มิติเสน่หา

3

กองคาราวานที่พักขององค์ฟาโรห์ต่างคึกคักไปด้วยเสียงดนตรี อาหารและสุรารสชาติร้อนแรง หมูป่าที่ล่ามาได้และเนื้อกวางที่ทหารล่ามาเพิ่มช่วยเพิ่มความสนุกสนานและผ่อนคลายมากขึ้น

ถึงอย่างนั้นการคุ้มกันยังเข้มงวด

ที่นี่ต้องปลอดภัย

"แน่ใจนะขอรับว่านางผู้นั้นจะมา?" ฮอร์รัสถามซ้ำเพราะตอนนี้ใกล้ค่ำแล้ว แต่ยังไร้วี่แววแขกเลย

"ข้าว่านางต้องมานะท่านฮอร์รัส" ซีนอร์สออกความเห็น แล้วมองไปรอบๆด้วยความสงสัย

เพียงครู่เดียวทหารก็เดินนำพามณีรัตนและคนรับใช้มา ฟาโรห์เซเนติมองอย่างตกตะลึงในความงามแม้ว่าจะมีผ้าปิดบังใบหน้าเอาไว้ ฮอร์รัสมองอย่างสังเกต ก่อนจะสะดุดตาที่อัญมณีที่สวมใส่ถึงได้เข้าใจความหมายขององค์ฟาโรห์ในทันที

"แม้ผ้าคลุมก็ไม่อาจปกปิดความงามของเจ้าได้ ท่านหญิงมณี" ฟาโรห์เซเนติเดินไปรับ

"พวกเจ้าเต็มที่เลยไม่ต้องเกรงใจข้า หลังจากนี้อาจต้องเดินทางอีกยาวไกล" มณีรัตนหันไปบอกทาสรับใช้ทั้งสามคนเพราะพวกเขาไม่ยอมรับเหล้าหรือไวน์จากใครสักคนที่นี่

"เจ้าค่ะ/ขอรับ" นาสยิ้มอย่างดีใจ อัสชาและเทเรสยิ้มรับแก้วเหล้าจากซีนอร์สที่ส่งมาให้และคุยกันทั่วไปอย่างเป็นมิตร

"เจ้าจักเดินทางไปที่ใดอีกรึ?" ฟาโรห์เซเนติถามด้วยความสงสัยและเป็นห่วง จริงอยู่ที่นางเก่ง นางมีฝีมือมากกว่าที่เห็นในวันนี้ แต่หากเจอพวกโจรเข้าไปคงจะสู้ไม่ไหวเป็นแน่

"มีหลายคนต้องการของของข้า และชายหลายคนต้องการตัวข้า ข้าจำเป็นต้องไป" มณีรัตนบอกพลางนึกถึงตอนไปซื้อทาส วันนั้นเธอไม่ได้ปิดหน้าเหมือนทุกวันนี้เพราะคิดว่าไม่มีอะไร แต่ว่าหลังจากนั้นพวกโจรต่างจะมาขโมยสร้อยทับทิมของเธอ พวกพ่อค้าหรือขุนนางต่างอยากมาพบเธอให้ได้ หรือบางครั้งแอบดักฉุดก็มี นั่นทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัยและจำเป็นต้องย้ายที่อยู่ก่อนจะเกิดอันตราย

"เจ้างดงามราวกับเทพธิดาใครกันเล่าจักไม่อยากได้ อีกทั้งเครื่องประดับเจ้ายังเป็นของที่มีค่ามากไม่ว่าผู้ใดล้วนก็อยากได้ทั้งนั้น" ฟาโรห์จ้องมองนัยน์ตาหวานที่ดึงดูดมีเสน่ห์อย่างมหาศาล

"ทับทิมนี้มันเป็นอัญมณีของข้า ต่อให้มีผู้ใดเอาไปมันก็จะกลับมาหาข้าเหมือนเดิม" มณีรัตนพูดเป็นนัยเตือนเขาไว้หากคิดจะแย่งจากเธอไป

"ข้าต้องการตัวเจ้ามากกว่าสิ่งอื่นใด"

"น่าเสียดายนักที่ข้าไม่ต้องการท่าน ข้าไม่ต้องการชายผู้ใดทั้งนั้นในแผนดินนี้ ข้าอยู่แบบนี้ดีอยู่แล้ว" มณีรัตนพูดชัดเจนแล้วจ้องมองนัยน์ตาคมไม่วาง เรื่องอะไรจะมาขอกันง่ายๆแบบนี้ล่ะ ร่างกายเธอเนียยังไม่เคยมีคนแตะต้องด้วยซ้ำ

"เจ้าช่างเป็นหญิงที่น่าค้นหายิ่งนัก ทั้งลึกลับ ทั้งท้าทาย ทั้งน่าค้นหา ไม่ว่าผู้ใดล้วนอยากครอบครองแลพร้อมแย่งชิงหากมีความงามของเจ้าเป็นสิ่งตอบแทน"

