bc

วิวาห์นางร้าย

book_age18+
452
FOLLOW
2.9K
READ
contract marriage
family
HE
heir/heiress
sweet
lighthearted
childhood crush
addiction
like
intro-logo
Blurb

เพราะ 'นรินดา' รู้ว่า 'ข้ามภพ' คือผู้ชายที่ 'ธิชา' แอบรักและต้องการจะได้ครอบครอง

ดังนั้นเธอจึงตั้งใจที่จะแย่งเขามาครอบครองเอาไว้เสียก่อน

ส่วนอีกฝ่าย ถ้าอยากได้เขามากนัก ก็เป็นเมียน้อยไปสิ!

---

“คุณภพไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอคะ”

“พูดกับว่าที่สามีให้เพราะๆ หน่อย ต่อหน้าคุณตาผมเห็นคุณออเซาะเก่งจะตาย ทำไมตอนอยู่กันสองคนถึงได้ทำเสียงแข็ง”

"คุณภพ!"

“ถ้าเรียกพี่ภพไม่ถนัด ก็เรียกผมว่าคุณสามีขาก็ได้ ไหนๆ คุณก็อยากได้ผมเป็นสามีจนตัวสั่นอยู่แล้ว”

นรินดากัดฟันกรอด แต่ไม่ทันจะได้พูด โทรศัพท์ของเขาก็สั่นขึ้นมาอีกรอบเพราะรอบแรกสัญญาณถูกตัดไปแล้ว หันไปมองบนหน้าจอก็ยังเป็นชื่อของธิชาอยู่ดี

“ค่ะ ฉันอยากได้คุณจนตัวสั่น แต่คงไม่น่าเท่ายัยธิชาหรอกมั้งคะ รู้ทั้งรู้ว่าคุณเป็นของฉันก็ยังชอบมาลักกินขโมยกิน”

เอี๊ยดดด!

ข้ามภพสลับปลายเท้าไปแตะที่เบรกพร้อมกับหักพวงมาลัยรถจอดข้างทางในทันที นรินดาถือโอกาสนั้นปลดล็อกแล้วเปิดประตูก่อนจะก้าวเท้าลงจากรถด้วยความรวดเร็ว

“ถ้าคุณมีนัดก็ไปเถอะค่ะ ฉันกลับเองได้ รับรองว่าไม่ฟ้องคุณตาหรือคุณลุงให้คุณเดือดร้อนแน่นอน จะไปกระชับมิตรกันที่ไหนก็เชิญ”

ปัง!

“นริน นรินดา!”

chap-preview
Free preview
บทนำ
บทนำ  บ้านอรุณวิลาส 22.09 น. “ถึงแล้ว แค่นี้ก่อนแล้วกัน ยังไงพรุ่งนี้จะโทรไปเล่าให้ฟัง” [เดี๋ยวยัยนริน] “อะไร” [ใจเย็นๆ นะแก] “รู้น่า ฉันเคยทำให้แกผิดหวังหรือไง” นรินดาทิ้งท้ายเสียงเรียบก่อนวางสาย โยนโทรศัพท์ในมือทิ้งไว้บนเบาะหนังด้านข้างอย่างไม่ใส่ใจพลางช้อนสายตากลับขึ้นมองกระจกมองหลังเพื่อสำรวจสถานที่จัดงานเลี้ยงแล้วเปิดประตูรถ “สะ สวัสดีครับคุณหนู” พ่อบ้านที่หันมาเห็นเธอรีบเดินเข้ามาต้อนรับ แต่สีหน้ากลับดูไม่ยินดีที่เห็นเธอมาปรากฏตัวที่นี่ในค่ำคืนนี้สักเท่าไร นรินดาเหยียดยิ้มเมื่อได้ยินสรรพนามที่ถูกเรียก แม้จะไม่ได้รู้สึกชื่นชอบนักแต่อย่างน้อยมันก็คือสถานะที่ยืนยันว่าเธอมีสิทธิ์ที่จะก้าวเท้ากลับเข้ามาที่นี่ได้อย่างถูกต้อง และจะมาเมื่อไรก็ได้ “คุณหนูครับคุณหนู” “คืนนี้แขกในงานเยอะไหม” แสร้งถามพลางก้าวเท้าตรงไปยังสนามด้านหลังที่ถูกใช้เป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้กับคุณผู้หญิงของบ้าน หากนรินดาจำไม่ผิด อายุของหล่อนน่าจะสี่สิบแปด หรือสี่สิบเก้า ช่างเถอะ เธอไม่ได้ใส่ใจสักหน่อย “สองร้อยคนครับ” “รวมนักข่าวไหม” “ไม่รวมครับ แต่นักข่าวไม่มากเพราะคุณผู้ชายต้องการความเป็นส่วนตัว” ขนาดเชิญเฉพาะคนสนิทยังหลักร้อย นี่ถ้าแต่งงานใหม่อีกรอบ คงต้องเชิญแขกถึงหลักพัน มีหวังได้กลายเป็นขี้ปากชาวบ้าน เอ๊ย ได้กลายงานแต่งงานยิ่งใหญ่ระดับประเทศแหง “คุณหนูครับ คือว่า...” น้ำเสียงลำบากใจ แต่ก็เหมือนตั้งใจจะห้ามปรามทำให้สองเท้าของนรินดาหยุดชะงัก หันขวับกลับไปมองพ่อบ้านที่เดินตามติดเธอมาทุกฝีก้าวนิ่งๆ “มีอะไร อยากได้การ์ดเชิญเหรอ หรือว่าอยากตรวจกระเป๋าดูว่าฉันพกอาวุธเข้ามาหรือเปล่า” “ปะ เปล่าครับคุณหนู คือผม...” “มีอะไรก็ไปทำ หรือจะเรียกตำรวจไว้รอเลยก็ได้” “โธ่ คุณหนูครับ” นรินดายิ้มมุมปากทั้งที่พ่อบ้านร้องโอดครวญ เพราะนั่นหมายถึงโอกาสที่เธอจะชนะ มีสูงลิบทีเดียว การปรากฏตัวของหญิงสาววัยยี่สิบหกในชุดราตรีดำเพราะต้องการใส่มาอวยพรให้เจ้าของวันเกิดหมดทุกข์หมดโศกหมดโรคภัย และได้ไปที่ชอบๆ ดึงสายตาจากแขกในงานให้หันมาให้ความสนใจเธอได้ในทันที รอยผ่าสูงเกือบจะถึงสะโพกเผยให้เห็นเรียวขายาวในยามที่เธอก้าวเท้าผ่านเข้าไปในสนามหญ้า ทรวดทรงองเอวของเธอจัดว่าอยู่ในระดับนางแบบแถวหน้าของเมืองไทย แต่เพราะนิสัยโลกส่วนตัวสูง และไม่ชอบทำตามคำสั่งของใคร ทำให้อาชีพนางแบบหรือแม้แต่งานในวงการบันเทิงถูกเธอปัดตกไปเป็นอันดับแรก “ยัยนริน” คุณผู้ชายของบ้านที่เพิ่งจะหันมาเห็นว่าลูกสาวมาปรากฏตัวในงานถึงกับเบิกตาโพลง สีหน้าหวาดหวั่น มือที่ถือแก้ว แชมเปญอยู่ถึงกับสั่น ไร้เรี่ยวแรงราวกับจะประคองแก้วเอาไว้ไม่ไหว “เซอร์ไพรส์ค่ะคุณพ่อ” นรินดายิ้มกว้างให้กับผู้ชายตรงหน้าที่เธอเรียกเขาว่าพ่อมายี่สิบหกปี แต่ไม่เคยได้สัมผัสถึงสัญชาตญาณของความเป็นพ่อจากเขาเลยสักครั้ง “มาได้ยังไง” “ขับรถมาค่ะ” แสร้งตีรวนแล้วพุ่งเป้าไปที่ผู้หญิงข้างกายของเขา มองอย่างดูถูกเพราะไม่ลงรอยกันมาแต่ไหนแต่ไร ซึ่งต่อให้ศศิกานต์จะไม่พอใจกับการมาของเธอแต่ก็ต้องฝืนยิ้มต้อนรับ “สวัสดีค่ะ...คุณศศิ” “สวัสดีค่ะคุณหนูนรินดา ทานอะไรมาบ้างหรือยังคะ เดี๋ยวน้าให้...” “ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ นรินตั้งใจแวะมาอวยพรวันเกิดให้คุณเฉยๆ อวยพรจบแล้วก็จะไป” รอยยิ้มของนรินดาสร้างความหวาดหวั่นใจให้กับศศิกานต์ได้เสมอ “สวัสดีค่ะพี่นริน” “ฉันเป็นลูกคนเดียว” นรินดาหันกลับไปมองหญิงสาวอีกคนที่รีบเดินตรงเข้ามาทักทายเธอ ทำเอารอยยิ้มบนใบหน้าสวยหวานของอีกฝ่ายหายวับไปในทันที ‘ธิชา’ เป็นลูกสาวของศศิกานต์กับวิทวัส จึงนับได้ว่าน้องสาวต่างแม่ของนรินดา อายุน้อยกว่าเธอสองปี แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปี นรินดาก็ไม่เคยยอมรับความจริงข้อนี้ และไม่มีวันจะยอมรับโดยเด็ดขาด “ถ้าจะมาเพื่อก่อเรื่องก็กลับไป ถือว่าพ่อขอก็แล้วกัน” วิทวัสปรามเสียงเข้ม กวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วยิ่งวิตกกังวล เพราะการกลับมาของนรินดาในแต่ละครั้งไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะกลับไปโดยสงบเรียบร้อย “นรินบอกไปแล้วนี่คะว่านรินตั้งใจจะมาอวยพรวันเกิดให้คุณศศิ” นรินดาย้ำอีกครั้ง ก่อนจะหันกลับไปหยิบแก้วแชมเปญบนโต๊ะด้านหลังกลับมาสาดใส่ใบหน้าของศศิกานต์ไปอย่างรวดเร็ว แม้แต่เจ้าตัวที่คอยจับจ้องการเคลื่อนไหวของเธออยู่ตลอดเวลาก็ตั้งตัวไม่ทัน การกระทำของนรินดาสร้างความแตกตื่นให้กับแขกในงานทันที บ้างรีบหันไปซุบซิบนินทา บ้างหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูป บันทึกวิดีโอหรือแม้แต่ไลฟ์สดกันซึ่งหน้า แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่นรินดาต้องการ ธิชารีบเดินเข้าไปเอาตัวเองบังศศิกานต์ไว้ สายตาที่มองนรินดาอย่างชื่นชมเมื่อครู่กลับกลายเป็นสายตาของความรู้สึกผิดหวัง “พี่นรินทำเกินไปแล้วนะคะ” “มากกว่านี้ฉันก็ทำได้ แล้วเดี๋ยวจะทำให้ดู” นรินดาท้าทายก่อนจะหันไปคว้าแก้วแชมเปญขึ้นมาอีกแก้ว ทว่าครั้งนี้ยังไม่ทันจะได้สาดใส่หน้าศศิกานต์หรือแม้แต่ธิชาที่ยืนบังอยู่ ข้อมือของเธอก็ถูกใครบางคนคว้าเอาไว้เสียก่อน แรงบีบที่ข้อมือทำให้นรินดาหันกลับไปมองด้วยความไม่พอใจ เพราะแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยมีใครที่นี่กล้าห้ามหรือขัดใจเธอ “ปล่อย” นอกจากชายหนุ่มตรงหน้าจะกล้าห้ามเธอแล้ว เขายังกล้าที่จะออกคำสั่งกับเธอด้วย นรินดาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลานั้นด้วยความโกรธ แม้จะปวดข้อมือเหมือนจะหัก แต่การยอมอ่อนข้อให้กับคนอื่นก็ไม่ใช่นิสัยของเธอ หางตาเหลือบขึ้นมองแก้วแชมเปญในมือที่ยังถูกจับค้างเอาไว้กลางอากาศ รอจังหวะที่สายตาของอีกฝ่ายมองตามขึ้นไป เธอก็หมุนข้อมือลงเล็กน้อยเพื่อคว่ำแก้วลง แชมเปญด้านในหกใส่เขาจนหมดตามไปอีกแก้ว เมื่อข้อมือของเธอเป็นอิสระอย่างต้องการเธอจึงเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะพร้อมกับผลักอกเขาออกไปสุดแรง ก่อนจะหันกลับไปเอาเรื่องศศิกานต์ต่ออีกรอบ เพียะ! ครั้งนี้ไม่ทันได้สบตาเป้าหมายด้วยซ้ำ ใบหน้าของเธอก็ถูกตบเข้าฉาดใหญ่ เสียงดังก้องอยู่ในกกหู ใบหน้าของเธอชาวาบไปครึ่งซีก แม้จะเตรียมตัวมาบ้างแล้วแต่ก็ยังอดที่จะรู้สึกตกใจไม่ได้ เธอปิดเปลือกลงด้วยความเจ็บแค้น ไล่หยดน้ำตาที่มันรื้นขึ้นมาให้รีบหยดลงที่พื้น สะกดกลั้นความผิดหวังให้จมหายไปในอก แล้วนับหนึ่งถึงสามในใจ “กรี๊ดดด” เสี้ยววินาทีเธอก็เปลี่ยนความคับแค้นใจเป็นเสียงกรีดร้องที่ดังลั่นไปทั่วงาน แขกเหรื่อพากันแตกตื่น ทั้งแม่บ้านและพนักงานรักษาความปลอดภัยต้องรีบเชิญทุกคนออกนอกพื้นที่จัดงานในทันที “คุณพ่อคะ คุณพ่อใจเย็นๆ นะคะ” ธิชารีบเดินเข้าไปประคองวิทวัสที่กำลังโกรธ ทว่าไม่ทันที่มือเล็กจะเอื้อมถึงข้อมือของพ่อ ก็ถูกนรินดากระชากกลับมาแล้วผลักจนล้มหงายไปด้านหลัง นรินดามองเด็กสาวตรงหน้าอย่างชิงชัง ตั้งใจจะเดินเข้าไปผลักซ้ำอีกรอบ แต่ไม่สำเร็จเพราะถูกกระชากออกมาเสียก่อน “ปล่อย” “หยุดทำร้ายคนอื่นแล้วไปกับผม” “ฉันบอกให้ปล่อยไงล่ะ ปล่อย โอ๊ย!” เพราะถูกพาตัวออกมาแบบไม่ยินยอม และไม่ทันตั้งหลัก เธอจึงล้มหัวเข่ากระแทกกับพื้นสนามหญ้า สายตาเหลือบมองไปที่ส้นรองเท้าที่หักอย่างง่ายดายราวกับของมือสองราคาถูก ทั้งที่ราคาแสนจะแพง นรินดากัดฟันกรอด รวบรวมแรงทั้งหมดที่มีสะบัดมือแรงๆ จนมือหนาของเขาหลุดออกไป ความอดทนอดกลั้นของเธอมีไม่มากนักและมันหมดลงตั้งแต่ถูกตบแล้ว “คุณนริน” ปัก! “คนสารเลว” เธอก่นด่าหลังจากถอดรองเท้าทั้งสองข้างปาใส่หน้าคนที่ทำให้เธอล้มเมื่อครู่ อาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายหันหน้าหนีรีบลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งกลับไปที่รถ แต่หากคิดว่าเธอจะหนีหรือหยุดแค่นี้ล่ะก็...