Chapter 2 (100%)

2331 Words

เบื่อ โคตรน่าเบื่อ วันนี้ผมนั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้องของเนเน่ทั้งวัน ไม่ได้ออกไปไหนเลย ส่วนเจ้าของห้องไปเรียนตั้งแต่เช้า ทิ้งกุญแจรถไว้ให้ผมเผื่อผมอยากจะออกไปไหน ผมไม่ไปไหนหรอก ขี้เกียจไปเห็นรถติด “เฮ้อ...” ผมว่าผมต้องหาอะไรทำ ว่าแล้วผมก็ลุกจากโซฟาตัวใหญ่เดินไปในห้องครัว ตั้งแต่ผมมาผมยังไม่ได้เปิดตู้เย็นของเนเน่ดูเลยว่ามีอะไรอยู่ในนั้นบ้าง “เฮ้อ...” ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้งเมื่อเปิดตู้เย็นมาก็เห็นความสกปรกของเจ้าของห้อง พวกอาหารผลไม้วางไม่เป็นระเบียบมาก เหมือนซื้อมาแล้วยัดๆรวมกันไว้ ช่องแช่หมูก็มีแช่ผักก็มีดันไม่แช่ เอามาแช่รวมกันหมด มีที่จัดเรียงกันเป็นระเบียบอย่างเดียว ก็คือเบียร์ เรียงเป็นระเบียบมาก ถามจริง อยู่แบบนี้ได้ไงวะ ผมถอนหายใจไปจัดตู้เย็นให้เนเน่ใหม่ ทำความสะอาดเช็ดถูตู้เย็นให้สะอาดวับ เห็นอะไรไม่เป็นระเบียบแล้วมันขัดหูขัดตามาก ซิงค์ล้างจานก็เลอะมาก สาบานว่าให้แม่บ้านมาทำความสะอาดแล้ว สกปรกพอๆกับเจ้าของห้องเลย มึงได้เหนื่อยทั้งวันแน่ไอ้เสือ “แฮ่กๆ” หอบแฮ่กๆเลยจนกว่าจะทำความสะอาดห้องครัวก็ปาไปเกือบ 3 ชั่วโมง ถุงขยะก็ยัดไปตามซอกตามมุม ทำไปได้ ถังขยะก็มีดันไม่ทิ้ง “เอ้า! ทำไมไปนอนที่พื้นแบบนั้นอะเฮีย” ผมเหลือบตามองเจ้าของห้องที่เดินเข้ามาในห้อง เนเน่ใส่ชุดนักศึกษาผู้ชายไปเรียน จัดแต่งทรงผมให้ดูเท่เลย “ทำความสะอาดห้องครัวมา โคตรสกปรก อยู่ไปได้ไง” “ก็อยู่ไปแล้ว” ไม่เคยสะทกสะท้านกับคำด่าเลยจริงๆ “อาหารอะไรหมดอายุก็หัดเอาไปทิ้งบ้าง ไม่ใช่เอาแช่ไว้จนเน่าจนขึ้นรา” “ขี้บ่นวะ อะ ซื้อ KFC มาฝาก” เนเน่เดินเอาไก่ KFC มาวางไว้ที่โต๊ะของโซฟา “ฉันไม่กินอาหารขยะ” “โอ๊ยยยยย...จะอนามัยอะไรนักหนาเล่าเฮีย กินๆ ไปเหอะ กินกันตายเว้ย” เนี่ย ยัยนี่แตกต่างกับผมสุดๆ ให้ผมอยู่ด้วยทั้งชีวิตไม่ได้หรอก “เธอรู้ไหมว่ามันมีไขมันตั้งเท่าไหร่ กินไก่เยอะก็ไม่ดี เดี๋ยวเป็นโรคเกาต์เอา” “ก็กินมาตั้งแต่เด็กๆแล้วอะ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย” เถียงคำไม่ตกฟาก “สรุปจะกินไหม KFC น่ะ ถ้าไม่กินจะได้เอาไปให้หมาที่หน้าคอนโด” ยัย! “กิน!” กินไปก่อน ผมก็รู้สึกหิวแล้วเหมือนกัน