พุดแก้วต่อว่าอย่างโมโหขึ้นมาบ้าง เจอหน้าทีไรต้องหาเรื่องจิกว่า ถ้าไม่ชอบจะไปพาเธอกลับมาอีกทำไม มันน่าโมโหไหม ร่างบางหมุนตัวจะเดินหนีลงมาชั้นล่าง โกรธที่เขาดูถูกจนตัวสั่น ทั้งโกรธทั้งน้อยใจ อกแน่นไปหมดด้วยความรู้สึกคับข้องใจ ไม่อยากเห็นหน้าโรมรันอีกแล้ว
ร่างบางก้าวได้แค่สองก้าวก็ต้องหมุนคว้าง เสียงอุทานหายไปในลำคอ เมื่อปากถูกประกบจากปากที่กระแทกลงขยี้ไม่ปรานี พุดแก้วเบี่ยงบ่ายส่ายหน้าหนี ผลัก ดิ้น ท่าไหนก็ไม่พ้น ท้ายทอยเล็กถูกมือหนาจับตรึงเอาไว้ ลิ้นร้อนชำแรกเข้าหารวดเร็วว่องไว กระตุกหัวใจสาวสั่นรัว
“ก่อนจะลงไปยั่วไอ้พวกนั้น ฟัดกับฉันก่อนเป็นไร”
พุดแก้วดิ้นสุดแรงเกิด ถ้อยน้ำคำหมิ่นหยามสร้างความเจ็บปวด เอวบางคอดถูกรัดแน่น ยกลอย...
โรมรันลิ่วเข้าห้องนอนใหญ่ กระแทกส้นเท้าดันประตูให้ปิด ขณะฉกปากบดขยี้ปากอิ่ม กระแทกริมฝีปากเบียดเคล้า ดุนดันปาดลิ้นไปทั่วกลีบปากอิ่มเต็ม พุดแก้วดิ้นสุดฤทธิ์ ฟ
