CHAPTER 03
“โอ๊ยยย นังเพื่อนเบลล์ทำไมวันนี้แซ่บบบ”
คนแรกที่ทักทายการมาเยือนของเราสองคนคือชาย
“หาโอกาสใส่ชุดที่ปั้นแป้งซื้อมาให้”
ฉันมองปั้นแป้งแล้วขยับตาให้นางไปที คนที่ซื้อมาให้ยกนิ้วชื่นชมฉันใหญ่เลย
“ปังสุด เข้ากับแกมากเบลล์”
“จริงเหรอ ๆ ><”
พอถูกชมฉันระริกระรี้ขึ้นมาทันที ฉันเดินไปยังที่นั่งที่ว่างอยู่ เรานั่งกันในโซนค่อนข้างส่วนตัวเก้าอี้ส่วนนี้จึงเป็นโซฟาตัวยาวที่อยู่ได้สองคนที่ล้อมโต๊ะอยู่สามตัว ด้านซ้ายชายนั่งคนเดียว ด้านขวาปั้นแป้งกับธาราตอนนี้พื้นที่ว่างคือตรงกลางฉันกับชินที่เดินตามหลังมาจึงเดินไปนั่งที่ว่างทันที
“แต่งมาขนาดนี้วันนี้ต้องมีผัวแล้วมั้ย? ส่องคนไหนบอกได้เดียวขอคอนเนคชั่นให้”
ชายเสนอตัวเพื่อทำให้เพื่อนที่โสดมาตั้งแต่เกิดอย่างฉันได้ลงจากคานเสียที
“นั้นไงแก พี่คนนั้นอ่ะสเป็กส์สุด”
ฉันเคลื่อนสายตาไปมองรุ่นพี่ที่เรียนมหาลัยเดียวกัน รุ่นพี่คนนี้ป๊อบในหมู่สาว เขาดูอบอุ่นและสุภาพบุรุษมาก สเป็กส์เลย~
“อ้อ พี่เมฆ คนนั้นแกอาจจะต้องต่อแถวเพราะสาวรุมเป็นกิโล”
ชีวิต
จะมีแฟนทั้งทีเอฟซีเขาสกัดจนได้
“ใครจะไปรู้เขาอาจจะปิ๊งฉันก็ได้”
มั่นหน้าไว้ชีเบลล์ แกก็สวยไม่แพ้ใครเลยน้า~
“เลิกเพ้อเจ้อ อย่างเธออย่าไปเป็นภาระในชีวิตใครเขาเลย”
ให้ทายใครพูด
มีอยู่คนเดียว
ไอ้บ้าชิน!
สกัดดาวรุ่งตลอด!
“อยากตายหรือไง ฉันฆ่านายหมกป่าได้นะชิน”
“ฉันก็แค่เป็นห่วงพี่เมฆ เขาดูมีความสุขกับชีวิตดีเธออย่าไปเพิ่มภาระให้คนดี ๆ แบบนั้นเลย”
ชินพูดหน้าตาย มันมองเหมือนฉันเป็นภาระหนักอึ้งที่ผู้ชายคนไหนได้ไป = ซวยไปตลอดชีวิต
“หุบปากแล้วเคี้ยวขนมไปเลยไม่ต้องมากวนตีน!”
ขนมที่อยู่ในจานถูกฉันหยิบขึ้นมายัดใส่ปากไอ้ชินจนเต็มปาก
เราจ้องตากันเหมือนมีกระแสไฟกำลังแผดพลังงานใส่กัน
หงุดหงิด
ฉันละความสนใจจากคนข้าง ๆ แล้วหันไปโฟกัสผู้ชายที่ตัวเองสนใจ
มีผู้หญิงเข้ามาคุยกับเขาไม่ขาดสายเลย จนบางครั้งดูไม่มีความเป็นส่วนตัวแต่พี่เมฆก็ยังคงยิ้มและพูดคุยอย่างเต็มใจราวกับเป็นเรื่องปกติที่เจอเป็นประจำ
“โทษนะครับ ผู้ชายโต๊ะนู้นเลี้ยงเครื่องดื่มให้คุณผู้หญิงครับ”
พนักงานนำเครื่องดื่มคอกเทลมาเสิร์ฟให้ฉันแล้วชี้ไปยังโต๊ะที่ถัดออกไปสองโต๊ะ โต๊ะนั้นมีผู้ชายทั้งโต๊ะและหนึ่งในนั้นก็พยักหน้าทักทายฉันเบา ๆ
“อ้อ ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
นี้เรากำลังจะโดนจีบเหรอ?
