ร่างสูงนั่งแทนที่บนเก้าอี้เธอ จัดการดึงชั้นในลงมาตามเรียวขาโดยไม่รอช้า แต่เป็นเฌอมาวีร์ที่อิดออดเมื่อเขาแยกขาทั้งสองข้างเธอออกกว้างครอบตัวเขาไว้
“พี่พร้อม เข้าห้องได้ไหมคะ” ต่อรองแม้จะรู้ว่าเป็นไปได้ยาก พริษฐ์ส่ายหน้าอย่างยั่วเย้า
“ตรงนี้บรรยากาศดีสุดแล้วเฌอ เห็นไหม ฝนตก...ฉ่ำๆ” พูดแล้วก็ก้มมองจุดที่เปิดอ้าต่อเขากว่าครั้งไหนๆ ในความรู้สึก ให้เธออายจนอยากแทรกพื้นหนีเมื่อรู้สึกถึงสายฝนที่ชุ่มฉ่ำในตัวเองที่เฝ้ารอให้เขาดำลึกลงมา
ชายหนุ่มจดจ้องแอ่งน้ำฝนตรงหน้า สำรวจความชุ่มฉ่ำของมันด้วยมือหยาบกร้านที่พอเขาแตะต้องเฌอมาวีร์ก็ยิ่งพร้อมจะฉ่ำเพื่อเขาได้ทุกเมื่อ นิ้วแกร่งลูบไล้บดคลึงในจุดที่เขารู้จักร่างกายเธอดี พอเธอพรั่งพร้อมนิ้วก็จุ่มลึก เตรียมให้เธอพร้อมกับอะไรที่มากกว่านิ้ว
เขามองคนตัวเล็กที่หลับตาแหงนหน้าหายใจหอบแรง ผ่อนเสียงครางแผ่วจากริมฝีปากออกมาเป็นระยะ รู้ว่ามันยากลำบากสำหรับเธอที่จะท
