“ถ้าพูดขนาดนี้ฉันก็คงไม่คิดหนีให้เหนื่อยหรอกค่ะ แต่ฉันขอ…”
“ผมไม่ได้ใจดีขนาดที่คุณจะขออะไรก็ได้นะที่รัก” เขารีบพูดแทรก
“ฉันรู้ค่ะ ฉันรู้แล้วว่าคุณไม่มีความใจดีสักนิด คุณมันเลือดเย็น” ฉันพูดนิ่ง ๆ
“อย่าพูดเหมือนน้อยใจผมสิที่รัก ผมรักคุณนะ”
เพี้ยะ!
“เลิกพูดว่ารักสักที ทั้ง ๆ ที่คุณก็รู้ว่าคุณไม่รักฉัน รักจอมปลอมที่คุณสร้าง ฉันไม่อินแล้ว” ฉันฟาดฝ่ามือลงที่หน้าเขาอีกครั้ง
ฉันไม่ได้กลัวที่เขาจะตบกลับด้วยซ้ำ ใจฉันอยากให้เขาตบฉันคืนด้วย จะได้รู้ไปเลยว่าเขามันโคตรชั่ว ตอนนี้ชีวิตฉันมันโคตรไม่มีอะไรดีเลย
“ไม่ใจร้อนสิครับที่รัก อย่าร้องไห้ด้วย ผมเห็นน้ำตาของคุณแล้วผมรู้สึกแปลก ๆ รู้ไหม ทางที่ดีอย่าร้องไห้ให้ผมเห็น ไหนว่ามาซิคุณจะขออะไร เรื่องที่คุณขอ ถ้าผมให้ได้ ผมจะให้” เขาไม่ได้แสดงสีหน้าโกรธเคืองที่โดนตบ ซ้ำยังยื่นมือมาเกลี่ยน้ำตาที่เอ่อคลอจนไหลออกมาจากนัยน์ตาเพราะกลั้นไว้ไม่อยู่
“ฉันอยาก