ให้ตายสิ
ความสวยเป็นเหตุจนได้ งื้อ ๆ ~
ฉันเขินไม่ไหว ขนาดจะยื่นมือไปหยิบยังเขินอาย
“มั่นใจแค่ไหนว่าในแก้วนั้นมันไม่ใส่อะไรลงไป?”
มือที่กำลังจะยกแก้วขึ้นไปดื่มชะงักกะทันหัน
“เกิดโดนหลอกจับตอกทำไงเบลล์?”
ว้อทท!
พูดทำฉันหลอนเลย
“ทำไมต้องพูดให้กลัวด้วย”
ฉันวางแก้วกลับไปทีี่เดิม พูดแทบไม่ออกเลยให้ตายสิ
“ฉันแค่พูดให้เธอหายโง่แค่นั้นเองเบลล์”
อีกแล้วนะตาบ้านี่
“นายเป็นอะไรกับฉันมากมั้ย คืนนี้หาเรื่องฉันไม่หยุดเลยนะ!”
ฉันหน้างอ ทิ้งตัวเองพิงพนักโซฟาที่อยู่ข้างหลัง
ชินพาดมือเอาไว้อยู่พอฉันทิ้งตัวลงไปก็เหมือนเขากำลังโอบไหล่ฉันอยู่
“ฉันแค่พูดความจริง”
“ไปเต้นก่อนนะ”
ธาราและปั้นแป้งลุกขึ้นไปก่อนจะตามมาด้วยชาย ทั้งโต๊ะจึงเหลือแค่ฉันกับชินที่นั่งอยู่
ฉันหน้าตึงหยิบแก้วในโต๊ะตัวเองขึ้นมาดื่มแทนแก้วนั้น
“เบื่อหน้านายชะมัดเลย”
พอเห็นหน้าชินอยู่ใกล้ ๆ ฉันยิ่งงุ่นงาน
ยกมือขึ้นไปหยิกแก้มตาบ้าที่ใบหน้าอยู่ใกล้กัน
“เบื่อแต่แม่งเรียกหาตลอดเวลาคืออะไรวะเบลล์”
ก็แค่...
“นายเป็นเบ๊ฉันไง ตั้งแต่เด็กแล้วเถอะฉะนั้นทำใจนะ แฮะ ๆ”
เสียงฉันเริ่มหยาดเยิ้ม หัวเราะเบา ๆ ก่อนที่มือที่หยิกแก้มชินจะถูกดึงออกไป
ชินจับมือข้างนั้นของฉันเอาไว้ เขาจ้องลึกลงมาท่ามกลางแสงไฟสลัว ๆ กับเสียงเพลงที่ดังคลอเบา ๆ
แล้วต่อมามือข้างนั้นก็โดนประทุษร้ายข้อหาทำร้ายร่างกายเขาก่อน
“อ๊ะ...”
ฉันร้องเสียงแผ่วเพราะชินงับนิ้วมือฉันเบา ๆ แต่ฝั่งซี่ฟันลงมาจริงจังพอสมควร
“กัดทำไม เอาคืนเป็นนะ”
ฉันบึนปาก คว้ามือเขาขึ้นมากัดแต่ของฉันมันไม่เบาน่ะสิ
งับเต็มแรง
“เล่นแรง?”
ชินผละนิ้วฉันออกจากมือ เขากระตุกแขนฉันเบา ๆ ฉันก็ถลาเข้าไปใกล้เขามากกว่าเดิม
“นายเริ่มก่อน”
ฉันยอมแพ้เขาได้ที่ไหนกัน เสียฟรอมหมด
“คนที่เริ่มคือเธอ อย่าใส่ร้ายฉันง่าย ๆ ดิ”
นิ้วชินที่ฉันยังงับอยู่เคลื่อนไหวอยู่ในปากช้า ๆ สักนิ้วแอบเกี่ยวโดนโคนลิ้นฉันเบา ๆ
ฉันขยับมือจับฝ่ามือเขาไว้ ออกแรงงับ ๆ เหมือนแมวกำลังหยอกล้อกับเจ้าของแต่ทว่าเรียวนิ้วยาวที่อยู่ในปากกลับพยศ
มันทั้งเกี่ยวรั้งแล้วสัมผัสหยอกเย้ากับลิ้นฉันจนฉันต้องเผยอปากระบายความกรุ่นร้อนที่ถาโถมเข้ามา
นิ้วชี้ของชินวางอยู่ตรงกลางลิ้น เขากดมันเบา ๆ แล้วลากออกมาถึงริมฝีปากอวบอิ่ม
ชินบดเคล้าปากฉันเบา ๆ สายตาจ้องมาอย่างราบเรียบก่อนที่นิ้วนั้นจะลากยาวลงมาถึงกึ่งกลางร่องอกที่เผยออกมาผ่านชุดที่ใส่อยู่
“ชุดโคตรไม่เหมาะกับเธอ”
ฉันเมา...
