Sinemis
Doğumuma az kaldığı için evden pek çıkmıyordum. Çok yorucu oluyordu artık her şey ve yolda tek başıma bir şey olur diye Ali de korkuyordu. Ben evde hapsolmuştum ama çocuklar çok sıkılıyorlardı. Ben de Gülay’a çocukları parka götürmesini söyledim. Hazırlanıp çıktılar. Hava güzeldi, çocukların biraz nefes almaya ihtiyaçları vardı.
Evde dinlenerek zaman geçirdim uzunca. Biraz uyudum, biraz kitap okudum derken ikindi vaktini geçmişti zaman. Çocuklar dönememişti, meraklanmıştım. Telefonuma bakındım ama yanımda değildi, getirmiştim ama şimdi yoktu. İyice unutkan oldum diye kendime kızarak Hacer’i çağırdım.
“Hacer” diye seslenince koşarak geldi
“Buyurun”.
“Telefonum odada kaldı galiba, getirebilir misin?” deyince yüzü değişti ve odadan çıktı. Beş dakikadan fazla zaman geçmişti ama
