“ฮิ ๆ ลุงชาตรี...เขาหวานแบบนี้ มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะยัยไอ แถมช่างเอาอกเอาใจสารพัดด้วยนะ แกก็ลองไปบอกพ่อให้ทำบ้างสิ แม่แกจะได้สบายใจ ไม่ชวนทะเลาะ”
สาวใหญ่บอกกับหลานสาว พลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ที่รักจ๊ะที่รักจ๋า กันขนาดนี้ ทำไม...ไม่ทำลูกกันสักคนสองคนหละป้า จะได้ไม่เหงาไง”
“เฮ้อ! ก็ป้ามีไม่ได้น่ะสิ มดลูกมีปัญหาน่ะ แต่ลุงเขายังปึ๋งปั๋ง มีกำลังวังชาอยู่นะจ๊ะ”
“หนูก็ว่างั้นแหละ...ลุงชาตรีนี่ ยังดูหนุ่มดูหล่ออยู่เลยนะป้า อายุเท่าพ่อหนูแท้ ๆ แต่พ่อนี่ทั้งอ้วนทั้งแก่เลยอ่ะ”
“ก็แหงหละ! ลุงเขาเข้าฟิตเนสตลอดนะ ถึงได้ดูดี มีมาดแบบนี้ไง ผัวแบบนี้...จะหาที่ไหนได้อีกหละ
แกจำไว้เลยนะยัยไอ ต่อไปถ้าจะหาแฟน ต้องหาให้ได้แบบป้านี่”
“ค่ะป้า...แหม น่าอิจฉาจริง ๆ”
“งั้นป้าขึ้นไปนอนก่อนนะ แกก็รีบนอนหละ ฮิ ๆ”
นวลจันทร์พูดจบ เธอก็เดินหัวเราะร่าอย่างมีความสุข ออกไปหาสามีสุดหล่อทันที
แล้วคนทั้งสองก็พากันเดิน กกกอดคลอเคลียขึ้นชั้นบนไป
ไอรินมองตามไป ด้วยอาการขำเล็ก ๆ หมั่นไส้หน่อย ๆ ที่เห็นป้าของตัวเอง หลงผัวซะขนาดนั้น
แต่จะว่าไป ผู้ชายอย่างชาตรี นี่มันก็น่าหลงจริง ๆ นั่นแหละ เพราะขนาดอายุสี่สิบเข้าไปแล้ว แต่เขาก็ยังมีเสน่ห์ที่ล้นเหลือ จนทำให้เธอใจสั่น อยู่เหมือนกันนะ
สาวน้อยยืนครุ่นคิด ถึงใบหน้าอันหล่อเหลาของชาตรีในใจ ก่อนที่ร่างกายเธอ จะเริ่มร้อนวาบไปทั้งตัว
“อุ๊ย! บ้าจริงเรา คิดอะไรเนี่ย...นั่นมันผัวป้าเชียวนะ”
เจ้าหล่อนบ่นงึม ๆ งำ ๆ ใส่ตัวเองเบา ๆ แล้วรีบจ้ำอ้าวออกจากครัว เดินเข้าห้องนอนของตัวเองที่อยู่ชั้นล่างตรงมุมบันไดไปทันที
“ที่รักจ๋า...คืนนี้ เรามาเล่นจ้ำจี้กันมั้ย ไม่ได้ทำมาตั้งหลายวันแล้วนะ มัวแต่จัดการร้าน แทบทุกวันน่ะ”
ชาตรีพูดเสียงหื่น พลางหันไปกอดนัวเนียนวลจันทร์ที่กำลังจะพริ้มหลับอยู่ข้าง ๆ
“งื้อ! ไว้พรุ่งนี้ได้มั้ยจ๊ะผัวจ๋า วันนี้ยืนคุมเด็กดูร้านทั้งวันเลย เมียปวดขาไปหมด ไว้พรุ่งนี้แล้วกันนะที่รัก วันหยุดพอดี”
ภรรยาวัยดึกบอก ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนเพลียแล้วทำท่าจะหลับตานอน
“โถ่! ที่รักจ๋า สักหน่อยเถอะนะ ผัวอยาก...น่ะ”
ฝ่ายสามียังคงตื๊อไม่เลิก เพราะอันที่จริงแล้ว ชาตรีไม่ได้มีอารมณ์อย่างว่าขึ้นมา เพราะเมียแก่ที่นอนอยู่ใกล้ ๆ นี่หรอกนะ
แต่เป็นเพราะเขาคิดถึงหลานเมียสดสาวขาวอวบที่เพิ่งมาอยู่ด้วยต่างหากล่ะ
ที่ทำให้ชายหนุ่มต้องร้อนรุ่มไปทั้งตัวจนยากจะสงบอารมณ์ไว้ได้