13
789 Words
ในที่สุดฉันก็ต้องป่าวประกาศความในใจของตัวเองออกไป ความลับที่ฉันตั้งใจจะเก็บไว้คนเดียวมันถูกเพื่อนตัวดีทั้งสองคน งัดออกมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หน้าตาอย่างชีต้าห์นะ มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบบ้างก็เรียกว่าทั้งโรงเรียนเลยละ ที่ตามกรี๊ดเขาตั้งแต่วันแรกที่เดินก้าวเข้ามา คู่แข่งฉันเป็นพัน!
“พูดมาตั้งแต่แรกก็หมดเรื่องละ” น้ำหวานยิ้มขึ้นมาทันที เมื่อรู้ความลับจากปากของเกรซ
“ตายละ ฉันต้องยอมยกผู้ชายให้กับชะนีอย่างหล่อนใช่ไหม” ทอยพูดติดตลก ทอยต่อให้เขาจะปลื้มผู้ชายขนาดไหน แต่ถ้าเพื่อสนิทตัวเองชอบละก็ เขาช่วยเธอเต็มที
“อันดับแรกเลยนะ สืบประวัติหมอนั้นก่อน” น้ำหวานเดินมาคล้องคอของเกรซมองตรงไปทางชีต้าห์ ที่ยังคงยืนก้มเล่นโทรศัพท์อยู่ที่หน้าโรงเรียน
“มีแฟนหรือยัง” ทอยก็เช่นเดียวกัน เขายืนมาประชิดตัวของเกรซ และเพ่งสายตาไปทางชีต้าห์
“ฐานะทางบ้านเป็นยังไง” น้ำหวานยังคงพูดต่อ และกำลังพิจารณาผู้ชายอย่างชีต้าห์ ที่ยืนหล่อตัวสูงเด่นอยู่ตรงนั้น
“ฉันว่าอันนี้ยังไม่ใช่ข้อแรก” ทอยแย้งขึ้น น้ำหวานเลยหันไปหน้ามามองทอยด้วยความสงสัย เธอย่นคิ้วตัวเอง ใบหน้าของเธอตอนนี้มีแต่คำถาม ทอยก็มองไปทางร่างกายของเกรซตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“ชีต้าห์ ผู้หญิงจ้องจะพะงาบเป็นพันๆ คน ถ้าแกอยากเป็นคนที่คว้าหัวใจเขาละก็ สิ่งแรกที่แกต้องทำ คือเปลี่ยนแปลงตัวเอง” ฉันกระพริบตาปริ่มๆ ฉันชอบเขาก็จริง แต่ไม่ได้คิดจะคว้าเข้ามาไว้ข้างกายสะเมื่อไร ผู้ชายอย่างเขาไม่มีทางที่จะมาคว้าผู้หญิงอย่างฉันแน่นอน เป็นเรื่องที่ยากมากกว่างมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก ผู้ชายแบบเขา แค่ชายตามามองฉันก็เป็นเรื่องที่เหลือเชื่อเกินไป
“ปล่อยเรื่องนี้ก่อนเถอะ พวกแกจงไปนั่งรถฉัน!” น้ำหวานยืนสั่ง เมื่อเห็นว่าชีต้าห์ มีรถหรูสีขาวมาจอดหน้าโรงเรียน กระจกหน้ารถที่เลื่อนลง จนเห็นผู้ชายวัยสี่สิบต้นๆ ที่ดูยังไงก็ไม่เหมือนพ่อของชีต้าห์ เหมือนพี่ชายเขามากกว่า น้ำหวานบ้านมีธุรกิจหลากหลาย เธอมีฐานะ จนพ่อกับแม่ให้เธอสามารถที่จะขับรถมาเรียนเองได้ ทอยดึงแขนเกรซที่ยังคงยืนเอ๋อ มาขึ้นรถของน้ำหวานทันที
“นี่พวกแกจะทำอะไรกัน” ฉันถามด้วยความสงสัย ฉันเห็นสายตาน้ำหวานที่จ้องมองไปยังรถสีขาวข้างหน้าด้วยความจริงจัง ส่วนทอยก็เช่นเดียวกัน
“ก็ตามชีต้าห์ไง” น้ำหวานตอบแต่เธอก็ยังคงจ้องไปยังถนนข้างหน้า และขี่ตามรถหรูสีขาว อย่างใกล้ชิด
“นี่พวกแก ทำไมจะต้องตามเขาด้วย” ฉันยังคงไม่เข้าใจเพื่อนตัวเอง แค่ฉันบอกว่าชอบชีต้าห์ เพื่อนฉันจะต้องทำขนาดนี้เยหรือไง ฉันยังคงถามน้ำหวานหน้าหยิกอยู่ที่ข้างเบาะของคนขับ
“ก็แกชอบเขา เราก็ต้องสืบประวัติเพศผู้หน่อยสิ ว่าหมอนี่เป็นยังไง ผ่านไหม อย่าวัดที่หน้าตาอย่างเดียวนะ” น้ำหวานหันมาจ้องหน้าฉันสักพัก ก่อนจะหันไปขับรถต่อ
“เราไม่ต้องจริงจังขนาดนี้ก็ได้ ถ้าเขารู้ขึ้นมาละ ว่าเราตามจะเกิดอะไรขึ้น” ฉันยังคงห้ามปรามเพื่อนตัวเอง เพราะฉันไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง ที่ต้องมาทำเรื่องแบบนี้
“รู้ก็ดีสิ ฉันก็จะได้บอกว่าแกชอบเขา” ทอยที่หลังอยู่ที่หลังเบาะ เขาชะโงกหน้ามาหาเกรซจนเธอต้องผงะ ทอยพูดด้วยสีหน้าจริงจัง จนเธอตกใจ
“ไม่ได้นะ!!” เกรซค้านทุกคนเสียงแข็ง แต่ก็เหมือนจะไม่มีใครฟังเธอ ทุกคนยังคงจริงจังกับการตามรถของชีต้าห์อยู่แบบนั้น
“โอ๊ะๆ จอด!!” ทอยที่เห็นว่ารถคันหน้าจอด น้ำหวานที่ขับรถตามมาติดๆ เธอเกือบที่จะจอดรถไม่ทัน รถของพวกเธอจอดห่างเพียงไม่กี่เมตร ทุกคนยังคงเพ่งเล้งไปยังข้างหน้า รถหรูที่ชีต้าห์นั่งมา ประตูถูกเปิดออก ร่างกายผอมบางของชีต้าห์ เดินลงมาจากรถ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เขาวิ่งเข้าไปในตึกนั้น ด้วยอาการที่ดีใจ ผู้ชายอีกคนที่เป็นพ่อของเขา ก็เดินตามลูกชายตัวเองไป
- Writer
