-ร้านสัก JINLA-
-PLUEM TALK-
“หน้าเศร้ามาเลยนะมึง” เพื่อนของผมเอ่ยปากแซวทันทีที่เห็นผมเดินเข้ามาในร้าน
“จะให้มันยิ้มหรือไงไอ้ปิง” ไอ้เปรยมันหันไปแซะไอ้ปิง
“จะเถียงกันเพื่อ?” ผมวางกุญแจรถ และทิ้งตัวนั่งที่โซฟา
“ไอ้เหี้ยปลื้ม จะอารมณ์เสียทำซากอะไร ในเมื่อมึงเลือกที่จะเป็นเพื่อนไอ้จีนมัน มันได้แต่งกับคนที่มันรักมึงก็ต้องดีใจกับมันสิ” ไอ้ป๊อกมันเป็นคนพูด ขณะที่เดินออกมาจากในครัวพร้อมถ้วยกับแกล้ม
“พูดเหมือนกูเป็นมากกว่านั้นได้งั้นแหละ ถ้าพูดไปไม่พ้นไอ้จีนมันตีตัวออกห่าง ทำอย่างกะไม่รู้ว่าไอ้จีนมันรักผัวมันมากแค่ไหน ขนาดผัวมันเคยเลวระยำแค่ไหน มันก็ยังรัก ถ้าคนที่มันรักเป็นกู กูจะดูแลอย่างดี จะไม่มีวันทำให้มันเสียใจ” ผมคว้าบารากุมาสูบ แล้วพ่นควันออกมาอย่างเลื่อนลอย
คนอย่างผมเป็นได้มากสุดก็คือเพื่อนสนิทที่ได้ใกล้ชิดเธอ ความรู้สึกนี้ไม่ควรเกิดขึ้นด้วยซ้ำ เราควรเป็นเพื่อนกัน เป็นเพื่อนกันน่ะ
