ชีวิตใหม่ของฉันกับลูกเริ่มต้นขึ้นแล้ว ลูกชายชอบที่นี่มาก บ้านพักของเราอยู่ติดธรรมชาติ น้องปัทม์ดูมีความสุขดีและไม่ค่อยถามถึงพ่อ อาจจะเพราะมีสิ่งใหม่ ๆ ให้สนใจจึงยังไม่ได้นึกถึงคนเป็นพ่อ
“ขอบคุณคุณบัวสิไอ้ลูกไม่รักดี” ป้าบุ้งกำลังต่อว่าลูกชายวัย 18 ปี
ป้าบุ้งแกเป็นคนทำความสะอาดของโฮมสเตย์ ผัวแกตายตั้งแต่ลูกชายยังอายุไม่ถึงขวบ แกเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอด นี่ก็ผ่านมา 18 ปีลูกชายเข้าช่วงวัยรุ่น ป้าแกก็ชาวบ้านธรรมดา ไม่รู้ว่าควรทำยังไง ดุก็แล้ว ตีก็แล้วลูกก็ไม่ฟัง
สุดท้ายก็เลยได้มาประกันตัวที่โรงพัก
“พูดแล้วยังเฉย ฉันบอกให้ขอบคุณคุณบัวไง” ฟาดไหล่ลูกชายไปหนึ่งป้าบเข้าให้
“อย่าตีน้องค่ะป้า เรากลับบ้านกันนะ” ส่งยิ้มให้ลูกชายป้าที่ยืนหน้านิ่ง ช่วงวัยรุ่นฉันไม่เคยดื้อด้วยสิ แต่ก็ใช่ว่าไม่เคยเห็นคนดื้อ
“คุณบัวพูดด้วยยังเงียบอีก นี่ถ้าไม่ได้คุณบัวแกน่ะนอนคุกไปแล้ว หยาบเหนียวแบบนี้ฉันปล่อยให้แกติดค
