พ่อผัวเอวหวาน เสกหลานทันใจ

กลัวโดนข่มขืนเลยชักให้คุณพ่อ

ตอน กลัวโดนข่มขืนเลยชักให้คุณพ่อ

คุณพงศธรกำลังอยู่ในห้วงอารมณ์ของความเมาและความปรารถนาอันดิบเถื่อน เขาไม่สนใจเสียงร้องประท้วงและการดิ้นรน ของ มนัสยา เลยแม้แต่น้อย เขากดน้ำหนักตัวลงบนร่างของลูกสะใภ้จนเธอจมลงไปในโซฟา มือหยาบกระด้างของเขา ฉีกกระชากชุดนอนไม่ได้นอน ที่บอบบางของมนัสยาอย่างรวดเร็ว แคว่ก! เสียงผ้าขาดดังลั่น ชุดนอนขาดวิ่น จนเกือบไม่เหลือชิ้นดี เผยให้เห็นเรือนร่างขาวผ่องที่สั่นเทาด้วยความกลัว

มนัสยา ดิ้นสุดแรง เธอพยายามจะ ปัดป้อง และ ผลักไส ร่างที่หนักอึ้งของพ่อสามีออกไป คุณพงศธร ค่อยๆ เคลื่อนแท่งเอ็น ที่แข็งขืนของเขา จ่อตรงร่องสาว ที่บวมฉ่ำของมนัสยา เขาพยายามจะสอดใส่ แต่ มนัสยา เกร็งตัว และ ใช้เรียวขาหนีบแน่น จนเขาไม่สามารถทำได้สำเร็จ

ในห้วงแห่งความตื่นตระหนก มนัสยา คิดถึง ทางรอด อย่างรวดเร็ว เธอรวบรวมสติที่ยังพอมีอยู่ แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือแต่ชัดเจน "คุณพ่อ...อย่าทำเลยค่ะ...หนูเป็น เมน ค่ะ"

คำว่า "เมน" ทำให้ คุณพงศธร ชะงักไปเล็กน้อย เขาอยู่ในสภาพที่เมามาก แต่คำพูดนี้ก็หยุดการกระทำของเขาได้ชั่วขณะ มนัสยา ไม่ปล่อยโอกาสรอดให้หลุดลอยไป "คุณพ่อ... อยู่นิ่งๆ นะคะ...เดี๋ยวหนูจะทำให้คุณพ่อ เสร็จเอง ค่ะ"

คุณพงศธร มองหน้ามนัสยาด้วยดวงตาที่พร่ามัวจากการเมา ก่อนจะยอม ลุกขึ้นนั่งพิงโซฟา อย่างช้าๆ เขาหอบหายใจถี่กระชั้น แท่งเอ็นใหญ่โต ที่แข็งขืนของเขายังคงตั้งตระหง่านอยู่ในสภาพหัวแดงก่ำชี้เพดาน

มนัสยา ลุกขึ้นนั่ง ข้างๆ พ่อสามี ร่างกายของเธอสั่นเทาด้วยความกลัว แต่เธอก็รวบรวมความกล้า ยื่นมือน้อยๆ ไปสัมผัส แท่งเอ็น ของเขา ความรู้สึกร้อนผ่าว และ ความแข็งแกร่ง ที่ได้รับทำให้เธอสะท้านไปทั้งตัว แท่งเอ็นนี้คล้ำกว่าของสามีและยาวใหญ่กว่ามาก ความแข็ง ก็มากกว่า ร้อนกว่า ด้วย

ส่วบ! ๆ ๆ ๆมนัสยาค่อยๆ กำรูดแท่งเอ็น ของพ่อผัวตัวเองอย่างแผ่วเบาและเชื่องช้า คุณพงศธร ครางต่ำๆ ในลำคอ เธอรู้ดีว่าต้องทำให้เขาพอใจที่สุด เธอเพิ่มความเร็วและแรงในการรูดขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง คุณพงศธร คำรามเสียงดังโฮก ออกมาด้วยความสุขสม ปลดปล่อยน้ำเชื้อออกมาเยอะมากและพุ่งแรงมาก จนเปรอะเปื้อนมือของมนัสยา

หลังจากที่ เสร็จสม แล้ว คุณพงศธร ยิ้มอย่างพึงพอใจ เขาโน้มตัวลงหอมแก้ม ของมนัสยาเบาๆ ก่อนจะ ขอจูบปากอีกครั้ง มนัสยายอมให้เขาจูบอย่างจำใจ ก่อนที่ทั้งสองจะ แยกย้ายกันเข้าห้องนอน ของตัวเองในที่สุด

มนัสยา รีบล็อกประตูห้องนอนทันทีที่เข้ามา เธอทรุดตัวลงกับพื้นห้องด้วยความอ่อนแรงและความหวาดกลัวที่ยังคงเกาะกุมหัวใจ ชุดนอนไม่ได้นอน ของเธอบัดนี้ ขาดวิ่น จนเกือบไม่เหลือชิ้นดี ร่างกายช้ำแดงเล็กน้อยจากการดิ้นรนขัดขืน

เธอคลานขึ้นไปบนเตียงนุ่มอย่างช้าๆ แล้วล้มตัวลงนอนหงาย นอนหอบหายใจระทึก เสียงหายใจถี่กระชั้นดังแข่งกับเสียงหัวใจที่เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ความอิดโรย จากการ ดิ้นรนขัดขืน และความเครียดทำให้เธอแทบจะหลับตาลงไม่ได้

ภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ยังคงฉายชัดอยู่ในห้วงความคิดของเธอ ใบหน้าของพ่อสามี ที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอันดิบเถื่อน แท่งเอ็นที่คล้ำกว่าของสามี และ ยาวใหญ่กว่ามาก ความแข็ง ที่มากกว่า ร้อนกว่า ทุกอย่างยังคงชัดเจนราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่

มนัสยา นึกถึงภาพแท่งเอ็นคุณพ่อ ที่เธอกำรูด น้ำเชื้อที่เลอะมือ ของเธอ น้ำออกมาเยอะมาก จนเธอรู้สึกตกใจ เธอคิดว่าถ้าน้ำของสามีเยอะมากขนาดนี้คงทำให้เธอท้องได้นานแล้ว ความรู้สึกผิดหวังต่อสามีและความสงสัยในตัวเองเข้าจู่โจมเธออย่างหนัก

เธอพยายาม สลัดภาพแท่งเอ็นพ่อสามีในหัวแต่ไม่ออก ความรู้สึกบางอย่างที่เธอเองก็อธิบายไม่ถูก ทั้งความกลัว ความรังเกียจ และ ความตื่นเต้น ที่แฝงมากับความรุนแรงนั้น มันยังคงค้างคา อยู่ในจิตใต้สำนึกของเธอ

โดยไม่รู้ตัว มนัสยา ค่อยๆ ลดมือลงไปลูบเนินหน่าวของตัวเอง ผ่านเนื้อผ้าที่ขาดวิ่น สัมผัสที่แผ่วเบาบนเนินเนื้อนุ่มนิ่มนั้น กระตุ้นความปรารถนา ที่ถูกปลุกเร้าเมื่อครู่ให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง ร่องสาว ของเธอที่ยังบวมช้ำ เริ่ม มีน้ำไหลซึมลงมา เลอะ ผ้าปูที่นอน สีขาวเป็นรอยด่างจางๆ