Ali
Pürüzsün sevmek diye bir şey varsa benim içimdeki kesinlikle oydu. Pürüzsüz seviyordum Sinemis’i, şüphesiz, sınırsız ve tarifsiz. O yanımda olunca nefes almak başka bir anlam kazanıyordu. Gerçekten yaşadığımı hissediyordum.
Aramız gayet iyiydi, benim Ozan’dan rahatsız olmam dışında. O çocuğun Sinemis’e ilgi duyduğu aşikârdı ama arkadaşıymış gibi davranıp ona yakın kalıyordu. Hatta öyle kurnazdı ki Sinemis’i benimle barışma konusunda desteklemişti bile. Ama ben onun içinden geçenleri görüyordum, net!
Defne ablanın hamileliğini kutlamak için dışarı çıktığı gece az kalsın yine eski günlere dönüyorduk ama neyse ki toparlamıştım sonunda. O gün Sinemis kutlama için dışarı çıkmayı teklif ettiğinde üzülerek, hatta çok da zorlanarak hayır dedim. Çünkü Çiğdem’in ailesi gelecekti ve babam k