หมายความว่ายังรู้จักนรินดาน้อยไป “คุณนริน หยุด” เปิดประตูท้ายรถหยิบของที่เตรียมไว้สำหรับงานนี้ออกมา “คุณนริน! ผมบอกให้หยุด!” ตุ้บ! เพล้ง! เดินกลับมาถึงรถอีกคันที่จอดอยู่ใกล้ๆ เธอก็เงื้อไม้เบสบอลขึ้นกลางอากาศก่อนจะฟาดลงไปที่กระโปรงหน้ารถสุดแรง ตามด้วยกระจกรถรอบคันแตกกระจายในพริบตา เสียงกระจกรถแตกดังไม่หยุด แม้เจ้าตัวจะโดนเศษกระจกกระเด็นใส่แต่บาดแผลเพียงเล็กน้อยไม่สามารถหยุดความโกรธที่เธอมีได้อีกแล้ว “คุณนริน ผมบอกให้หยุด” “ถ้าคุณเข้ามาใกล้ฉันอีกก้าวเดียว ฉันจะฟาดหัวคุณให้แบะแน่” “นี่คุณ...” “เตือนแล้วนะ!” เธอยกไม้เบสบอลในมือชี้ตรงไปที่ใบหน้าของอีกฝ่ายที่ยังพยายามจะห้ามปรามเธอพร้อมกับตวาดเสียงดังลั่น เพล้ง! เมื่อเห็นว่าเขายอมหยุด เธอจึงหันกลับไปฟาดรถต่อ ทุบรถจนพอใจเธอจึงทิ้งไม้เบสบอลลงพื้น ยืนจ้องมองผลงานการทำลายของตัวเองทั้งน้ำตา “พี่นริน” ธิชาที่เพิ่งจะวิ่งตามออกมาเห็นสภาพรถในโรงรถถึงกับเบิกตาโพลง “นี่พี่....” “เจอกันครั้งหน้า รับรองว่าฉันไม่พังแค่รถแน่” นรินดาทิ้งท้ายแล้วเดินย้อนกลับมาที่รถของตัวเองอีกครั้ง สตาร์ตรถแล้วเร่งเครื่องยนต์ เสียงดังกระหึ่ม บรื้นนน~ “ธิชาระวัง!” เอี๊ยดดด! ปลายเท้าเปลือยสลับไปแตะที่เบรกด้วยความเร็ว ตั้งใจเปิดไฟส่องใส่ใบหน้าของชายหญิงที่ยืนปกป้องกันอยู่บริเวณหน้ารถของเธอ นับเป็นภาพบาดตาที่เห็นแล้วต้องกำพวงมาลัยรถแน่น “นี่คุณจะบ้าไปแล้วหรือไง” บรื้นๆ “นรินดา” บรื้นนน~ เอี๊ยดดด! ถอยออกมาตั้งหลัก ก่อนจะเหยียบคันเร่งจนมิดอีกครั้ง ตัวรถพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็ว เสี้ยววินาทีเธอก็แตะเบรกจนยางรถครูดบดไป กับพื้นคอนกรีตแสตมป์ของลานจอดรถ เกิดเสียงดังจนแสบแก้วหู ตัวรถหยุดกึกห่างจากชายหญิงหน้ารถเพียงไม่กี่เซ็นฯ ฝ่ายชายหันกลับมามองเธอด้วยสายตาไม่พอใจมากขึ้นทุกทีๆ ส่วนฝ่ายหญิง เหมือนจะตกอยู่ในความหวาดกลัว เอาแต่ซุกตัวอยู่ด้านหลังของเขา นรินดาเหยียดยิ้มร้ายก่อนเข้าเกียร์ถอยหลัง ขับรถถอยออกมาพร้อมกับที่ลดระดับกระจกด้านข้างลง บรื้นนน~ เร่งเครื่องรอจังหวะ ใบหน้าซีดขาวของธิชาคือสัญญาณบอกให้เธอสลับปลายเท้าไปเหยียบคันเร่งเพื่อขับพุ่งตรงไปด้านหน้าอีกครั้ง “กรี๊ดดด” ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วเธอจึงหักพวงมาลัยรถเลี้ยวออกไปทางประตูรั้ว หมดธุระของเธอในค่ำคืนนี้แล้ว...

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

พันธะร้าย..ดวงใจรัก

read
1.2K
bc

แม่หมอแห่งซูโจว

read
6.6K
bc

พะยอมอธิษฐาน

read
2.1K
bc

เชลยรักท่านอ๋องอำมหิต

read
14.4K
bc

คุณหนูสิบเจ็ดตระกูลเจียง

read
9.3K
bc

รักต้นฉบับ(ไม่ลับ)แม่มดมนตรา

read
1K
bc

ป๊ะป๋าผมเป็นมาเฟีย

read
2.0K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook