บทที่ 2 คนที่ไม่เคยรู้จัก
1205 Words
“แชมเปญ!” เสียงประตูที่ถูกเปิดพรวดพราดเข้ามาพร้อมกับร่างสูงของชายหนุ่มทำให้ไฮโซสาวเงยหน้าจากจอแล็ปท็อปแล้วมองที่สามีของตน ขอบตาที่แดงก่ำและเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาทำให้เขารับรู้ได้ว่าเธอ...ได้รู้เรื่องบางอย่างแล้ว
“นี่มันอะไรคะดีน”
“ทำไมข้อมูลบริษัททั้งหมดถึงอยู่ที่คุณ ทั้ง ๆ ที่คุณพ่อไม่เคยปล่อยให้เรื่องพวกนี้หลุดออกไปได้เลย”
“คุณเป็นใครกันแน่?”
แชมเปญถามทั้งที่น้ำตาคลอ ถ้าไม่มีคนนั้นที่มาบอกกับเธอ วันนี้เธอก็คงจะไม่นึกเฉลียวใจเลยแม้แต่นิดเดียวว่าสามีของตนเองที่เธอตกหลุมรักเขาหมดหัวใจจะกำลังทำบางอย่างลับหลังเธออยู่
“บอกมาสิว่ามันไม่จริง!” เธอปิดหน้าจอแล้วเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับชายคนรักเพื่อต้องการจะให้เขายืนยันในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ดีนกลับไม่ได้ดูตกใจที่ถูกจับได้เลยแม้แต่นิดเดียว แววตาของเขาในตอนนี้ต่างจากผู้ชายที่แชมเปญเคยใช้เวลาร่วมกันมาหลายเดือนราวกับว่า...เขาได้เตรียมใจไว้แล้วว่าสักวันเธอจะต้องรับรู้เรื่องนี้
“ถ้าคุณเห็นแบบนั้นแล้วก็ไม่ควรจะหลอกตัวเองต่อไปนะ”
“ดีน...นี่คุณกำลังหลอกใช้ฉันจริง ๆ งั้นเหรอ?”
“แชมเปญ” ดีนไม่ได้ตอบคำถามแต่เขาเลือกที่จะกดล็อกประตูด้านหลังแล้วดันตัวของไฮโซสาวให้แนบชิดกับผนังพร้อมกับก้าวไปกักขังเธอเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง
ริมฝีปากแดงสดที่สั่นระริกทำให้คนที่ได้มองเผลอยกมือขึ้นมาลูบไล้บริเวณเรียวปากบางอย่างแรงจนลิปสติกเปรอะเปื้อนตามมุมปาก
ความอวบอิ่มของเรียวปากนุ่มชวนให้หวนนึกถึงสัมผัสร้อนแรงที่เขาเคยได้ครอบครองมานับครั้งไม่ถ้วน หรือแม้แต่ตอนที่เธอได้ฝากร่องรอยไว้ตามร่างกายเขาทุกส่วนด้วยเช่นกัน
สีหน้าที่ผิดหวังและเสียใจของแชมเปญไม่ต่างจากที่ดีนเคยจินตนาการเอาไว้นัก ต่างกันแค่เธอรู้ตัวเร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้นิดหน่อยก็เท่านั้น
“ไอ้เลว! แกทำแบบนี้ทำไม! แกตั้งใจที่จะเข้ามาในบ้านของฉันตั้งแต่วันนั้นเลยใช่มั้ย”
“มันไม่ใช่ความผิดของผมนะแชมเปญ แต่คุณควรจะรู้ตัวให้เร็วกว่านี้...” เสียงของเขาที่เปล่งบอกเธอทุ้มต่ำกว่าปกติ ก่อนมือใหญ่จะลากต่ำลงมาแล้วทำการปลดกระดุมเสื้อของภรรยาสาวอย่างชำนาญ เผยให้เห็นเนินอกที่ยังคงปรากฏร่องรอยรักเมื่อวันก่อนเอาไว้ จากนั้นจึงย้ำให้หญิงสาวหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา
“...อย่างน้อยก็ตั้งแต่ครั้งแรกที่เราได้เจอกัน”
ดีนบอกเสียงเรียบแล้วฉวยโอกาสโน้มลงไปฝังจมูกลงบนหน้าอกนุ่มตรงจุดเดิมเหมือนกับที่เคยทำในตอนที่เธอยังเข้าใจว่าเขารักเธอจริง ๆ
แปดเดือนก่อน
“นี่! ดีน”
“ครับ” เสียงแหลมของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่กำลังจัดดอกไม้อยู่ละสายตาจากดอกไม้จำนวนมากตรงหน้า ก่อนชมพู่ที่เป็นพนักงานของร้านดอกไม้เหมือนกันจะกระแทกตัวลงที่ฝั่งตรงข้ามพร้อมกับอุปกรณ์ในการจัดดอกไม้ที่หยิบมาเพิ่ม
“อันนั้นทำให้ลูกค้าที่จะมารับตอนเย็นนี้ใช่มั้ย?”
