ARTHUR HARRİS
Gittiğimiz gece kulübünde karımın rahatsızlanıp hastanede kaldığı o zaman diliminde onu ne kadar sevdiğimi ve endişelendiğimi fark etmiştim ve bu farkındalık beni düşünmeye sevk etmişti. Rebeka ile karşılaşıncaya kadar karımın istediği gibi biri olmak için kendimce mücadele ettim. Onu ipleri elimde bir kukla ya da bir köle olarak değil de karım gibi görerek ilgili bir eş olmaya çalıştım, vakit geçirdim daha anlayışlı oldum. En azından değişmeye çalıştım. Bunun için gerçekten uğraştım.
Rebeka'yı görmek geçmişte hatırlamak istemediğim şeyleri gün yüzüne çıkarmış beni yine eski Arthur'a dönüştürmüştü.
*
Çocukluğum ve gençliğim yetimhanede geçti. Bana söylediklerine göre hiç kimsem yoktu. Garip bir şeydi bu kadar kalabalığın içinde kimsesiz olmak. Bu gerçeği kabullenmek yılla