ขี้เกียจออกไปซื้ออะไรด้วย เหนื่อยแล้ว “ก็แค่เนี่ย ทำเป็นเล่นตัวอ้างว่าอาหารขยะโน่นนี่ สุดท้ายก็กิน” “ที่ยอมกินเพราะขี้เกียจออกไปซื้อกินเองต่างหาก” “จ๊ะ พ่อเทวดา อะไรก็ขี้เกียจไปหมด นั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้องอาหารคงจะลอยมาหามั้ง” “เนเน่!” “จะเสียงดังทำไมเล่า หิวก็กินดิ” อยากจับยัยนี่โยนลงคอนโดชะมัด ---- "แต่งตัวจะไปไหน? " ถามเป็นผัวเลย "ไปดื่มเหล้ากับพี่รหัส" "เป็นพี่รหัสที่ดีเนอะ ชวนรุ่นน้องดื่มเหล้า แทนที่จะช่วยกันติวหนังสือ" บ่นอย่างกับพ่อไปอี๊ก "จริงๆ พี่รหัสเน่มันเหี้ยนะเฮีย แต่พอมันบอกว่าเหล้าฟรี อะ ดูเป็นคนดีทันตาเห็น ไปด้วยกันปะ? สาวอกบึ้มๆ เยอะนะ" "ไม่ ฉันไม่ชอบดื่ม" จ๊ะ พ่ออนามัย "งั้นเน่ไปก่อนนะ ฝากเฝ้าห้องด้วย" "ฉันไม่ใช่หมา! " "ไม่ได้พูดน๊า พูดเองน๊า~" อุ๊ย! ทำหน้าดุเชียว หยอกเล่นก็ไม่ได้ "จ้า ไปแล้วจ้า" "ห้ามกลับดึก" "อือ ไม่กลับดึกหรอก กลับเช้าเลย~" “เนเน่!” “รู้แล้วว่าชื่อเนเน่ เรียกเสียงดังทำไมเนี่ย!” ฉันแว้ดใส่ร่างสูง เฮียเสือมองฉันตาเขียวปั๊ดเลย “อายุเท่าไหร่แล้ว โตได้แล้ว” “ก็โตแล้วไง ตัวสูงแล้วเนี่ย” “อย่ากวนตีน” รุนแรงเวอร์ “เน่โตแล้วนะเฮีย โตพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว เฮียไม่ต้องห่วงเน่หรอกน่า เน่ดูแลตัวเองได้” “เธอบอกว่าเธอโตแล้ว เธอดูแลตัวเองได้ แล้วทำไมยังขอเงินพ่อแม่อยู่ล่ะ” เล่นกูแล้วไง “คนที่เขาโตแล้ว คนที่เขาดูแลตัวเองได้ คือต้องทำงานหาเงินเอง ไม่ใช่แบมือขอเงินพ่อแม่ รู้รึเปล่าจนกว่าพ่อกับแม่จะหาเงินมาได้แต่ละบาทมันเหนื่อยแค่ไหน แต่ลูกไม่เข้าใจ เอาเงินไปดื่มเหล้า” “ก็บอกว่าเหล้าฟรี” “เห็นแก่กิน” “เอ้า! เอ้าาาาาา!!! ไรวะเฮีย มาอยู่ไม่ถึงสองวันบ่นยิ่งกว่าพ่อแม่ที่อยู่กับเน่มาทั้งชีวิตเลยนะ นี่มันชีวิตเน่นะเว้ย อย่าเสือกมากได้เปล่าวะ อื้อออ....” ฉันเบิกตากว้างเมื่อเฮียเสือกระชากฉันไปจูบ ไอ้เฮีย ไอ้เหี้ยยยยยย!!! “อื้อ อื้อออ...” ฉันพยายามผลักไอ้เฮียเสือออก ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งบดจูบฉันแรงขึ้น ปากบดปากเลย ไม่ได้สอดลิ้นแต่ก็จูบไหมล่ะ ผลัก! “ไอ้เหี้ยเสือ!” ฉันเหวี่ยงหมัดใส่ร่างสูง ทว่า หมับ! เฮียเสือมันรับหมัดของฉันได้ “นี่คือการสั่งสอนว่าอย่ามาปากดีกับฉัน” ดวงตาคมจ้องมองฉันสายเขม็ง ฉันเม้มปากตัวเองก่อนจะดึงมือออกจากมือหนา โมโหจนตัวสั่นเลย อยากจะกระทืบร่างสูงตรงหน้ามาก “คิดว่ากลัวเหรอวะ!” ฉันผลักอกร่างสูงตรงหน้า “อย่าคิดว่าเน่จะกลัวเฮียนะเว้ย! ต่อให้นับถือแค่ไหนแต่มาเหี้ยทำแบบนี้เน่ก็กระทืบได้เหมือนกัน!” ฉันจ้องดวงตาคมกลับอย่างเอาเรื่อง “ตัวเท่าลูกหมาจะทำอะไรฉันได้” เฮียเสือก้าวเท้าเข้ามาหาฉัน ฉันถอยหลังทันที “ฮึ!” ฮึพ่อฮึแม่มึงสิ “ถ้าไม่กลัวแล้วจะถอยหลังหนีทำไม” “ตั้งรับไง เผื่อเฮียจะทำเหี้ยเหมือนเมื่อกี้อีก เน่จะได้เตะปากถูก” “ยังปากดีไม่เลิกนะเนเน่” “ก็มันปากเน่ไหมล่ะ ไม่น่าจะหนักหัวใครนะ” “แต่ฉันจูบปากเธอเมื่อกี้” ไอ้สัส! “ปากเธอ....นุ่มดีนะ” ดวงตาคมหลุบมองริมฝีปากฉัน ฉันรีบเม้มปากตัวเองเลย “เน่จะไปดื่มเหล้าแล้ว!” ไม่อยากนึกถึงจูบเมื่อกี้ “ห้ามกลับเกินเที่ยงคืน” ฉันเหลือบตามองนาฬิกา นี่มันก็ 4 ทุ่มกว่าแล้ว “ไม่” “อยากท้าทายฉันก็เอาสิ แล้วจะรู้ว่าฉันทำอะไรเธอได้บ้าง” “คิดว่าเน่จะกลัวรึไง บอกเลย ขนาดพ่อแม่เน่ยังไม่กลัว นับประสาอะไรกับเฮีย” “โอเค” “โอเคบ้าบออะไร?” “ฉันจะไปกับเธอ” “ไหนบอกว่าไม่ชอบดื่ม” “ไม่ได้จะไปดื่ม แต่ฉันจะไปนั่งเฝ้าเธอ” “บ้าบอ ทำตัวอย่างกับเป็นผัว” ฉันว่า “ตอนนี้ยังไม่ใช่หรอก แต่คืนนี้อะไม่แน่ ถ้าเธอยัยดื้อกับฉัน” “ไม่แน่อะไร?” “เป็นผัวเธอไง” พ่อง! --- “น้องเน่มาแล้ว มาให้พี่หอมหัวสิน้องรัก” ฉันมองร่างสูงของพี่รหัสที่หน้าตาดี้ด้ามากเมื่อเห็นหน้าฉัน “ส้นตีนกูนิพี่” ฉันยกเท้าใส่พี่สิง พี่สิง หรือพี่สิงโต คือพี่รหัสของฉันเอง เรามักจะคุยกันแบบนี้เพราะมันทำให้สนิทกันเร็วดี พี่สิงโตเป็นเดือนมหาลัยเลยนะเว้ย มีสาวๆกรี๊ดเยอะมาก แค่ยิ้มสาวๆก็แทบจะล้มพับไปกับพื้นแล้ว แจกยิ้มหว่านเสน่ห์ให้ทุกคนไม่เว้นแม้แต่ฉัน แต่โทษที ฉันไม่อินกับความหล่อของพี่แกเลย เพราะพี่แกมีดีแค่ความหล่อ นอกนั้นจะเรียกเหี้ยก็ยังสงสารเหี้ยเลย คือไม่อยากจะเผา แค่จะบอก จับน้องรหัสได้ปุ๊บ คุณพี่สิงโตก็พามาเลี้ยงเหล้าเลยจ้า ไม่เหี้ยเท่าไหร่เลย “เคารพกันเหลือเกิน แทบจะร้องไห้ที่ได้มึงเป็นน้องรหัส” “จงภูมิใจที่ได้คนสันดานเดียวกันเข้าสาย” “โอ๊ยยยย...