อฟัง ป๋าจะไม่ให้คุยกับมามี้อีก” คิรากรเพิ่งอาบน้ำเสร็จมีเพียงผ้าเช็ดตัวพันกายเพียงผืนเดียวเดินเข้ามาบอกลูกชาย แน่นอนว่าไอริณเห็นสภาพไม่เรียบร้อยของเขาถึงกับเบนหน้าหนี แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็นแต่เธอก็ไม่ชิน “ไม่เอาอยากคุยกับมามี้ทุกวัน” คนตัวเล็กทำหน้าบึ้งใส่คิรากร “อยากคุยก็เตรียมนอนได้แล้ววันหลังเดี๋ยวป๋าให้คุยอีก ไปบอกลามามี้ไป” เด็กชายหันหน้ากลับมาหาหน้าจอโทรศัพท์อีกครั้งด้วยใบหน้าเศร้าๆ “มามี้แล้วเจอกันนะ เดี๋ยวพี่คีย์จะแอบเอาโทรศัพท์ป๋ามาโทรหาอีกบ้ายบายครับ” เด็กชายโบกมือลาผ่านหน้าจอโทรศัพท์ให้คนเป็นแม่ก่อนสองเท้าเล็กจะวิ่งขึ้นเตียงนอนอย่างรวดเร็ว “ฝันดีนะครับลูก” ไอริณโบกมือกลับ ดวงตาคู่สวยคลอไปด้วยน้ำตาเพราะความคิดถึงคนปลายสาย คิรากรเดินมาจับโทรศัพท์มือถือเห็นหญิงสาวในหน้าจอกำลังจะวางสายจากการสื่อสารผ่านวิดีโอจึงรีบห้าม “อย่าเพิ่งวางพี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ร่างสูงหยิบโทรศัพท์มาคุยต่อที่ระเบียงคอนโดเพราะเกรงจะเสียงดังจนทำให้ลูกชายตกใจ “มีอะไรคะ?” คนอยู่อีกซีกโลกส่งสายตาไม่พอใจกลับมา “ได้ข่าวว่าจะกลับมาเมืองไทยเหรอ จะมาวันไหน?” น้ำเสียงที่ถามเหมือนจะไม่ใส่ใจ ทว่าใจกลับจดจ่อรอฟังคำตอบ “สนใจด้วยเหรอคะ” เธอย้อนถามจนคนฟังเริ่มหัวเสีย “ไอซ์พี่ถามดีๆ นะอย่าหาเรื่องกันสิเราจะคุยกันดีๆ บ้างซักครั้งได้ไหม?” “ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะพี่คินหรอกเหรอคะ เพราะพี่ไอซ์ถึงไม่ได้อยู่กับลูก สองปีที่ผ่านมาพี่รู้ไหมว่ามันทรมานแค่ไหนที่ต้องเห็นลูกผ่านหน้าจอโทรศัพท์ คิดถึงอยากกอดแค่ไหนก็ทำไม่ได้” “ทำไมไม่โทษตัวเองบ้าง มันเป็นเพราะไอซ์ต่างหากที่ทำตัวไม่เหมาะสมขึ้นโรงแรมกับผู้ชายคนอื่นทั้งที่ยังมีทะเบียนสมรสของเราอยู่” คิรากรเริ่มกรุ่นโกรธเมื่อต้องพูดถึงเรื่องราวในอดีตที่เป็นจุดเริ่มต้นของการหย่าร้างของเขาและเธอ “ไอซ์ไม่ได้ทำ พี่ต่างหากที่ต้องการแค่ลูกเลยจัดฉากทุกอย่างเพื่อให้ไอซ์แพ้คดี ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือพี่และครอบครัวทั้งหมด จำไว้เลยนะว่าถ้าไอซ์มีโอกาส ไอซ์จะเอาคืนทุกคนอย่างสาสมโดยเฉพาะคุณหญิงกะรัตแม่ของพี่” “อย่าก้าวร้าวแม่พี่นะไอซ์ ท่านไม่เกี่ยว จะทำตัวร้ายกาจให้คนอื่นเขาเกลียดทำไม ฮะ! แค่นี้ทุกอย่างมันยังแย่ไม่พอรึไง?” “ถ้าการที่ไอซ์พูดตรงๆ และพูดแต่ความความจริงมันดูร้ายแล้วแบบไหนละคะถึงจะดูเป็นคนดี