1

1560 Words

พัฒน์ สุริยะธีรกร หนุ่มใหญ่วัย 42 กำลังทอดสายตามองเด็กสาววัยละอ่อนนามว่า ทัดดาว ชลันตา เด็กสาวที่ผู้เป็นยายของเขารักนักรักหนา เพราะเป็นหลานสาวของเพื่อนรักที่เสียชีวิตไปแล้ว ยายของเขาจึงนำทัดดาวมาชุบเลี้ยงเอาไว้ภายใต้ชายคาเดียวกันนานนับปี “เจ้านายครับ” ยอดเรียกเจ้านายหนุ่มที่กำลังมองเด็กสาวตาไม่กะพริบ “เรียกทำไมไอ้ยอด” “เจ้านายมองอะไรอยู่ครับ” “แกจะรู้ไปทำไม” “ผมอยากรู้นี่ครับ” “แล้วแกคิดว่าฉันมองอะไรล่ะ” “มองนมครับ” “ใช่มองนม เฮ้ย! ไอ้บ้า ฉันไม่ได้มองนมเด็กสักหน่อย” พัฒน์หันไปตบกะโหลกลูกน้องในทันที “โอ๊ย! ตบหัวผมทำไมครับ” “โทษฐานที่แกใส่ร้ายฉัน” ยอดหัวหดไม่กล้าพูดจาใส่ร้ายเจ้านายอีก ถึงแม้ว่ามันจะเป็นความจริงก็ตามที “แล้วนั่นแกจะยืนหาหอกอะไรอยู่ รีบตามมาสิฉันจะเข้าไร่ไปทำงานทำการ ใครจะมายืนมองนมเด็ก... อยู่ได้” คนพูดยังอดเหลือบไปมองเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราเสียไม่ได้ “ครับเจ้านาย” ยอดกะพริบตาปริบๆ สงสัยเจ้านายของเขาจะขึ้นคานเลยอารมณ์แปรปรวนเหมือนพวกวัยทองที่เมนส์กำลังจะระเหยออกจากตัว “เจ้านายครับ” “อะไรของแก” “ทำไมเจ้านายไม่ชอบคุณหนูดาวครับ” “ใครบอกแกว่าฉันไม่ชอบเขา” “ก็เจ้านายมีท่าทีไม่ชอบ” ยอดขับรถไปเหลือบมองเจ้านายไป “เด็กมันชอบยั่วผู้ชาย ฉันพูดอะไรไม่ได้ คุณยายก็เข้าข้างตลอด” “ผมไม่เห็นว่าคุณหนูดาวเธอจะยั่วผู้ชายตรงไหนเลยนะครับ” ยอดแสดงความคิดเห็น “พูดมากขับรถไปเถอะ รำคาญแกเหลือเกินไอ้ยอด” คนพูดมองออกไปนอกรถด้วยใบหน้าบึ้งตึง ยอดได้แต่เกาหัวไปมาไม่เข้าใจเจ้านายเลยจริงๆ พัฒน์ทำงานอยู่ในไร่จนถึงเวลาพักกลางวัน ซึ่งปกติแล้วจะมีคนงานเอาปิ่นโตมาให้ เขามักไม่ค่อยกลับไปรับประทานที่บ้านเพราะคิดว่าจะไม่เสียเวลา และจะได้เร่งงานในไร่ให้เสร็จ เสียงของหนุ่มๆ ที่ดังอยู่ด้านนอกบ้านพักคล้ายกับชอบใจอะไรสักอย่างทำให้พัฒน์ต้องออกไปชะเง้อคอมอง แล้วมันก็ทำให้เขาหงุดหงิดใจเป็นอันมากที่เห็นสาวน้อย ทัดดาวของเขา ไม่ใช่สิ! ของคุณยายกำลังยิ้มหวานให้กับคนงานหนุ่มๆ พัฒน์เดินอาดๆ ออกไปจากบ้านพัก เขารีบคว้าจักรยานของเธอไปจอดอีกด้าน แล้วดึงมือน้อยของเธอให้เดินเข้าไปในบ้านพักด้วยท่าทีเร่งร้อน “ลุงพัฒน์จะดึงหนูดาวทำไมคะ หนูดาวเดินจนขาขวิดแล้วนะคะ” “ไม่ต้องพูดมากเลยทัดดาว แล้วนี่แต่งตัวอะไรขวางหูขวางตาชะมัด” พัฒน์ทำเสียงดุเด็กสาว ทัดดาวยิ้มยิงฟันส่งไปให้ เขาด่าเธอก็ไม่โกรธ “ยิ้มอะไร” พัฒน์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุๆ “ยิ้มให้ลุงพัฒน์ค่ะ เพราะลุงพัฒน์กำลังแสดงความรักกับหนูดาวไงคะ” เธอยิ้มอีก ยิ้มจนพัฒน์ถึงกับตาพร่าไปเลยทีเดียว ก่อนที่เขาจะได้สติทำหน้าขรึมใส่เธอ “รักอะไรกัน พูดจาเพ้อเจ้อเหลวไหล” พัฒน์ถึงกับหน้าแดง ยายเด็กนี่รู้ได้ยังไงว่าเราแอบรัก ไม่ได้การละ ต้องทำขรึมเข้าไว้ “คุณยายทวดสอนว่าผู้ใหญ่ดุด่าแปลว่าผู้ใหญ่รักน่ะค่ะ ตอนนี้ลุงพัฒน์ก็กำลังเลยแสดงความรักกับหนูดาวอยู่ไงคะ” เธอยิ้มหวาน ทำเอาพัฒน์ถึงบางอ้อ “แล้วแต่งตัวอะไรแบบนี้” เขาทำเสียงดุใส่มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่ชอบเสื้อผ้าทีเธอสวมใส่เลย คนหัวใจละอ่อนกับเด็กถึงกับต้องเบือนหน้าหนีในทันที “แต่งตัวแบบนี้คือแบบไหนคะ” ประโยคคำถามนั้นทำให้พัฒน์ต้องหันกลับไปมอง เขาก้มมองช่วงขาเรียวสวยของเธอแล้วเบือนหน้าหนีอีกรอบ “ใส่เสื้อผ้าแต่งตัวอะไรแบบนี้ ไม่น่ามองเลยสักนิด” แต่งแบบนี้ให้เขามองคนเดียวยังจะดีกว่าเสียอีก “ใครๆ เขาก็แต่งกันแบบนี้นี่คะ” เธอก้มมองตัวเอง ไม่เห็นว่ามันจะผิดตรงไหนที่แต่งตัวแบบนี้ “แล้วนี่มาทำไม” พัฒน์คร้านจะเถียงกับเด็กจึงเอ่ยถาม “หนูดาวเอาปิ่นโตมาให้ลุงพัฒน์ค่ะ” เธอยื่นปิ่นโตสีหวานให้เขา “ปิ่นโตอะไรของเธอ” พัฒน์หน้าแดงมองปิ่นโตสีชมพูรูปหมูในมือของเด็กสาววัยละอ่อน แต่ก็ยื่นมือไปรับมาถือเอาไว้ เพราะความหอมของกับข้าวมันลอยมาปะทะจมูกเข้าอย่างจัง “ลุงพัฒน์ไม่ชอบเหรอ หนูดาวชอบนะคะปิ่นโตสีชมพู เป็นรูปหมูด้วย” เธอรีบเดินไปหยิบจานทางด้านในห้องครัวเล็กๆ ของพัฒน์มาวางเอาไว้บนโต๊ะไม้ที่ใช้สำหรับรับประทานอาหาร “ทำอะไรน่ะ” “จะช่วยจัดโต๊ะอาหารให้ลุงพัฒน์น่ะค่ะ แล้วหนูดาวจะฝากท้องกับลุงพัฒน์ด้วยค่ะ” “ที่บ้านไม่มีข้าวกินหรือไง” “คุณยายทวดไม่อยู่ค่ะไปทำธุระในเมือง ฝากให้หนูดาวจัดปิ่นโตให้ลุงพัฒน์ด้วย หนูดาวก็เลยจะมากินข้าวเที่ยงกับลุงพัฒน์น่ะค่ะ” เธอบอกเขาก่อนจะยิ้มแฉ่งให้เขา “ก็กินสิ” พัฒน์มองเด็กสาวจัดจานอาหารเงียบๆ เธอหันมายิ้มหวานให้เขา เขาก็เบือนหน้าหนี เห็นรอยยิ้มของเด็กแล้วใจสั่นทุกทีสิน่า “วันนี้หนูดาวทำกับข้าวเยอะแยะเลยค่ะ คุณยายทวดบอกว่าลุงพัฒน์ชอบกินหอย หนูดาวเลยทำหอยมาให้หลายเมนูเลยค่ะ” ประโยคของเด็กสาวทำให้พัฒน์ถึงกับสำลักในทันที “แค่กๆๆ” เขายกน้ำขึ้นดื่มก่อนจะตบอกไปมาเบาๆ หูตาแดงไปหมด “ลุงพัฒน์สำลักใหญ่แล้ว” ทัดดาวรีบเข้าไปลูบหลังลูบไหล่ให้ กลิ่นหอมของสาวน้อยทำให้พัฒน์ถึงกับหน้าแดง รีบปัดมือของเธอออกโดยไว “ฉันไม่เป็นไรแล้ว” “หอยของหนูดาวอร่อยไหมคะ” “ฉันไม่เคยกินหอยของเธอจะไปรู้ได้ยังไงว่าอร่อยหรือไม่อร่อย