24
901 Words
ฉันถึงกับอึ้งไปเลยกับคำพูดของเขา นี่เขากำลังชมฉันว่าฉันสวยใช่ไหม ฉันต้องดีใจใช่ไหม แค่ได้ยินคำพูดของเขาแบบนี้ มันก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ สายตาของเขายังคงมองมาที่ฉัน เขาเป็นผู้ชายที่ตรงสเป็คฉันทุกอย่าง ทั้งหน้าตาที่ดูโดดเด่น ที่ใครเห็นก็ไม่อาจจะละสายตาออกจากเขาได้ เขามีใบหน้าเป็นเอกลักษณ์ชัดเจน จนฉันไม่อยากจะเชื่อเลยละ ว่ามีผู้ชายที่โคตรหล่อขนาดนี้ในชีวิตจริง วันๆหนึ่งเขาได้ยินคนชมว่าหล่อวันละกี่รอบ ใบหน้าที่ไร้ที่ติ เรือนผมสีดำสนิทที่ตัดกับผิวขาวๆของเขา นัยน์ตาสีน้ำตาล ที่ดูลึกลับและน่าค้นหา แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันคิดว่า มันคือตัวตนของเขา นั้นคือริมฝีปาก เขามีริมฝีปากที่หนารูปกระจับ แต่มันกับไม่ได้ดูน่าเกียดเลย เวลาเขายิ้มขึ้นมาละก็...มันก็เหมือนกับ ฉันโดนสะกดจิตให้เดินเข้าไปหาเขาแต่โดยดี นั้นคืออาวุธของเขา เขาไม่ได้มีแค่รูปหน้าที่ชัดเจน แต่จัดว่าเป็นผู้ชายสูงพอตัว เขาร่างกายสูงยาว ขายาว ร่างกายเขาเหมาะจะเป็นนายแบบด้วยซ้ำ ไม่ใช่มาเดินเล่นแบบนี้ หุ่นบางที่ไม่ได้ดูผอมจนเก้งก้าง แต่มันกับทำให้ฉันหลงใหลในหุ่นแบบนี้เขาไปอีก บางที...หุ่นแบบนี้ เขาอาจจะซ่อนรูปก็เป็นได้
“ชีต้าห์ค่ะ!” เสียงเรียกของหญิงสาว ทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ นั้นคือเสียงเรียกของแพร แฟนสาวของเขา
“ทำไมแกรั้ง นางไม่ได้ละ” น้ำหวานกับทอยที่วิ่งตามแพรเข้ามาติดๆ ก็ต้องมาหยุด เมื่อเห็นแพร เดินเข้าไปหาชีต้าห์ เธอควงแขนของชีต้าห์ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ และส่งสายตาเหยียดไปทางเกรซ
“ใครหรอคะ?” เธอควงแขนของชีต้าห์แน่น แถมยังส่งรังสีความเป็นเจ้าของมาทางเกรซอีก
“นี่เพิ่งคบกับเขา นางแสดงความเป็นเจ้าของขนาดนี้เชียว” ทอยที่ยืนดูสถานการณ์ เขากระซิบคุยกับน้ำหวาน เมื่อเห็นท่าทางของแพร ที่ดูจะห่วงชีต้าห์เกินเหตุ
“ไม่ให้หวงได้ไง บางทีเสือ ก็อาจนะเปลี่ยนใจมาขย้ำลูกกวางก็เป็นได้ ดูสายตาสิ” น้ำหวานหลี่ตาตัวเองด้วยความเจ้าเล่ห์ เมื่อเห็นสายตาของชีต้าห์ที่ยังคงมองเพื่อนตัวเองอยู่แบบนั้น สายตาหวานๆ ของเขา ยังคงส่งเป็นประกาย มองเกรซอย่างหลงใหล สายตาที่บ่งบอกว่าเขา ต้องการจะรู้จักกับเธอให้มากกว่านี้
“กลับกันเถอะค่ะ!” แพรรั้งร่างกายของชีต้าห์ให้เดินออกไป แต่สายตาเขายังคงมองมาทางเกรซไม่ห่าง บางทีภารกิจการล่าเสือให้มากินลูกกวางอาจจะประสบความสำเร็จก็เป็นได้
“ขุ่นพระ! หน้าตาของชีต้าห์สนใจยัยเกรซแบบชัดเจนมาก อย่างนี้เราไม่ควรถอย ควรรุกเต็มกำลัง” ทอยพูดขึ้น ก่อนที่พวกเขาจะวิ่งเข้ามาหาเพื่อนตัวเอง
“ยืนหน้าแดงเป็นตูดลิงเลยนะจ๊ะ” น้ำหวานแซวเพื่อนตัวเองทันที ที่เห็นเกรซยังคงยืนนิ่งอยู่แบบนั้น
“ฉันสวยใช่ไหม” เกรซถามคำถามกับเพื่อนตัวเอง น้ำหวานกับทอย ถึงกับยนคิ้วมองหน้ากัน
“สวยค่ะ!! สวยจนเสือหลงรังเลย” ทอยตอบเกรซ เธอถึงกับยิ้มขึ้นมาทันที เธอยังคงจำคำพูดของชีต้าห์ได้ดี ว่าเมื่อสักครู่เขาพูดอะไรกับเธอไว้
“หลังจากนี้ ก็คว้าเสือมาไว้ในอ้อมอกตัวเองให้ได้ละ เขี่ยพวกปลวกๆ ออกไป แล้วจำไว้ ชีต้าห์ต้องเป็นของเรา” ฉันเหมือนโดนน้ำหวานสะกดจิตตัวเองเลย หลังจากวันนั้น ฉันก็โดนเพื่อนตัวเอง บังคับว่าห้ามแต่งตัวเชยอีก ทุกอย่างในตู้เสื้อผ้าตัวเอง น้ำหวานจัดการให้หมด ฉันเหมือนนางซินที่มีนางฟ้ามาเนรมิตให้ทุกอย่าง การแต่งตัวที่เชยเมื่อครั้งก่อน กลับกลายเป็นสาวอย่างเต็มตัว ฉันเคยมัดผมตอนนี้ปล่อยผม ฉันเคยใส่แว่น เปลี่ยนมาใส่คอนแทคเลนแทน ฉันเคยใส่กระโปรงเลยเข่า ตอนนี้ฉันใส่กระโปรงเนื้อเข่า ฉันเคยใส่เสื้อตัวใหญ่ ฉันเปลี่ยนมาใส่เสื้อรัดรูป ทุกอย่างที่ทำ ก็เพราะเขา...ชีต้าห์นั้นแหละ เพราะคำพูดของเขาวันนั้น ฉันเลยมั่นใจที่จะเปลี่ยนตัวเองขนาดนี้
“โฮ่~ นี่พี่สาวตัวเองจริงๆ หรอเนี่ย” แกรนน้องชายตัวแสบของฉัน ถึงกับทำตาโต เมื่อเห็นฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองขนาดนี้
“พี่มีแฟนใช่ไหม” แกรนเดินเข้ามากระซิบกับฉันใกล้ๆ ฉันถึงกับหน้าแดงทันที ทำไมถึงได้รู้สึกดีขนาดนี้กัน
“ยังสักหน่อย”
“แล้วพี่จะมาแต่งตัวสวยแบบนี้ทำไม ต้องมีแน่ๆ”
“ไม่มีหรอกน่า ไอ้แกรน พูดเยอะจริง พี่ไปละ” ฉันรีบปลีกตัวเองออกมาทันที ไม่งั้นต้องโดนน้องชายตัวแสบ เค้นคำตอบออกจากปากตัวเองแน่ๆ ฉันรีบมาที่โรงเรียน แค่ฉันเดินเข้ามา สายตาทุกสายตาก็มองมาทางฉันแล้ว
- Writer