มือถือสากปากถือศีลใส่ความคนอื่นอย่างเลือดเย็นแบบพี่และแม่ของพี่ใช่ไหมคะถึงจะเรียกว่าคนดี” “ไอซ์!” “แค่นี้นะคะ แค่ไอซ์ได้ยินเสียงพี่ไอซ์ก็รู้สึกรำคาญจนเกินจะทนแล้ว อ่อ แล้วอะไรที่ไม่เกี่ยวกับลูกก็อย่าถามหรือคุยกับไอซ์อีกนะคะ มันเสียเวลาชีวิต” “นี่ไอซ์!” นักธุรกิจหนุ่มมองโทรศัพท์ในมือด้วยความโมโหเมื่อคู่สนทนาชิงวางสายเขาไปก่อนทั้งที่ยังพูดคุยกันไม่ทันจบ “แสบจริงๆ อย่าให้ถึงทีพี่นะ” ร่างแกร่งเดินเข้ามายังห้องนอนของตัวเองด้วยใบหน้าหงุดหงิด คิรากรวางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะหัวเตียง มือหนาดึงผ้าห่มผืนใหญ่คลุมทับร่างเล็กของลูกชาย ก่อนที่เขาจะนอนลงข้างๆ เด็กชายอย่างระมัดระวัง “ป๋าครับ” เด็กชายยกมือขยี้ตาไปมา “ยังไม่หลับอีกเหรอ คนเก่งของป๋า” คิรากรลูบไปมายังแผ่นหลังเล็กเบาๆ “พี่คีย์คิดถึงมามี้” เด็กชายซุกหน้าเข้าหาอ้อมกอดของคนเป็นพ่อ “อีกไม่นานหรอก เดี๋ยวม่ามี้ก็กลับมาแล้วเดี๋ยวพี่คีย์ก็ได้เจอม่ามี้” เขาใช้นิ้วแตะลงบนจมูกโด่งได้รูปของลูก “ม่ามี้จะกลับมาหาพี่คีย์ใช่ไหมป๋า ม่ามี้ไม่ไปอยู่ที่ไกลๆ แล้วใช่ไหม?” เขามองลึกไปยังแววตาไร้เดียงสา นัยน์ตาเล็กเต็มไปด้วยพลังแห่งความหวัง “อืม...ถ้าพี่คีย์เป็นเด็กดีไม่ดื้อ ไม่กินขนมหวานป๋าอาจจะให้มามี้มาเจอกับพี่คีย์ แต่ถ้าพี่คีย์ดื้อไม่ยอมเชื่อฟัง ป๋าคงไม่ให้เจอมามี้” “พี่จะไม่ดื้อจะฟังป๋าพูดทุกอย่างเลย ป๋าต้องพามามี้มาให้ได้นะ” คิรากร อมยิ้มและพยักหน้าตอบรับคำขอของเด็กชายก่อนที่คนตัวเล็กจะค่อยๆ ปิดเปลือกตาเข้าสู่ห้วงนิทราด้วยรอยยิ้ม เขากอดลูกชายแน่นขึ้นเพื่อถ่ายทอดความอบอุ่นให้คนตัวเล็ก แม้จะรู้ไม่ว่าจะกอดแน่นเพียงใดก็คงไม่มีทางทดแทนไออุ่นทางใจที่ขาดหายไปได้ “ไม่ใช่แค่พี่คีย์หรอกนะที่คิดถึงมามี้ ป๋าก็คิดถึงมามี้ของพี่คีย์เหมือน กัน” คนเป็นพ่อหันไปยิ้มให้กับรูปครอบครัวบนหัวเตียง ในรูปมีเขาอุ้มลูกชายยืนเคียงข้างไอริณเป็นภาพที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจทุกครั้งที่ได้มอง

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

Passionate Love รักสุดใจนายขี้อ่อย 20+

read
32.2K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
16.2K
bc

ขังรัก

read
18.3K
bc

หัวใจซ่อนรัก(เฮียเดย์)

read
37.2K
bc

เมียลับอุ้มรัก

read
79.7K
bc

รอยแค้นแห่งรัก

read
52.9K
bc

My Sister น้องสาว... ที่รัก

read
6.8K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook