แสงแดดยามสายสาดส่องผ่านหน้าต่างไม้แกะสลักของห้องเก็บยาในตำหนักหย่งชิง กลิ่นสมุนไพรแห้งและน้ำมันหอมระเหยลอยอบอวลในอากาศ โต๊ะไม้เต็มไปด้วยขวดยาและรากไม้ที่จัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ เซี่ยเหยียนอวี่ยืนอยู่ข้างโต๊ะ มือบางถือขวดผงสีเทาอ่อน รากเงี่ยงหงส์ที่ไป๋เหวินเจี๋ยเคยสอนเขาให้ใช้อย่างระมัดระวัง ชุดผ้าไหมสีขาวสะอาดของเขาพลิ้วไหวเล็กน้อยตามสายลมที่พัดผ่านเข้ามา ใบหน้าหล่อเหลาดุจหยกขาวฉายแววครุ่นคิด ดวงตาคู่สวยซ่อนความลังเลที่เขาไม่อาจปกปิด ความรู้สึกที่มีต่อท่านอ๋องจวิ้นอี่มันเริ่มรบกวนจิตใจของเขา
การที่เหยียนอวี่แวะไปสวนร้างเมื่อวานนี้ทำให้ความทรงจำของความรักในอดีตมันผุดขึ้นมา ภาพจำมันกลับมาชัดเจนมากขึ้นกว่าเดิม ความผูกพันที่เริ่มก่อตัวกับท่านอ๋องในชาตินี้กำลังทำให้เขาสับสน แต่เขาจะต้องไม่ปล่อยให้ความตั้งใจของเขาสั่นคลอน เขาจะต้องมุ่งมั่นต่อสู้กับฉินลี่หรงและเงาทมิฬที่ยังคงเป็นปริศนา แต่ห