“ใช่ครับ”
“ทำไมใส่สีขาวไปล่ะ ลูกค้ารีเควสมาว่าไม่เอาดอกไม้สีขาวนะ แบบนี้เดี๋ยวก็โดนกันหมดหรอก”
“สงสัยผมคงจะจำสับสนกับคิวต่อไปมั้งครับ ขอโทษด้วยครับ” ดีนยิ้มตอบด้วยท่าทีสบาย ๆ เช่นเดิมแล้วดึงดอกไม้สีขาวออก ทำเอาชมพู่ส่ายหน้าเบา ๆ กับความใจเย็นของคนตรงหน้า
“พี่ไม่เคยเห็นใครใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์เหมือนเรามาก่อนเลยนะ”
“เหรอครับ?”
“ก็ใช่น่ะสิ แล้ววันนี้หลังเลิกงานแล้วจะไปไหนต่อล่ะ”
“คงไปร้านหนังสือแถวนี้แล้วก็กลับห้องมั้งครับ”
“นั่นไง! ใช้ชีวิตแบบเดิมทุกวันอย่างนี้ไม่เบื่อบ้างรึไงนะ”
“ผมคงชินกับความน่าเบื่อแล้วมั้งครับ” ดีนตอบเสียงนุ่มนวลแล้วจัดดอกไม้ตรงหน้าต่อ แต่หญิงสาวก็ยังไม่หยุดเท่านั้น
“แล้ววันนี้พี่ดูเป็นยังไงบ้าง”
“ครับ?”
“ก็แบบว่าสวยรึยังน่ะสิ เพราะวันนี้จะมีคนดังมาที่ร้านของเราด้วยนะ”
“ใครงั้นเหรอครับ?”
“คุณแชมเปญ ลูกสาวร้าน Cara jewelry น่ะสิ” พอพูดถึงเรื่องแวดวงไฮโซทีไรเธอก็รู้สึกคันปากทุกที แถมคนบ้านนี้ยังมาสั่งดอกไม้ที่ร้านของเธอเป็นประจำอีกเลยทำให้ชมพู่ได้มีโอกาสในการติดตามเรื่องราวภายในของครอบครัวร้านเพชรชื่อดังมาได้เกือบปีแล้ว
ไม่ว่าจะวันสำคัญในครอบครัว หรือออกงานอะไร ชมพู่ล้วนรู้ทั้งหมด
“ความจริงพี่เองก็ยังไม่มีโอกาสได้เจอคุณแชมเปญเลยนะ เพราะเธอไปเรียนต่อเมืองนอกตั้งแต่สมัยอยู่มหา’ ลัยแล้ว พอตอนนี้เรียนจบป.โทก็เพิ่งจะกลับมาที่ไทยนี่แหละ พูดแล้วยังตื่นเต้นอยู่เลย คนอะไรทั้งสวยทั้งเก่งแถมยังรวยอีกต่างหาก"
“ดูนี่สิ พี่ติดตามเธออยู่ด้วยนะ” ชมพู่รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอวดชายหนุ่ม เพราะเธอเป็นหนึ่งในไม่กี่พันกว่าคนที่ได้ติดตามแอคเค้าท์ไพรเวทของสาวไฮโซ ซึ่งช่วงนั้นยังเป็นช่วงที่แชมเปญตั้งบัญชีเป็นสาธารณะพอดีจึงทำให้ชมพู่ได้ติดตามหญิงสาวจนถึงทุกวันนี้
เธอเลื่อนให้ดีนได้ดูรูปที่หญิงสาวโพสต์ลงตอนที่อยู่ต่างประเทศซึ่งบางภาพก็คงจะเคยมีหลุดออกข่าวมาบ้างแต่ก็ไม่ใช่ทุกคนจะได้เห็นมันทั้งหมดเท่ากับเธอที่ได้ติดตามอยู่
“สวยมากเลยเนอะ ขนาดพี่เป็นผู้หญิงยังชอบเลย คนที่คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดก็ดีแบบนี้แหละ ทำอะไรก็ดูเพอร์เฟคไปหมด”
ดีนไล่ดูทุกรูปที่ชมพู่เปิดให้ดูโดยที่ในมือยังคงถือดอกไม้ที่จัดไม่เสร็จเอาไว้อยู่ ไม่ใช่แค่ผู้ชายหรอกที่จะหลงไปกับความเพอร์เฟคของเธอ เพราะขนาดผู้หญิงแบบชมพู่เองยังตื่นเต้นขนาดนี้เลย
“ครับ...สวย”
“ใช่มั้ยล่ะ แล้ววันนี้คุณแชมเปญบอกว่าจะมารับดอกไม้เองด้วยเพราะจะเอาไปไว้ที่คอนโดของตัวเอง พี่น่ะอยากเจอตัวจริงเร็ว ๆ แล้ว”
“คุณแชมเปญจะมาตอนไหนเหรอครับ”
“ใกล้แล้วล่ะ คอยจับตาดูหน้าร้านไว้ดี ๆ นะ” ดีนเงยหน้ามองไปที่หน้าร้านตามที่ชมพู่บอก แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ละสายตารถปอร์เช่คันสีชมพูก็มาจอดตรงหน้าร้าน
...คงไม่ต้องบอกก็เดาได้ว่าด้านในรถคันนั้นเป็นใคร
- Writer