"หึๆข้าไม่ใช่รางวัลสำหรับใครท่านเซเนติ" มณีรัตนเหยียดยิ้มแล้วยกไวน์ดื่มรวดเดียวด้วยอารมณ์ไม่สู้ดีเท่าไรนัก นับตั้งแต่มาอยู่อียิปต์นี่ก็เดือนกว่าแล้ว เธอสามารถปรับตัวเข้ากับคนแถวนี้ได้อย่างแนบเนียนและรู้อะไรมากขึ้นเรื่อยๆ

"เจ้าช่างเป็นหญิงที่มากด้วยเสน่หายิ่งนัก หากชายใดที่สบตาเจ้าคงตกหลุมเสน่ห์เป็นแน่แท้ หรือหากได้สนทนาแบบนี้ยิ่งไม่อาจปล่อยเจ้าจากไปได้แน่นอน" เธอเป็นหญิงที่น่าสนใจมากกว่าที่เคยพบเจอมากตลอดชีวิต ทั้งท้าทาย ลึกลับและเย้ายวน แววตาคู่สวยนั้นดึงสัญชาตญานชายให้ออกโดยมีความงดงามหลอกล่อ

หญิงงามสามารถล่มเมืองได้

ข้าเชื่อแล้ว

"อันที่จริงก็มีเพียงท่านนะเซเนติ" มณีรัตนบอกแล้วปรายตามองเล็กน้อยอย่างมีจริต

คำพูดของเธอกระทบกับความรู้สึกเขามากเหลือเกิน เพียงได้ยินก็หลงดีใจไปชั่วครู่ ก่อนจะคิดได้ว่าไม่น่าจะใช่เรื่องจริงเท่าไรนักที่จะมีแค่เขาคนเดียวจริงๆ เธอสวยออกปานนั้น ผู้ชายทั่วเมืองต้องอยากพบเจอและอยากคุยกับเธอแน่ๆ

หรือเธอคิดจะหว่านเสน่ห์รึไงกัน

ดูเหมือนจะได้ผลซะด้วยสิ

"หากข้าเป็นคนเดียวที่เจ้าคุยด้วย ไยเจ้าไม่เดินทางท่องเที่ยวไปกับข้าล่ะ?" ฟาโรห์มองด้วยสายตากรุ้มกริมไม่แพ้กัน

"ข้าเป็นหญิงจะให้เดินทางไปกับท่านคงจะไม่เหมาะนักหรอก อีกอย่างข้าอยากไปกับคนของข้ามากกว่าด้วย" ให้ไปด้วยเหรอ…จะบ้ารึเปล่าเนี่ย! ให้ไปในฐานะอะไรไม่ทราบคะคุณ

เดี๋ยวเสียชื่อเสียงคาสโนวี่ของเธอหมด

ถึงเขาจะโคตรหล่อก็เถอะ

"ต่อให้เจ้าเดินทางไปก็ไม่พ้นข้าอยู่ดี ดังนั้นไปกับข้าเถอะ ทั่วอียิปต์นี้ข้าสามารถพาเจ้าไปได้ทุกที่เพียงเจ้าเอ่ยปากเท่านั้น" ดูท่านางคงระวังตัวมาก อย่างไรก็ช่างในเมื่อเขาต้องการนางก็หนีเขาไม่พ้น

"เซเนติ ท่านเป็นบุรุษรูปงาม มากด้วยอำนาจและบารมี คงมีหญิงมากมายรอท่านอยู่ ท่านไม่ควรมาเสียเวลากับหญิงสาวธรรมดาอย่างข้า" เขาหล่อมากๆ แต่คนไม่ธรรมดาอย่างเขาคงมีเมียรอเป็นสิบเลยมั้งเนี่ย เธอเคยเรียนเรื่องนี้อยู่นะถึงจะจำอะไรไม่ค่อยได้เท่าไร แต่ที่รู้คือยุคสมัยโบราณแบบนี้ชายที่มีอำนาจและบารมีมักจะมีผู้หญิงเคียงข้างกายเสมอ แถมมีมากมายเสียด้วยสิ เธอไม่อยากเป็นหนึ่งในผู้หญิงของเขาหรอกนะ เธอไม่อยากจะวุ่นวาย

ตอนนี้สิ่งเดียวที่สนใจคือกลับบ้าน

ต้องมีสักทางที่กลับได้แน่

"เจ้าไม่ใช่หญิงสาวธรรมดา เจ้าสวยกว่าทุกคนที่ข้าเคยพบเคยเจอ ไปกับข้าแล้วข้าจะดูแลเจ้าเป็นอย่างดี" ฟาโรห์เซเนติพยายามเกลี่ยกล่อมด้วยคำพูดอ่อนโยน น้ำเสียงเป็นมิตร แววตาไร้ความดุร้ายมองหญิงงาม ถ้าเป็นคนอื่นคงยอมแล้วล่ะ แต่นางกลับดื้อรั้นไม่ยอมท่าเดียว