ฉันคออ่อน
แก้วเดียวก็แทบร่วงแล้ว
แต่ยังสามารถเคืองคำพูดเขาได้นะ
“นายก็แค่ไม่มีเทส”
“เธอก็แค่ไม่เซ็กซี่”
นี้ดูถูกกันนี่น่า
“ผู้หญิงตรงนั้นเซ็กซี่กว่าตั้งเยอะ”
ฉันมองตามสายตาชินที่จ้องไปยังโต๊ะตรงข้ามที่มีผู้หญิงอวบอั๋นที่เซ็กซี่ตัวแม่กำลังเต้นตามจังหวะเพลง
“แบบนั้นฉันก็ทำได้”
เพราะเมาเลยกล้ากว่าปกติ ฉันลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จ้องผู้หญิงโต๊ะนั้นด้วยความเคืองนิดหน่อยที่ถูกเปรียบเทียบความแซ่บก่อนจะค่อย ๆ ขยับร่างกายให้ออกท่วงท่าไปตามเพลง
ฉันหลับตาลงชั่วขณะ ปล่อยให้เรือนกายโยกไหวตามห้วงทำนองอย่างเป็นธรรมชาติ ผมที่ปล่อยยาวสะบัดเบา ๆ คลอไปกับแสงไฟ เอวบางขยับอย่างช้า ๆ ดูเย้ายวนโดยไม่ต้องพยายาม
ฉันหันหน้าเข้าหาชิน เห็นเขาจ้องอยู่ริมฝีปากจึงฉีกยิ้มออกช้า ๆ แล้วโยกย้ายสะโพกอย่างเย้ายวนต่อไป
“อ๊ะ...”
แต่ทว่าสักแป๊บก็โดนเขาก็ดึงลงไปนั่งบนตักตัวเอง
ก่อนดึงชินยกแก้วขึ้นไปดื่มจนหมดแล้วกระแทกลงมาด้วยอารมณ์ประมาณหนึ่ง
“อะไรเล่า อยากเต้นมาห้ามทำไม”
ฉันดิ้นเบา ๆ แต่เขากลับโอบเอวไว้แน่นกว่าเดิม
“เสียสุขภาพตาฉัน เลิกเต้นได้แล้วแล้วนั่งนิ่ง ๆ ไป”
หาว่าฉันเต้นไม่ได้เรื่องหรือไง
“ไอ้บ้า ไม่คุยกับนายแล้วปล่อยเลยจะไปเข้าห้องน้ำ”
ฉันหน้าบึ้ง
จะบอกว่างอนก็ใช่เลย
ฉันดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินกระแทกเท้าปึงปังออกมาจากโต๊ะเพราะจุดหมายคือห้องน้ำ
แต่เดินไปกี่ก้าวเจ้ากรรมนายเวรก็คว้ามือฉันมากุมเอาไว้
“ตามมาทำไม ไปเองได้”
ฉันพยศ
“เดินยังไม่ตรงอย่าห้าวเบลล์”
ฉันงุ่นง่านสลัดมือเข้าออกแล้วเดินไปแต่ก็ถูกคว้ามาจับไว้เหมือนเดิม
“ปล่อยสิ นี่! อ๊ะ!”
ฉันร้องเสียงหลงเพราะจู่ ๆ ก็ถูกดันชิดกำแพงในโถงทางเดินที่ไร้ผู้คน
ใบหน้าชินฉันเห็นไม่ชัดมากเพราะมันมืด
“เธอทำฉันหงุดหงิด รู้ตัวหรือเปล่า”
แต่ทว่าลมหายใจกรุ่นร้อนที่เป่ารดกระจับปากทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าใบหน้าชินอยู่ใกล้กัน สายตาค่อย ๆ ปรับความมืดแล้วสบตาเข้ากับเขาที่จ้องอยู่
Talk
ตะโกนไปค่ะชินอยากเป็นผัวไม่ใช่เพื่อน
ช่วยกดหัวใจ + เพิ่มเข้าชั้น เพื่อเปิดการมองเห็นให้หน่อยน้า