เธอต้องให้ฉันลองกินก่อนสิ” พัฒน์เสียงดังใส่เด็กสาว ยายเด็กนี่ยั่วเขาแน่ๆ พัฒน์คิดในใจ “ก็นี่ไงคะหอยของหนูดาว มีทั้งหอยผัดฉ่า หอยลวกน้ำจิ้มรสเด็ดสูตรของคุณยายทวด หอยลายผัดน้ำพริกเผา” เธอทำหน้างงใส่เขา ก่อนจะกะพริบปริบๆ อย่างไร้เดียงสา “หอยอันนี้เหรอ” พัฒน์ทำท่าว่าเก้อ ก็คิดว่าเด็กมันยั่วคิดว่าหอยอย่างอื่นเสียอีก “ใช่ค่ะ แล้วลุงพัฒน์คิดว่าหอยอะไรคะ” “ก็จะหอยอะไรล่ะ ก็หอยแครงลวกไง หอยแครงลวกไม่มี” เขาเฉไฉไม่ให้เธอรู้ว่ากำลังคิดลามกอยู่ “หอยแครงลวกไม่มีจริงๆ ด้วยค่ะ หนูดาวไม่ได้ทำมา แต่ลุงพัฒน์จะกินหอยแครงลวกเหรอคะ” ทัดดาวถามเขาตาปริบๆ “เห้อ...” พัฒน์ถอนใจเขาอยากกินหอยเด็กนี่แหละ “ลุงพัฒน์ถอนใจทำไมคะ กับข้าวไม่อร่อยหรือไม่ถูกปากคะ” “เปล่า” เขาตอบก่อนจะรับประทานอาหารต่อ เธอก็ตักกับข้าวให้เขาอย่างเอาใจ “ลุงพัฒน์ชิมอันนี้สิคะ” เธอตักไข่ปูให้เขาอย่างเอาใจ “รู้ได้ไงว่าชอบกินไข่” “คุณยายทวดบอกค่ะว่าลุงพัฒน์ชอบกินไข่ปู” “ไข่อย่างอื่นฉันก็ชอบนะ” “ไข่อะไรคะ” “อะแฮ่ม” เขากระแอมกระไอยกน้ำขึ้นดื่ม “ทำไมต้องมาชวนพูดเรื่องลามกด้วย” “หนูดาวพูดเรื่องลามกตรงไหนคะ” เด็กสาวทำตาปริบๆ “เป็นเด็กเป็นเล็กถามมากจริงๆ” เขาทำเสียงดุใส่ เธอก็เลยยิ้มแฉ่ง เด็กสาวตรงหน้าร่าเริงสดใสไม่เครียดไม่ทุกข์ ไม่กังวลใจอะไรเลยและหลายครั้งที่เธอทำให้เขายิ้มตามได้ “ลุงพัฒน์คะ” “อะไร “หนูถามจริงๆ สิคะ” “ถามมาสิ อยากถามว่าอะไร” “ลุงพัฒน์ไม่ชอบหนูดาวหรือว่าโกรธอะไรหนูดาวหรือเปล่าคะ” “ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ” เขาเลิกคิ้วขึ้นมองขณะเอ่ยถาม การได้รับประทานอาหารกับเด็กสาวทำให้เขาเจริญอาหารไม่น้อย “ก็ลุงพัฒน์ชอบทำหน้าบึ้งใส่หนูดาว บางทีก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่หนูดาวน่ะค่ะ” “เปล่า” “อะไรเปล่าคะ” “ไม่ได้โกรธอะไร” “โล่งใจไปทีค่ะ หนูดาวคิดไปว่าอาจจะทำอะไรให้ลุงพัฒน์โกรธ” “เห็นผู้ชายมาหาบ่อย” เขาว่าจะไม่พูดแต่มันหลุดปากไปแล้ว “ผู้ชายมาหาบ่อย ใครกันคะ อ้อ... เพื่อนๆ ของหนูดาวทั้งนั้นค่ะ ตั้งแต่เรียนมัธยมปลาย” เนื่องจากบิดามารดาของเธอเสียชีวิตกะทันหัน แล้วคุณตาคุณยายของเธอก็มาด่วนจากไปอีก เธอจึงมาอยู่ที่ไร่ของเขาแทน ด้วยว่าผู้เป็นยายให้มาอยู่ด้วยกันจะได้ดูแลกันไม่อยากให้อยู่คนเดียว ญาติพี่น้องของทัดดาวก็ไม่มีใครสนใจจะดูแลเพราะครอบครัวของทัดดาวเป็นหนี้เป็นสิน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more