11
833 Words
“ยัยเกรซ!!” น้ำหวานที่ดินเข้ามาพร้อมกับทอย เธอเดินมาเขย่าตัวเกรซทันที ที่นอนหลับลึกจนไม่ได้สติ
“อืออ” เกรซทำเสียงงัวเงีย เหมือนคนเพิ่งตื่นนอน เธอลืมตาขึ้นมาก็เจอเพื่อนตัวเอง ที่ยืนจ้องเออยู่ที่ข้างเตียง เธอตกใจตื่นขึ้นมาทันที
“ชีต้าห์ละ!” เธอหันไปมองข้างเตียงของตัวเองก็พวแต่ความว่างเปล่า นี่เขาไปตั้งแต่เมื่อไรกัน
“อะไร! ตื่นนอนมาเรียกหาผู้ชายเนี่ยนะ” น้ำหวานหลีตามองเกรซด้วยความสงสัย
“เรียกชีต้าห์ด้วยนะ” ทอยก็เช่นเดียวกัน เขาหลีตามองเกรซ ตอนนี้ทั้งทอยและน้ำหวานกำลังจับผิดเพื่อนตัวเอง
“พวกแกสองคนคงไม่ได้มานอนเตียงเดียวกันหรอกนะ!” น้ำหวานพูดขึ้น
“จะบ้าหรอแก! ชีต้าห์เขาแค่ป่วยเหมือนฉันเท่านั้นเอง พวกแกคิดอะไรกัน” ฉันรีบแก้ตัวกับเพื่อนตัวเองทันที จะให้อีพวกนี้รู้ไม่ได้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ จะให้น้ำหวานรู้ไม่ได้เด็ดขาด ว่าฉันชอบชีต้าห์เขาแล้ว จะให้นางทอยรู้ไม่ได้ ว่าหัวใจฉันโยนให้ชีต้าห์เรียบร้อยแล้ว ไม่งั้นพวกนี้ต้องล้อฉันจนชีต้าห์รู้ตัวแน่ๆ ว่าฉันคิดอะไรอยู่
“แกอย่าให้พวกฉันรู้ที่หลังนะ” น้ำหวานกำชับเสียงหนักแน่น เธอถึงกับกลืนน้ำลายตัวเองทันที
…..
….
“มึงหายไปไหนมาวะ” เฟรมถามชีต้าห์ ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียน เขาถือกระเป๋าเดินออกมารอหน้าโรงเรียนพร้อมกับเฟรม
“ไปพักผ่อนสายตานิดหน่อย กูก็แค่ขี้เกียจเรียน” เขาบ่นสีหน้าหน่ายใส่เฟรม
“มึงนี่...นอกจากจะหล่อแล้ว ยังขี้เกียจเรียนด้วย” เฟรมทำหน้าตาเหนื่อยใจ เพราะเฟรมเองคิดว่าชีต้าห์จะเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนเสียอีก แต่ปล่าวเลย เอานะขี้เกียจเรียนสุด ฉากแรกก็แค่สร้างภาพเท่านั้นละ
“แล้วกลับยังไงวะ กลับรถเมกับกูไหม” เฟรมถามชีต้าห์ เขาทำหน้าตาระห้อยทันที
“พ่อมารับวะ”
“โด้! ทำตัวเป็นเด็กไปได้มึง โตปานนี้แล้ว ไม่ต้องให้พ่อมาส่งแล้ว ดูพวกนักเรียนเราสิ กลับบ้านกับแฟน เอารถมาเอง นั่งรถเมกลับ อีกส่วนนึ่งก็เดินกลับ” เฟรมชี้ไปตามส่วนต่างๆ ของโรงเรียน นักเรียนกำลังเดินออกมาจากโรงเรียนพร้อมกัน กลุ่มนึ่งเดินจับมือมากับแฟน อีกกลุ่มนึ่งก็ขับรถมาเอง อีกส่วนก็เดินกลับเอง ส่วนเขานะ มีแค่พ่อมารับ
“มึงคิดว่ากูอยากให้พ่อมารับมาส่งหรือไง”
“มึงไม่อยากมึงก็บอกพ่อมึงสิ”
“กูบอกแล้ว แต่คำตอบนะ...คือไม่ได้!” ชีต้าห์ตอบกลับด้วยหน้าตาเข้ม เขาไม่เคยที่จะขัดคำสั่งของพ่อตัวเองได้เลย เขาอยากทำอะไร พ่อมักจะห้ามเขาตลอด เขาเป็นเด็กที่อยู่ในกรอบ ทุกอย่างถูกพ่อวางแผนชีวิตไว้ให้หมดแล้ว
“เด็กระเบียบจริงๆ นะมึง”
“แต่กูก็จะแหกกฎของเสือหลายรอบเหมือนกันนะ”
“เสืออะไรของมึงวะ” เฟรมไม่เข้าใจที่ชีต้าห์พูด เขาขมวดคิ้วตัวเองด้วยความงง ก็พ่อของชีต้าห์เป็นเสือ พ่อเขาตั้งกฎไว้เยอะแยะไปหมด แล้วไม่คิดหรือว่าเสืออย่างเขาจะไม่แหกกฎ
“เอาเถอะ! กลับบ้านเถอะมึง พรุ่งนี้เจอกัน”
“เออ! บาย” เฟรมยังคงทำสีหน้างง แต่เขาก็ยอมที่จะเดินไปรอรถเม ที่อยู่ไม่ห่างจากชีต้าห์มากนัก อีกไม่กี่นาที รถเมก็จะมาถึง
“ชีต้าห์ใช่ไหม มาวันแรกยังไม่รู้จักกันเลย เราชื่อชูก้านะ” ชูก้าเดินมาสะกิดหลังของชีต้าห์ ชีต้าห์หันหลังมา ก็เห็นเธอยืนยิ้มให้กับเขา
“เธอคือ...แฟนของเลโอ” เขาจำเธอได้ดี ว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร ชีต้าห์รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่า เลโอไม่ชอบหน้าตัวเอง แล้วเขาก็เป็นคนประเภทชอบยั่วโมโหศตรูสะด้วยสิ
“ตอนนี้อย่าพูดถึงเลโอเลย พูดเรื่องของเราดีกว่า” เธอเบ้ปากตัวเองทันที ที่ชีต้าห์เรียกชื่อของเลโอ ถึงเธอจะเป็นแฟนกับเลโอ แต่ตอนนี้เธอกลับหลงชีต้าห์เข้าแล้วละ
“นายมีแฟนยังอ่ะ” ชูก้าเปิดประเด็นถามชีต้าห์ทันที
“ยัง” บเธอกลับเสียงนิ่ง
“จริงหรอ~ อยากมีใครสักคนข้างกายไหม” พอชูก้าพูดแบบนั้นออกมา ชีต้าห์ก็รู้ในทันที ว่าเธอหมายถึงอะไร เขากระตุกยิ้มมุมปากตัวเอง ก่อนจะส่งรอยยิ้มหวานให้กับสาวที่อยู่ตรงหน้า แค่เขาฉีกยิ้มมุมปากตัวเอง ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ได้เข้าหาเขาแถบทุกราย และตอนนี้เขาก็กำลังทำแบบนั้น
- Writer