กูจะร้อง ปากหมาได้ใจกูจริงๆ มานั่งๆ อยากดื่มอะไรดื่ม วันนี้พี่สิงเลี้ยง อ้าว แล้วนั่นใครวะ ผัวเหรอ?” พี่สิงชี้ไปที่ร่างสูงของเฮียเสือที่เดิน “ผัวพ่อมึงสิ นี่พี่ชายเน่” “อ๋อๆ หวัดดีครับพี่” พี่สิงยกมือไหว้เฮียเสือ เออ ก็เข้ากันได้อยู่นะ อีกคนชื่อสิงโต อีกคนชื่อไทเกอร์ “ครับ” เฮียเสือรับไหว้พี่สิงก่อนจะนั่งลงข้างๆ ฉัน “อยากจะดื่มอะไรก็ดื่มเลยนะเฮีย วันนี้ไอ้พี่สิงมันเลี้ยง อ๋อ ลืมไป เขาอนามัยเนอะ” ฉันพูดติดตลก ดวงตาคมจ้องหน้าฉันตาวาวก่อนจะกระซิบพูดที่ข้างหู “เดี๋ยวจะโดน” อุ๊ย อุ๊ยๆ อุ๊ย อุ๊ย กลัวตายแหละ แบร่ 😛 “ไม่กลัวหรอกเว๊ย” ฉันยักไหล่ใส่เฮียเสือ “ดื่มเท่าไหร่ก็ได้ใช่ปะพี่สิง” “ใช่ครับน้องรัก พี่ก็สั่งได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ” พี่สิงพูดกับเฮียเสือ “ผมไม่ชอบดื่มครับ” “เขาอนามัยพี่ ไม่ดื่มก็ดีจะได้ไม่ต้องเปลืองตัง” “มึงก็เนอะ ไปกวนตีนพี่เขา” “นี่น้องไหมพี่สิง จะไปเข้าข้างคนอื่นทำไมวะ” “ยังไงเขาก็พี่มึงเว้ย” เนี่ย ทำไมมีแต่คนเข้าข้างเฮียเสือตลอดเลยวะ แค่เฮียมันนั่งนิ่งๆ ก็มีคนเชื่อถืออะ หงุดหงิดเว๊ย ฉันสั่งเหล้ามาดื่ม ดื่มยิ่งกว่าน้ำเปล่า “ค่อยๆดื่มเนเน่ เดี๋ยวเมา” เฮียเสือพูดเสียงดุ “ถ้าเน่เมาเฮียก็อุ้มไปดิ” ฉันพูดเสียงยานเพราะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มมึนๆแล้ว ส่วนพี่สิงโตก็ยังนั่งดื่มแบบสบายๆ “สรุปพี่เป็นพี่ไอ้เน่มันจริงไหมครับ เท่าที่ผมรู้ ไอ้เน่มันเป็นลูกคนเดียวไม่ใช่เหรอครับ?” พี่สิงโตถามเฮียเสือ “ผมเป็นคู่หมั้นของเนเน่ครับ” “อั๊ยย่ะ แต่งเมื่อไหร่เชิญผมด้วยนะครับ ผมดีใจที่น้องจะมีผัว” “ผัวพ่องมึงสิพี่!” ฉันโวยวายขึ้น “ชาตินี้ทั้งชาติเน่จะไม่ยอมมีผัวเว๊ย!” “ฮะๆ ปวดหัวหน่อยนะครับ ไอ้เน่มันโคตรดื้อเลย” อย่ามาเผากันเส่! “ผมชินแล้วครับ” เฮียเสือทำหน้าเอื่อมๆ ใส่ฉัน ฉันแทบจะลุกไปกระชากคอเสื้อเฮียเสือถามแล้ว แต่ลุกไม่ได้ มึนแล้ววะ “เมาก็หยุดดื่ม” “ไม่ได้เมาาาาา...” ไม่ได้เมาเลย แค่พูดเสียงยานยืนไม่ตรงแค่นั้นเอ๊ง “ไม่เมาเลย เสียงยานเชียว” “กวนตีนเหรอพี่สิง” ฉันชี้หน้าพี่สิงโตก่อนจะลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล “นั่งลงเนเน่” ฉันหันไปมองเฮียเสือ แม่ง! ทำหน้าดุใส่กูด้วย นั่งก็ได้ ไม่ได้กลัวหรอกนะ ฉันยอมนั่งลงตามที่เฮียเสือสั่งก่อนจะส่งสายตาพิฆาตใส่พี่สิงโต พี่สิงโตมันยักคิ้วใส่ฉัน “พี่สิง อย่ากวนตีน นั่งห่างกันแค่นี้กูเหวี่ยงเท้าเตะปากพี่มึงได้นะเว้ย” “ฮะๆ” แทนที่พี่สิงโตมันจะกลัวมันกลับหัวเราะชอบใจ “ไอ้พี่สิง!” ฉันลุกขึ้นพร้อมกับกระโจนใส่พี่สิง แต่เพราะตัวเองมึนๆเมาๆก็เลยล้มทับพี่สิงโต จุ๊บ! หือ! ทั้งฉันและพี่สิงโตต่างเบิกตากว้างอย่างตกใจ เมื่อริมฝีปากของฉันแตะทับบนลงริมฝีปากหนาของพี่สิงโต แขนฉันถูกกระชากอย่างแรงจนฉันเซเข้าไปในอ้อมกอดของเฮียเสือ คนที่กระชากแขนฉันคือเฮียเสือนั่นเอง ใบหน้าหล่อดูนิ่งงันจนทำให้ฉันเสียวสันหลังวาบ “เมาแล้วก็กลับ” “ไม่!” ฉันสะบัดแขนออกจากการจับกุมของเฮียเสือก่อนจะนั่งลงดื่มเหล้าต่อ “เฮ๊ย!” ร่างของฉันถูกอุ้มพาดบ่าของเฮียเสือ หัวห้อยเลยกู “พี่สิงช่วยกูด้วยพี่” ฉันเรียกพี่สิง แต่พี่สิงโตนั่งนิ่งเหมือนไม่ได้ยิน ดวงตาคมเบิกกว้างก่อนจะยกมือจับที่ริมฝีปากของตัวเองอย่างสั่นๆ “ไอ้เหี้ยพี่สิง! ช่วยกูก๊อน” ฉันตะคอกเรียกพี่สิงโค ร่างสูงสะดุ้งเฮือกมองฉันที่ถูกอุ้มหัวห้อย แต่มันกลับยิ้มที่มุมปาก แก้มของพี่่สิงแดงระเรื่อเหมือนเขินอะไรด้วย พี่สิงโตมันเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย! “ช่วยด้วย” ได้พูดแค่นั้นเฮียเสือก็พาฉันเดินฝ่าฝูงคนออกมา ทุกคนหันมองฉันที่ถูกเฮียเสืออุ้มพาดบ่าเป็นตาเดียว กูจะอ้วกเว้ยเฮีย เหล้าจะออกแล้ว “เฮียเสือปล่อยเน่ ปล่อยเน่!” ฉันดิ้นไปมา เพี๊ยะ! ไอ้เหี้ย! เฮียเสือฟาดก้นฉัน “อย่าดิ้นเดี๋ยวตก” “เน่จะอ้วก ปล่อยเน่ก๊อนนนนน” อ้วกกกก แอว๊ะ แอว๊ะ แอว๊ะ หมดสภาพเลย นั่งอ้วกอยู่ข้างถนน มาอย่างเสือกลับอย่างหมาเลยกู “บอกแล้วว่าอย่าดื่มเยอะ” “ที่เน่อ้วกเป็นเพราะเฮียนั่นแหละ!” อุ้มพาดบ่าทำไมก็ไม่รู้ “ใครบอกให้เธอดื้อกับฉันเองล่ะ เมาแล้ว บอกให้กลับก็ไม่ยอมกลับ” “ก็เน่อยากดื่มต่อ อีกอย่างเน่ยังไม่เมาเว้ย!” “ไม่เมาอะไร ถ้าไม่เมาจะล้มไปจูบพี่รหัสตัวเองไหม” เออวะ ฉันล้มทับพี่สิงโต แถมยังเอาปากไปจุ๊บปากพี่มันอีก โอ๊ยยยยย...พี่มันจะโกรธกูไหมเนี่ย “ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง มีแต่เสียกับเสีย” “มันเป็นอุบัติเหตุ ช่างมันเถอะ คิดไรมากมาย” ฉันพูดปัดๆ ไป “แต่ฉันไม่ชอบ” ไม่ชอบอะไรวะ “พี่รหัสเธอทับรอยจูบของฉัน” “...” “เดี๋ยวกลับห้องจะทับรอยคืน”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more