เช้าวันนี้ฝนตกปรอยๆ บรรยากาศดีมาก...เหมือนบรรยากาศระหว่างเธอกับเขาในสองสัปดาห์นี้ ที่รู้สึกพริษฐ์จะเหวี่ยงน้อยลงมาก หรือไม่ก็เธอเริ่มชินแล้ว และหัวใจมันโฟกัสกับความใจดีของเขามากกว่า
“มานั่งทำอะไรตรงนี้เฌอ” พริษฐ์บ่นว่าปวดหัว เธอเลยให้เขากินข้าวเที่ยงแล้วกินยานอน ส่วนตัวเองก็มานั่งที่โต๊ะติดระเบียงตัวโปรด
“พี่พร้อมดีขึ้นหรือยังคะ”
“อืม ดีขึ้น สงสัยจะนอนดึกสะสม” แววตาเขาหยอกล้อ ให้เฌอมาวีร์เผลอค้อนเข้าให้สักทีเพราะรู้ว่าพริษฐ์กำลังสื่อสารอะไร ก็ใครล่ะที่ชวนเธอทำอะไรๆ จนดึกดื่นเกือบทุกคืน เดี๋ยวนี้กล้าค้อนกล้าบ่นเขามากขึ้น เพราะพริษฐ์ก็ไม่ค่อยโกรธ แถมยังอารมณ์ดีอีก
“เย็นนี้พี่พร้อมกินอะไรดีคะ บ่ายสามแล้วเดี๋ยวเฌอไปเตรียมของไว้” เฌอมาสีร์รีบเปลี่ยนเรื่อง ซึ่งคนที่รู้ทันก็แกล้งทำสีหน้าหน่ายๆ
“กินอีกแล้วเหรอเฌอ น้ำหนักพี่ขึ้นหลายโลแล้วนะ เสื้อผ้าคับหมด พุงก็ปริ้น” พอเขาพูดถึงพุงแล้วก้มมองพุ
