Meryem
Pencerenin pervazına yaslanmış, aşağıdaki ağaca tırmanan Azat’a bakıyordum.
"Delirdin mi sen Azat? Düşeceksin!" dedim ama içimden kahkahalar atıyordum. Ah benim yakışıklı öküzüm, sonunda ipleri eline almıştı ama hâlâ dizginleri ben tutuyordum.
"Amaaan düşeyim en azından hastanede 'abi' demezsin artık!" diye bağırdı tırmanırken.
Bir kahkaha attım. "Yahu düştüğünde beyin sarsıntısı geçirip yine 'bacım' falan dersin diye korkuyorum. Aman dikkat!"
Tırmandı, geldi, nefes nefese camın kenarına ulaştı. Eliyle pencere pervazını tuttu. Göz göze geldik. Gözlerinde hem öfke hem arzu... ama en çok da bastıramadığı bir tutkuyla bakıyordu.
"Beni delirtiyorsun Meryem," dedi kısık bir sesle.
"Zaten kafan yerinde değil Azat abim," dedim, özellikle abim kısmını uzatarak.
O an, cama bir adım a
