“กูนัดมึงอีกครึ่งชั่วโมงไม่ใช่หรอ จะรีบวีดิโอคอลมาหาอะไร”
(…อ้าวหรอ! โทษทีว่ะ ลืม แล้วไมมึงไม่ใส่เสื้อมาถอดเสื้อโชว์นมให้กูดูทำไมไอ้ราล์ฟ)
ข้าวหอมถอนหายใจพรืดใหญ่ออกมาหลังจากที่หูของเธอได้ยินเสียงผู้ชายกำลังพูดคุยกัน แม้คนตัวเล็กจะรู้สึกหงุดหงิดใจที่ถูกปลุกขึ้นมาในตอนนี้เพราะยังรู้สึกเพลีย ๆ จากบทรักเร่าร้อนระหว่างเธอกับราล์ฟอยู่ แต่คนตัวเล็กก็ตัดสินใจดันตัวลุกขึ้นนั่งเธอหย่อนปลายขาลงข้างเตียงแล้วมองตรงออกไปยังโต๊ะทำงานด้านนอกที่มีคนตัวสูงกำลังนั่งถอดเสื้อหันหลังให้กับเธออยู่
หญิงสาวยันตัวลุกขึ้นยืนโชว์ร่างกายขาวโพลนที่มีรอยจ้ำสีแดงให้เห็น ก่อนจะก้มตัวลงหยิบชุดกระโปรงของตัวเองขึ้นมาสวมใส่ไว้ตามเดิม เธอใช้มือตบเบา ๆ ที่ชุดเพื่อจัดการกับรอยยับยู่ยี่ พลันสายตาของเธอถึงได้เห็นว่ากระดุมตรงคอเสื้อหลุดหายไปเม็ดหนึ่ง
ฝีมือราล์ฟสินะ…นี่เขาทำชุดฉันเสียหายไปหลายตัวแล้วนะเนี่ย
ร่างแบบบางบ่นอยู่ใน