ไม่มีสิ่งใดที่ต้องการแล้วไม่ได้

นางก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

"ข้าดูแลตัวเองได้ดีอยู่แล้วท่านเซเนติ" มณีรัตนตอบด้วยสายตาหวานเยิ้มและน้ำเสียงอ่อนโยนขัดกับคำพูด เขาคงเป็นเพลย์บอยในยุคนี้สิท่า เดี๋ยวแม่จะล่อให้อยากและก็จากไปซะเลยนี่

ฟาโรห์เซเนติสบตาหวานราวกับว่าเธอกำลังเชื้อเชิญให้ร่วมหลับนอนอย่างนั้น ยิ่งเธอเอาผ้าคลุมใบหน้าออกเปิดเผยความงดงามให้เห็นได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้นหัวใจยิ่งสั่นระรัว แต่รอยยิ้มของเธอนั้รเหมือนมีอะไรแฝงอยู่ด้วย พระองค์รู้สึกราวกับว่านางพร้อมจะโบยบินหนีไปให้ได้

ช่างเป็นหญิงงามที่ร้ายกาจเหลือเกิน

นั่นทำให้อยากครอบครอง

ในระหว่างที่ทหารกำลังสนุกสนานกันนั้นเอง ก็ได้มีกองโจรแฝงตัวแอบเข้ามาอย่างแนบเนียน แล้วโยนบางสิ่งเข้าไปในกองไฟ จากนั้นก่อความวุ่นวายด้านหน้าเพื่อดึงดูดความสนใจทั้งหมด

ตุบ!!!

มณีรัตนกำลังวางแผนในใจเกี่ยวกับการเดินทางของเธอในดินแดนที่แทบไม่รู้อะไรเลย แต่กลับต้องมาสะดุดกับกลิ่นควันไฟที่แปลกไปกว่าทีแรก เธอกวาดสายตามองไปที่บริเวณรอบๆเห็นชายชุดดำอยู่สี่ห้าคนที่ดูก็รู้ว่าต้องแอบเข้ามา

ฉึบ!!

"เกิดอะไรขึ้น!?" ฮอร์รัสหันกลับมาทันได้เห็นมณีรัตนขวางมีดสั้นไปด้วยความชำนาญ

"พวกท่านเล่นอะไรกัน! หรือชายชุดดำพวกนั้นเป็นของท่าน!" มณีรัตนยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วหยิบดาบชี้ด้วยความไม่ไว้วางใจใครทั้งนั้น

"ชายชุดดำงั้นรึ!?" ฟาโรห์เซเนติมองไปรอบๆ แล้วปรากฏชัดเจนอย่างที่นางว่า

"ฮอร์รัส ซีนอร์ส เรสฮิบพวกเจ้ามัวทำอะไรอยู่!!" ฟาโรห์เซเนติตะคอกด้วยความโมโหมากเพราะทหารฝีมือดีทั้งสามคนไม่รับรู้ความผิดปรกติใดๆเลย แต่กลับเป็นมณีที่รู้ก่อนผู้ใด

ช่างน่าขายหน้าเสียจริง

"ข้าจะกำจัดมันให้สิ้นซากขอรับ" ฮอร์หยิบดามคู่ใจไปจัดการพวกโจรที่แอบเข้ามา พร้อมกับซีนอร์สและเรสฮิบที่จัดการโจรที่มุ่งหาองค์ฟาโรห์

"พระองค์ท่านหญิงหายไปแล้ว!" ซีนอร์สจัดการโจรสามคนเสร็จหัวไปดูองค์ฟาโรห์ด้วยความเป็นห่วง แต่ทานหญิงหายไปแล้ว

ฟาโรห์เซเนติกำดาบแน่นด้วยความโกรธเกรี้ยวมาก นัยนต์ตาดุกวาดมองพื้นที่โดยรอบด้วยความสงสัยว่านางหายไปที่ใดและหายไปได้อย่างไรเร็วขนาดนี้ นางคงคิดว่าเป็นฝีมือข้าแน่ถึงได้หนีไป

"ฆ่าทิ้งให้หมดไม่ต้องรอไต่สวน!!"

ฮอร์รัสก้มหน้ารับคำสั่ง แล้วเดินไปเพื่อจัดการโจรทีละคนด้วยการฟันคอจนเลือดอาบไปทั่ว

ซีนอร์สรีบรายงานถึงสิ่งที่รู้จากการหลอกถามทาสรับใช้ของท่านหญิงมณีทันที ท่านหญิงจะเดินทางไปตอนเหนือของอียิปต์โดยการล่องเรือชมแม่น้ำไนล์เพราะต้องการรู้เรื่องบางอย่างเกี่ยวกับตัวนางเองมากขึ้น และเมื่อพระองค์รู้ที่หมายแล้วอารมณ์ที่ร้ายก็กลายเป็นดีในพริบตา พร้อมกับหัยไปสั่งฮอร์รัสให้เดินทางนำไปที่อียิป์ก่อน พระองค์และล่องเรือตามนางไปน่าจะดีกว่า

คิดว่าจะหนีพ้นหรืออย่างไรกันนะ

ทั่วทั้งแผ่นดินนี้ไม่มีสิ่งใดที่อยากได้แล้วไม่ได้